Bjarmi - 01.03.1997, Síða 15

Kristileg áhrif
Ef grannt er skoðað þá hefur það sem
langamma kenndi mér skilað sér í sum-
um textunum mínum, eins og til dæmis
við lag sem heitir Guðsblús: „Þú veist að
djúpt í þínu hjarta er einn örlítill Guð, þú
veist að hann er af því bjarta, ef þú
syndgar þá heyrirðu suð. Samviska þín
er að syngja fyrir sofandi innri mann
óð“... o.s.frv.
Sömuleiðis í Gleði og friðarjól þar sem
segir: „Mundu að þakka Guði gjafir,
frelsi og frið, taktu á mótijólunum með
Drottin þér við hlið. “
Svo auðvitað Ómissandifólk, eða hvað?
Já, sá texti er annarsvegar byggður á
prívat-hremmingum og hinsvegar þess-
um eilífðarpælingum um hvað verður
um mann eftir að lífið slokknar í búkn-
um. Svo er það líka staðreynd að enginn
er ómissandi, alltaf kemur maður í
manns stað.
Maður hefur verið í baksi fjárhagslega
og svoleiðis en þessir dauðu hlutir skipta
engu máli þegar upp er staðið. Þetta
jarðneska drasl er fánýtt þvi við komum
allsnakin inn í þennan heim og hverfum
þaðan allsnakin, alveg sama hvernig við
veltum því fyrir okkur. Vegurinn, sem
Jesús kenndi okkur að fara, á enga
samleið með þessari efnishyggju nú-
tímans, þar sem allt snýst um að láta
fólk kaupa þetta og hitt. Hann sagði að
það væri auðveldara fyrir úlfalda að fara
í gegn um nálarauga en fyrir ríkan
mann að komast inn í himnaríki. Það
getur ekki verið að tilgangurinn með
vegferð okkar sé sá að safna að sér
drasli sem verður ryði og ryki að bráð.
Góður kunningi minn, sem er læknir,
sagði mér eitt sinn að læknavísindin
væru komin býsna langt í að rannsaka
lífið en þau vissu í raun og veru ekkert
um það hvað lífið sjálft væri. Þegar við
deyjum liggur lifvana skurnin köld á
kistufjölunum en læknavísindin vita
ekkert um það hvert lífið fer.
Biblían segir okkur að fólk verði vakið
upp frá dauðum og svo heyrum við úr
öðrum áttum að við fæðumst aftur og
aftur. Maður er pínulítið áttavilltur í
þessu öllu. Eitt er þó vist að við hljótum
að þurfa að undirbúa okkur undir þetta
skrýtna ferðalag sem dauðinn er en það
er auðvitað miklu hægara sagt en gert
þvi við erum undir áhrifum frá þessari
dauðu neysluhyggju nútímans,- sagði
Magnús að lokum.
Omissandi fólk
Allsnakinn komstu í heiminn,
allsnakinn ferðu á burt,
frá þessum dauðu hlutum
sem þú hélst þig hafa dregið á þurrt.
Og eftir lífsins vegi
maður fer þar sem fært er.
En veist, á miðjum degi
dauðinn tekur mál af þér.
Ofmetnastu ekki af lífsins móðurmjólk.
Kirkjugarðar heimsins geyma ómissandi fólk.
Magnús Eiríksson