Bjarmi - 01.03.1987, Qupperneq 6

SKlRNIN
Skírnin er viðfangsefni í brennidepli að þessu sinni. Hér er á
ferðinni mikilvægt efni þar sem skírnin er einn af grundvallar-
þáttum kristinnar trúar og svo virðist að fólki sé ekki alltaf Ijós
merking og gildi skírnarinnar. Yið reynum að líta á nokkrar
hliðar málsins.

Dr. Sigurbjörn Einarsson, biskup:
Wáð sem næqir þér
Hátíðir kirkjunnar
Þegar ég var beðinn að leggja
eitthvað til mála í umræðu um skírn-
ina hér í Bjarma, voru jólin nýliðin.
Nú er fastan að nálgast. Síðan koma
páskarnir.
Af hverju er ég að taka þetta fram?
Það er ekki út í bláinn í þessu sam-
bandi. Mér finnst ástæða til að hugsa
út í þá „einföldu“ staðreynd, að hátíð-
ir kirkjunnar eru sendar í veg fyrir mig
án þess að ég sé spurður. Þær voru fyr-
ir í þeim heimi, sem ég fæddist inn í,
andblær þeirra, ómur og orð settu mót
á vitundarlíf mitt áður en ég vaknaði
til sjálfsvitundar. Þær marka hvert ár,
sem ég fæ að lifa, óbrigðulir gestir og
förunautar, óháðir öllum umskiptum
atvika og reynslu í lífinu, öllum geð-
brigðum mínum. Þær eiga ekki upp-
runa sinn í huga mínum né í hugsun
eða trú nokkurs manns. Ég hef ekki
valið þær handa mér. Þær voru mér
gefnar um leið og ég fæddist og aldrei
teknar frá mér aftur.
Vissulega hefur það getað verið upp
og ofan, hvernig ég hef haldiö heilagt
á hátíðum, ég hef vafalaust svikið þær
oft eða svikið mig um þær, en þær hafa
aldrei svikið mig. Sá sem gaf þær í
upphafi, heldur áfram að gefa þær, þó
að hvorki ég né aðrir höldum þær eins
og ber. Og hann er svo auðugur að
miskunn, að hann er sífellt að ljúka
upp og miðla að nýju af þeirri auðlegð >
sinni, sem í þeim vitjar mín.
Sá er kristinn, sem veit sig vera að
taka út ávöxt af ósegjanlegum rík-
dómi, sem Guð hefur ánafnað manni
fyrirfram, að fyrrabragði, án eigin
verðskuldunar eða tilverknaðar.
Þannig er að þiggja skírn og meta
hana síðan, lifa í ljósi hennar. En víkj-
um nánar að hátíðunum.
6
A