Bjarmi - 01.03.1997, Side 6

Haraldur Níelsson.
fékk í hendur bókina The Human Person-
ality and Its Survival of Bodily Death eftir
breska málfræðinginn F. H. Myers, en
hún fjallaði um dulvitund mannsins og
framhaldslíf hans eftir líkamsdauðann.
Þegar spurðist út, að Einar væri farinn
að gera tilraunir til að ná sambandi við
hina látnu, upphófust mikilar ritdeilur
um það í blöðum landsmanna, og sýnd-
ist sitt hverjum. Einn mikilvægasti
stuðningsmaður Einars varð þó guðfræð-
ingurinn Haraldur Níelsson, sem þá var
farinn að vinna að nýrri, íslenskri þýð-
ingu á Gamla testamentinu.
Á þessum tima var nýguðfræðin svo-
nefnda að iyðja sér til rúms meðal ís-
lenskra guðfræðinga, en hún leitaðist
við að veija kristindóminn íyrir gagnrýni
efnishyggjunnar með því að rannsaka
sögulegt gildi rita Biblíunnar út frá mæli-
kvarða vísindanna. Þetta þýddi, að það
eitt mátti kenna til trúar, sem gat stað-
ist vísindalega gagnrýni, en fyrir vikið
var dregið úr áreiðanleika þess yfimátt-
úrulega svo sem guðdómi Jesú Krists,
upprisu hans og kraftaVerkunum. Sr.
Jón Helgason, sem síðar varð biskup
íslensku þjóðkirkjunnar, varð fyrstur til
„Upprisa mannsins
byggist á upprisu vmai við dr. L..
■ ■ Sigurbjörnsson prófessor
|/>við guðfræ,ðideild
iillblb Haskóla Islands
Huemig skilgreinir kristin trú dauðann?
„Það kemur fram í syndafallssögunni,
að dauðinn er refsing fyrir synd. í Róm.
5 ber Páll Adam og Krist saman. Við
synd Adams kom dauðinn til sögunnar,
en Kristur er hinn nýi Adam. í I. Kor. 15
er talað um dauðann sem óvin, er Krist-
ur hafi lagt að velli. Kristin sköpunartrú
er sérstök fyrir þann boðskap, að ver-
öldin sé góð í öllum fjölbreytileika sín-
um, enda segir í Biblíunni, að Guð hafi
talið sköpun sína góða, þegar hann hafi
litið á hana. Guð hafði fyrirbúið mann-
inum að lifa með sér, en syndin kom í
veg fyrir það. Dauðinn sem aðskilnaður
frá Guði er því refsingin. Kristin trú af-
neitar því, að eitthvað búi með mann-
inum eins og ódauðleg sál, sem eigi fyrir
víst líf hjá Guði. Eilíft líf er gjöf Guðs,
sköpun hans og blessun. Frelsun frá
dauða fæst ekki fyrir ávinning, heldur er
hún náðargjöf. „Laun syndarinnar er
dauði, en náðargjöf Guðs er eilíft líf í
KristiJesú, Drottni vorum. “ (Róm. 6: 23.)“
Hvaða þýðingu liefur upprisanfyrir
kristna trú?
„Upprisa mannsins byggist á upprisu
Krists, en hún merkir, að Kristur hafi
sigrast á dauðanum. Þetta er náttúru-
lega miðlægt atriði í kristinni trú, að
Kristur dó vegna vorra synda sam-
kvæmt ritningunum, hann var grafinn
og hann reis upp á þriðja degi. Dauði
Jesú hefur enga þýðingu, ef hann hefur
ekki risið upp frá dauðum. Páll ítrekar
það í I. Korintubréfi, að hafi Kristur ekki
risið upp frá dauðum, þá sé predikun
vor ónýt. (I. Kor. 15: 14.) Predikun post-
ulans og trú kirkjunnar byggist þess
vegna á því, að Kristur sé upprisinn.
Upprisa hans leiðir ennfremur í ljós, að
maðurinn muni líka risa upp. „Nú er
Kristur upprisinn frá dauðum sem frum-
gróði þeirra, sem sofnaðir eru.“ (I. Kor.
15: 20.)“
Hefur spíritisminn eitthvaðfram aðfæra
fyrir kristna trú?
„Ég svara þeirri spumingu neitandi. Ég
held, að spíritisminn hafi ekkert fram að
færa fyrir kristna trú. Margir talsmenn
spíritismans, svo sem sr. Haraldur Níels-
son prófessor, töldu, að spíritisminn
hefði bæði unnið þeim sjálfum og krist-
inni trú gagn, þar sem hann hefði leitt í
ljós, að hið yfimáttúrulega í kristindóm-
inum væri staðfesting á gildi hans. Á
tímum Haraldar var efnishyggjan mjög
sterk og vísindin talin skipta öllu máli.
Hins vegar er ekki hægt að fá vísindalega
sönnun fyrir trúaratriðunum eða hinstu
rökum fremur en öðru þvi, sem hefur
huglægt gildi fyrir okkur svo sem ástinni,
trúmennskunni og frelsinu. Haraldur
hélt, að hann hefði komist að því í gegn-
um spíritisma og sálarrannsóknir, að
Upprisa hans leiðir ennfremur í Ijós, að maðurinn
muni líka rísa upp. „Nú er Kristur upprisinnfrá
dauðum semfrumgróði Ipeirra, sem sofnaðir eru."
(I. Kor. 15:20)