Bjarmi - 01.05.1978, Blaðsíða 5

Köllun til kristniboðs
HANN SV.MII OKKUR
ÞÖRFIM
Ingibjörg Ingvarsdóttir segir frd
Kristniboðahjónin Ingibjörg Ing-
varsdóttir og Jónas Þ. Þórisson og
fjölskylda þeirra eru nú farin aft-
ur til starfa í Eþíópíu. Um all-
langt skeið virtist svo sem öll sund
væru lokuð og óljóst, hvort íslenzk-
ir kristniboðar færu nokkuð aftur
til Eþíópíu. En ástandið í landinu
hefur breytzt nokkuð til batnaðar.
Nú er friður í Ógadeneyðimörk, og
herstjórnin virðist ætla að leggja
allt kapp á að bæla niður alla and-
stöðu norður í Erítreu, með hjálp
Rússa og Kúbumanna.
Hann læsir eða lýkur upp
Ófriðarins í Erítreu mun lítið
gæta annars staðar í Eþíópíu og
að sjálfsögðu sízt í fjarlægustu
fylkjunum, t.d. suður í Gamu Gofa,
þar sem Konsó er.
Hins vegar veit enginn, hve lengi
vottar Krists hafa frjálsar hendur
til starfa í Eþíópíu. Það er, í dýpst-
um skilningi, á valdi hans, sem um
er sagt, að hann „lýkur upp, svo
að enginn læsir, og læsir, svo að
enginn lýkur upp“ (Opinb. 3,7).
Rétt áður en fregnir bárust um,
að talið væri óhætt, að kristniboða-
fjölskyldur færu aftur til Eþíópíu,
var þess farið á leit við Ingibjörgu
Ingvarsdóttur, að hún segði nokk-
ur orð við lesendur Bjarma. Þau
hjónin hafa átt heima „á móti sól“
í Fossvogi í Reykjavík,frá því þau
komu heim, svo að ætla má, að
Bláfjöllin í austri og brosandi sól-
in í suðri — þegar bros hennar sést
— hafi oft seitt hugann suður í víð-
áttur Eþíópíu.
„Já, vissulega," segir Ingibjörg.
„Því lengra, sem líður frá því við
fórum frá Konsó, því oftar hverf-
ur hugurinn þangað aftur og dvel-
ur þar langtímum saman. Þá lít
ég staðinn í huga mér, bjartan og
fagran, fólkið, óhreint og fátækt,
en samt vinalegt. Og ýms atvik
rifjast upp, atvik, sem verma og
uppörva."
„Nú vil ég lika trúa”
Ingibjörg rifjar upp áhrifamik-
inn atburð, sem snart alla kristni-
boðana á stöðinni á sínum tíma.
„Mér er þetta ofarlega í minni.
Það var fimmtudagskvöld. Ég stóð
úti í dyragættinni og naut kvöld-
Ingibjörg Ingvarsdóttir,
kristniboði.
svalans, þegar önnur hjúkrunar-
konan kom gangandi frá sjúkra-
skýlinu. Hún var þreytt og döpur
á svip. Ég spurði, hvað um væri
að vera, og sagði hún þá,að mikið
hefði verið að gera á sjúkraskýlinu
þennan dag, enda markaðsdagur.
Og þegar þau voru að ganga frá
og ætluðu að loka, kom hópur
manna hlaupandi með börur. Á
börunum lá tíu ára gamall dreng-
ur. Hann hafði verið bitinn af
slöngu nóttina áður.“
Drengurinn var leystur af bör-
unum og lagður í eitt sjúkrarúmið.
Hann fékk þá aðhlynningu og með-
höndlun, sem við átti. En hann var
nær dauða en lífi.
„Eitrið virtist vera komið út í
blóðið, svo að mannleg hjálp var
einskis megnug. En Guð er alls
megnugur. Og sem þau stóðu við
sjúkrabeð þessa dauðvona drengs,
hjúkrunarkonan og hjúkrunar-
maðurinn Káte, hrópuðu þau til
Guðs og báðu hann að líta í náð
sinni til drengsins, gefa honum
bata og gefa föður hans hann aft-
ur, en hann stóð við gafl rúmsins,
niðurlútur og örvilnaður af því,
sem hafði gerzt.“
Kristniboðarnir íslenzku hafa
jafnan bænastund á fimmtudags-
kvöldum, og þetta kvöld var meðal
annars beðið sérstaklega fyrir litla
drengnum og föður hans.
„Daginn eftir kom hjúkrunar-
konan aftur stormandi niður veg-
inn. Nú var hún mun hýrari á svip-
inn en daginn áður. „Veiztu hvað?“
hrópaði hún, áður en hún komst
alla leið til mín. „Enn gerast krafta-
verk. Honum er farið að batna,
litla drengnum, sem við héldum, að
mundi deyja“.“
Og þetta voru orð að sönnu. Eftir
nokkra daga var hann útskrifaður
af sjúkraskýlinu, albata.
Gleði kristniboðgmna var mikil.
En það var annað, sem gladdi þá
enn meira. Það voru orð föðurins.
„Þegar faðir drengsins kom til
að borga og þakka fyrir læknis-
hjálpina, sagði hann — og andlitið
Ijómaði: „Ég veit, að það voru
ekki bara meðölin, sem þið gáfuð
drengnum mínum, sem gerðu hann
frískan. Ég heyrði fyrsta kvöldið,
að þið báðuð þennan Jesúm um að
lækna hann. Og nú vil ég líka trúa
á hann og læra meira um hann.“
Hjarta okkar var fullt af þakk-
læti til Drottins, þegar við horfð-
um á eftir þessum hamingjusömu
feðgum, sem héldu heim þennan
dag.“
Lofsöngur í akri
Talið berst að því, hvílk breyt-
ing hafi orðið víða í Konsó fyrir
áhrif _f agnaðarboðskaparins.
5