Bjarmi - 01.12.1996, Blaðsíða 12

BARN ER OSS FÆTT
Anna Hugadóttir
Anna G. Hugadóttir,
móöir og nemi í
uppeldis- og
menntunarfræði.
egar ég var beðin um að rita nokkur orð í þetta
blað og gefa hagnýt ráð sem koma mættu að
gagni í trúarlegu uppeldi fór ég að velta þeirri
spurningu fyrir mér hvort í raun væri einhver
munur á trúarlegu uppeldi og uppeldi almennt.
Flestir foreldrar kappkosta að ala bömin sln vel upp og
markmiðið er að gera úr þeim dugandi einstaklinga sem
verði sjálfum sér og þjóð sinni til sóma. Áherslur sem
foreldrar leggja í uppeldinu fara svo eftir persónugerð,
persónulegri afstöðu, áhugamálum og lífsafstöðu foreldr-
anna sem í hlut eiga. Foreldrar sem hafa mikinn áhuga á
íþróttum og heilbrigðum lifnaðarháttum leitast við að vekja
áhuga bama sinna á þessum þáttum og foreldrar sem unna
listum reyna gjaman að leiða böm sín á fund listagyðjanna.
Sama gildir um foreldra sem eiga trúarsannfæringu, þeir
vilja gjaman gefa bömum sínum hlutdeild í þeirri reynslu.
Hvemig er þá best að fara að? Er hægt að ala börn upp til
trúar og em til einhveijar kristilegar uppeldisaðferðir? Enn
vil ég draga upp samlíkingu með almennu uppeldi. Ef
ætlunin er að skapa afreksmann í íþróttum er talið
mikilvægt að hann hefji æfingar snemma á ævinni og stundi
þær af alúð. Sama gildir um heilbrigðan llfsstH. Við þurfum
sífellt að vera að benda bömunum á hvað sé hollt og hvað
beri að varast og fá þau til að temja sér að neyta þess sem
hollt er. Þama skipta fyrirmyndir miklu máli. Það er erfitt
að sannfæra bam um að það sé gott að gera eitthvað sem
það sér foreldrana aldrei gera, eða öfugt að láta eitthvað
vera, svo sem að reykja, ef við höfum það fyrir því daglega.
í uppeldinu er gott að líta á trúna sem lífsstíl, kristinn
lífsstíl sem við óskum að börnin okkar temji sér. Þarna
getum við gripið til sömu aðferða og nefndar hafa verið sem
almennar uppeldisaðferðir. Gott er að byrja snemma að
biðja með og fyrir barninu, strax á meðan barnið er enn
ómálga þannig að það venjist andrúmsloftinu og hugblæn-
um sem bæninni fylgir. Þegar barnið venst bæninni sem
eðlilegum hlut i daglega lífinu frá blautu bamsbeini eru
meiri líkur á að það temji sér að halda henni áfram, þegar
það fer að standa á eigin fótum. Miklu máli skiptir að rækta
vel sambandið við bamið, að gefa sér tíma til að ræða við
það og vera samvistum við það. Á slíkum stundum er til
dæmis hægt að lesa góðar og uppbyggilegar bækur, leika
sér, eða bara vera saman, þvl að oft er það fyrst og fremst
samveran sem skiptir máli. Iðulega gefast á samveru-
stundunum tækifæri til að benda á dýrð Guðs og mátt í
sköpunarverkinu og handleiðslu hans og varðveislu í
daglega llfinu.
Að mínum dómi skiptir miklu máli að hafa einhverjar
fastar venjur i bænallfinu, svo sem kvöldbænir, borðbænir
eða aðrar bænastundir. Böm finna öryggi í venjubundnum
hlutum og temja sér fremur að viðhalda venjum sem góðar
minningar eru tengdar við.
Oft er talað um að trúin grundvallist á traustinu á Guði.
Þetta traust byggist smám saman upp með barninu eftir þvi
sem það vex og þroskast. Talið er að foreldrar geti lagt
12