Bjarmi - 01.05.1978, Blaðsíða 6

f 'N
„Gamli
skólinn"
í Vatna-
skógi.
Mótið og námskeiðið í Vatnaskógi
MÓT. Eins og getið var um í síðasta tölublaði ,,Bjarma“ verður
almenna kristilega mótið í Vatnaskógi dagana 30. júní til 2. júlí,
frá föstudegi til sunnudagskvölds. Til þess að létta störfin á
Aðalskrifstofunni á Amtmannsstíg 2 B og allan undirbúning móts-
ins er áríðandi, að þátttakendur fresti því ekki fram á síðustu
stundu að tilkynna þátttöku og greiða þátttökugjaldið. Matar- og
farmiðar verða afgreiddir til miðvikudags 28. júní.
NÁMSKEIÐ. Gert er ráð fyrir, að biblíu- og kristniboðsnámskeiðið
hefjist sunnudaginn 27. ágúst og því Ijúki sunnudaginn 3. sept.
BIÐJUM um blessun Drottins á komandi sumri, bæði á daglegum
bænastundum okkar sem einstaklingar og í samfélagshópum, sem
hittast til bænar og lesturs Guðs orðs. Minnumst hvatningarorð-
anna í Jes. 62,6-7.
v._______________________________________________________________/
„Fyrir tæpum 30 árum var eng-
inn í Konsó, sem þekkti nafn Jesú
né söng því lof. En nú eru yfir
sjö þúsundir manns skírðir til nafns
föðurins, sonarins og hins heilaga
anda. Er þetta ekki stórkostlegt ?
Það er sannkallað kraftaverk.
Þetta mikla máttarverk Guðs
í Konsó varð svo stórt fyrir mér
eitt sinn, þegar ég var á leið á
kvennafund ásamt biblíukonunni.
Við þræddum mjóa stigu gegnum
akrana í glampandi sólskini, og
allt var svo kyrrt og hljótt.
Það eina, sem rauf þögnina, var
kvak fuglanna, skrjáfið í akrinum
og söngur ungrar stúlku, sem var
við vinnu sína á akrinum. Þessi
unga stúlka söng um Jesúm, söng
lofsöng um hann og hjálpræðis-
verk hans. Og þá um leið steig
lofsöngur minn upp til Guðs og
þakklæti fyrir, að við íslendingar
hlýddum kalli Guðs, þegar hann
kallaði okkur til starfa fyrir sig
meðal Konsómanna, svo að nú
hljómar lofsöngurinn um Jesúm
af vörum þeirra.“
Nú er nauðsyn að biðja
Þó að enginn íslendingur sé í
Konsó um þær mundir, sem spjall-
að er við Ingibjörgu, er hún sann-
færð um, að verkefni okkar þar
sé ekki lokið. Það eru aðrir, sem
starfa ötullega að framgangi guðs-
ríkis, bæði Norðmenn og kristnir
Konsómenn. Hlutverk okkar nú er
að fórna, svo að við getum sent
þeim fjárhagslega hjálp, og svo að
biðja. Einmitt núna er mikilvægt
að biðja, bæði fyrir Eþíópíu og
fyrir fyrirhuguðu starfi í Kenýu.
„Allt um það eru nóg verkefnin
alls staðar. En verkamennimir eru
fáir. „Uppskeran er mikil, biðjið
því herra uppskerunnar að senda
fleiri verkamenn til uppskeru
sinnar“, sagði Jesús sjálfur. Hann
sagði líka: „Ekki hafið þér útvalið
mig, heldur hef eg útvalið yður,
og eg hef sett yður, til þess að þér
farið og berið ávöxt“. Við kom-
umst ekki hjá því að heyra kall
Drottins til fylgdar og þjónustu.
En emm við fús til að hlýða
kalli hans, hvað sem það kann að
kosta, eða viljum við setja okkar
skilyrði? Við eigum marga, góða
kristniboðssöngva, þar sem segir
td.: „Hér em eg, send mig, send
mig“, eða: „Glaður vil ég vinna
fyrir þig“. Það kostar auðmýkt
að geta sungið slíka söngva af
einlægni."
Ingibjörg minnist þess, að hún
tók undir þessa söngva með hrifn-
ingu á yngri ámm, án þess þó, að
þeir höfðuðu til hennar. Hún var
viss um, að Guð mundi aldrei kalla
hana til neins sérstaks hlutverks,
hún hefði ekkert til þess að bera,
enda hlyti að fylgja slikri köllun
einhver yfirnáttúrleg reynsla.
„En Guð notar mismunandi leið-
ir til að kalla fólk, og kannski kall-
ar hann einmitt á þann hátt, sem
við sízt ætlum.“
Þegar kallið kom
Sú varð einmitt reynsla þeirra
hjónanna.
Þau Ingibjörg og Jónas voru
stödd á þingi Kristniboðssambands-
ins í Vatnaskógi sumarið 1971. Þá
var Skúli Svavarsson þar, nýkom-
inn heim eftir fyrsta starfstíma-
bilið í Eþíópíu. Hann lagði mikla
áherzlu á, að mörg verkefni biðu
óleyst úti á kristniboðsakrinum, af
því að skortur væri á starfsmönn-
um. Væri þörf á fleiri kristniboð-
um. En hver vildi fara?
„Við hrifumst af þessu, eins og
eflaust allir aðrir. Við litum í
kringum okkur og huguðum að,
hverjir væru líklegir til að fara.“
En fæstir þeirra, sem þeim þótti
koma til greina, mundu hafa haft
tök á að fara strax. Þá hugkvæmd-
ist þeim að beina spurningunni til
sjálfra sín — og þau komust að
raun um, að einmitt þau höfðu að-
stöðu til að fara innan eins árs,
auk þess sem þau höfðu tilskylda
menntun til að starfa í Eþíópíu.
Framh. á bls. 14.
6