Bjarmi - 01.03.1997, Page 10

fullljóst, að hann var með því að óhlýðn-
ast Guði. Biblían segir líka, að það hafi
verið út af þessu, sem Sál missti
konungdóm sinn og endaði líf sitt með
fremur, að ef einhver segir við mann: „Á
ekki fólk að ... leita til hinna dauðu
vegna hinna lifandi?" þá beri að vísa
þeim til „kenningarinnar og vitnis-
hann þeim að leita til framliðinna eða
lúta leiðsögn einhverra framandi anda
(Matt. 6: 9-13). Hann sagði þeim meira
að segja dæmisöguna af ríka manninum
/
I Nýja testamentinu kemur skijrt fram, að Jesús Kristur kenndi lærisveinum
sínum að biðja beint til Guðs föður í sínu nafni, en aldrei kenndi hann peim að
leita til framliðinna eða lúta leiðsögn einhverra framandi anda (Matt. 6:9-13).
því að fremja sjálfsvíg. „Þannig lét Sál líf
sitt sakir ótrúmennsku sinnar við Drott-
in, ... að hann hafði gengið til frétta við
vofu, en við Drottin hafði hann eigi
gengið til frétta.“ (I Kron. 10: 13-14.)
í bók Jesaja spámanns segir enn-
burðarins“, þ.e. til ritningarinnar, sem
bannar það (Jes. 8: 19-20).
í Nýja testamentinu kemur skýrt
fram, að Jesús Kristur kenndi læri-
sveinum sínum að biðja beint til Guðs
föður í sínu nafni, en aldrei kenndi
og Lasarusi, sem báðir dóu, en þar
kemur fram, að riki maðurinn haíi óskað
eftir því að fá að hafa samband við
bræður sína, sem enn voru á lífi, til að
vara þá við þeim kvalastað, er hann
dveldi nú í. Þessu var hins vegar hafnað
Sjónarmið fyrrverandi spíritista
„Jesús er
eini vegurinn“
Hver er trúarlegur bakgmnnur þinn?
„Ég er eins og ílestir íslendingar fæddur
inn í þjóðkirkjuna en var þó aldrei
virkur í kristilegu starfi þar. Hins vegar
ólst ég upp við virðingu fýrir spíritisma
og dulrænum fyrirbærum og fór
snemma að lesa um svoleiðis hluti og
einnig að taka þátt í slíku starfl. Spírit-
isminn hefur náð mikilli fótfestu á
íslandi og ekki síst vegna þess að hann
komst inn í kirkjuna, breiddist eiginlega
beint út frá guðfræðideildinni. Það
náttúrulega ruglaði okkur ákaflega í
riminu.“
í hverju var reynsla þín af spírítismanum
fólgin?
„Ég var andlega leitandi og hafði þörf
fyrir að upplifa eitthvað yfimáttúrulegt.
Ég hélt að þetta væri frá Guði. Reyndin
var sú að ég bar mikla virðingu fyrir
miðlunum, enda margt gott fólk í þeim
hópi og mér fannst þetta allt mjög
merkilegt en þegar ég lít til baka þá sé
ég hvernig vanblessunin var jafnan
skammt undan og líf margra miðlanna,
sem ég þekkti, var oft mikil raunasaga.
Þegar óvinurinn gefur með annarri
hendi þá tekur hann með hinni og ég sá
það í lífi margra. Þegar maður fer að
flkta með svona hluti kallar maður yfir
sig ákveðna vanblessun. Hún kemur
kannski ekki í ljós strax, en fyrr eða
síðar verður maður var við hana. í
minningunni leið mér í rauninni ágæt-
lega. Hins vegar fannst mér eins og oki
væri létt af mér þegar ég frelsaðist. Ég
var einnig virkur í félagi nýalsinna og
stundaði svolítið jóga og hugleiðslu. Svo
skoðaði ég austurlensk trúarbrögð og
ýmsar kenningar um dulhyggju. Ég las
mikið af bókum um þessi efni rétt eins
og maður les Biblíuna í dag, þær voru
einhvem veginn nærtækari en Biblían.”
Afhveiju hafnaðir þú spíritismanum?
„Þegar á leið fannst mér þetta ekki
gefa mér þá lífsfyllingu og blessun sem
ég leitaði að. Ég hafði leitað langt yfir
skammt. Það kom að því að ég fór að
dragast að kristindómnum. Ég fór fyrst
á útisamkomu hjá hvítasunnumönnum
Viðtal við
Guðna Þorvaldsson