Bjarmi - 01.04.1985, Page 8
sterkum rökum og vitnisburði trúrra
votta. Um upprisuna eru vottar og
góð rök fyrir því að hún sé raun-
veruleg og við getum aðeins hvatt
menn til að taka afstöðu út frá því.“
„Eru einnig til rök utan Biblíunnar
fyrir því að upprisufrásögurnar séu
réttar?
„Jósefus var sagnaritari meðal Gyð-
inga. Hann var ekki kristinn maður.
Hann ritar um kristna menn og ræðir
um upprisuna eins og hún sé söguleg
staðreynd.
Þá felst óbeinn vitnisburður í því
hvernig Gyðingarnir sneru sér í mál-
inu. Við vitum núna að ráðið í
Jerúsalem gaf út tilskipun um að
Gyðingar skyldu halda því fram að
lærisveinarnir hefðu stolið líkama
Jesú úr gröfinni. En Gyðingarnir
gerðu enga tilraun til að finna lík-
amann — einfaldlega vegna þess að
þeir hafa sjálfir talið ólíklegt að þeir
fyndu hann. Tilskipunin var gefin út
eingöngu til þess að „Jesúfólkið“ yrði
áhrifalaust.“
„GetUm viö fundið eitthvaö nú á
dögum sem styður að upprisan hafi átt
sér stað?
„Við getum aldrei fundið neitt sem
dregur úr vitnisburði vottanna í Nýja
testamentinu. En með lífi okkar sem
kristinna manna getum við staðfest
orð vottanna.
Persónuleg, lifandi trú er merki
þess að Jesús hafi risið upp frá
dauðum. Því má finna stað í Efes.
1,19-20. Þar segir að kraftur hans sé
að verki á meðal okkar, sami kraft-
urinn sem reisti Krist frá dauðum.
Upprisan getur því orðið reynsla
einstaklinga er þeir hljóta styrk og
djörfung sem heldur þeim uppi í
nauðum.
Upprisukrafturinn tilheyrir ekki
aðeins liðinni sögu heldur er hann að
verki í söfnuðinum, í þjónustu, bæn,
lofsöng og kristniboði.
Hin gífurlega útbreiðsla kristin-
dómsins í upphafi er söguleg þróun
sem heimtar góð rök. Rökin eru
aðeins ein. Krafturinn frá upprisunni.
Án hans hefði allt starf kirkjunnar
verið unnið fyrir gýg.
Þeir eru áreiðanlegir
„Hvernig geta rhenn reitt sig á að
upprisan hafi átt sér stað þegar sann-
anir eru ekki til?“
„Ég lít svo á að sannanir séu til og
þá á ég við: Áreiðanlegir vottar. Við
þekkjum líka mörg dæmi þess að
menn trúi að upprisan hafi gerst, það
sé söguleg staðreynd, þó að þeir eigi
ekki lifandi trú á hinn upprisna Krist.
Þar má nefna Agrippa konung.
En á meðal þjóðar okkar er nú svo
komið, illu heilli, að margt fólk lítur
á upprisuna og kristindóminn yfirleitt
eins og œvintýri. Það telur þetta ekki
vera satt.
Við verðum að sýna slíku fólki
fram á að þetta sé satt, það hafi gerst.
Við kristnir menn hljótum þó að segja
að enginn eignast lifandi trú á Krist
við það eitt að trúa því að upprisan sé
söguleg staðreynd."
„Hvernig komast menn þá lengra
og eignast persónulegt samfélag við
Krist?"
„Það er hlutverk okkar kristinna
manna að sannfæra fólk um hversu
áreiðanlegt það sé að atburðir Biblí-
unnar hafi átt sér stað. Þegar við
gerum það fylgir heilagur andi rök-
semdum okkar, þannig að hann fylgir
þeim rökum sem við finnum í ritn-
ingunni, og gæðir þau krafti,-
Með rökum okkar getum við leitt
menn til þeirrar þekkingar að upp-
risan hafi að líkindum gerst. En þegar
á allt er litið er það heilagur andi einn
sem getur endurfætt menn og skapað
trúna — þegar Guð vill og þar sem
Guð vill.
Við eigum að predika og rökræða.
Það getur einnig komið fyrir að menn
forherði sig, fari undan í flæmingi. En
þegar við höfum sýnt fram á að óhætt
er að reiða sig á verk Jesú, eru menn
án afsökunar ef þeir vísa honum á
bug.“
Það gerðist
„Hvert er kjarnaatriðið þegar þú
predikar um upprisuna?
„í fyrsta lagi er mér í mun að
kunngjöra að hún hefur átt sér stað.
Því næst vil ég reyna að sýna fram á
að hér sé um að ræða vitnisburð sem
við getum treyst. í þriðja lagi verður
hið persónulega einnig að heyrast: Ég
hef sjálfur reynt að þetta stenst.
Hann lifir líka í mínu hjarta.“
„Skipar fyrsti páskadagur, upprisu-
dagurinn, einhvern sérstakan sess í
huga þínum sem predikara?"
„Já, á vissan hátt má segja að svo
sé. Ég finn djúpa gleði í hjarta mér að
ég skuli mega flytja boðskapinn um
að Jesús lifir. Ef við gætum ekki
predikað einmitt þetta værum við
aumkunarverðastir allra manna. En í
upprisunni er staðfesting þess að Jesú
er sá sem hann segist vera.
Þess vegna verður páskadagur mik-
8