Bjarmi - 01.03.2000, Blaðsíða 25

ferð hefur ráðist af því að maðurinn var
daufdumbur ogjesús notaði því „táknmál“
sem hlaut aó ná til hans þótt hann heyrði
ekkert. Jesús mætir m.ö.o. sérþörfum
mannsins með þessum sérstaka hætti.
Maðurinn í frásögunni sem við lásum
hefur eflaust oróið að þola margra ára kvöl
og vandræði vegna þess sem amaói aó
honum. Þeir sem eru hvorttveggja í senn
heyrnarlausir og málhaltir hafa allajafna
þjáðst lengi. Krankleiki mannsins hefur
hamió hann og heft meir enn nokkurt okk-
ar getur skilió. Þegar Jesús framkvæmdi
kraftaverkið á honum varð gjörbreyting á
högu m hans. Því nú heyrir hann og skilur
og getur sjálfur gert sig skiljanlegan. „Eyru
hans opnuóust og haft tungu hans losnaði
og hann talaði skýrt,“ eins og segir í text-
anum. Við skulum rýna nánar í textann því
hann er eins og táknmynd um það sem
gerist þegar Jesús gjörir menn frjálsa og
losar þá undan oki.
-1 A upphafsreit hins nýja lífs er þessi
I • maður svo sannarlega frjáls. Honum
eru búin kjörsem eru einstök.
a)!
Fyrsta atrióió sem við skulum veita
leftirtekt er að rödd Jesú er það fyrsta
sem hann heyrir. Og nú skiptir það megin-
máli fyrir þennan nýja frelsingja Krists aó
hann hlusti vandlega á björgunarmann
sinn. Áframhaldið hlaut aó markast af því
hve vel hann hlustaði og hve mikils það var
honum vert að hlýóa rödd Jesú. Lækningin
hafói sett hann í þá sérstöku aðstöðu aó
hafa hlotnast frelsi til að hlusta. Það var
gjörsamlega nýtt! Og eins var um frelsió til
að tala. Það var einnig nýtt. Áður var
ábyrgðin sem lögó var honum á heróar lítil
sem engin. Þaó var svo takmarkað sem
hann gat skilió og sagt.
b)i
, Við höfum flest frelsi til að geta
'hlustaó. Og við erum svo vön því að
heyra aó við skynjum vart að það sé nokk-
ur ábyrgð samfara því aó geta heyrt. Helsi
heyrnarlausa mannsins var heyrnarleysið.
Frelsi hans á upphafsreit „nýrrar tilveru" er
að nú getur hann heyrt rödd Jesú og talað
við hann.
Heyrnargetan getur hins vegar hæglega
oróið okkur fjötur um fót, þ.e.a.s. ef okkur
lærist ekki að flokka það sem við viljum
heyra - halda síðan því sem er gott og leyfa
öðru að sigla sinn sjó.
Listina að hlusta getur enginn stundað ef ekki
er jafnframt hugað að því að ákveða hvað er
þess virði að hlustað sé á það og valið vand-
að, metið á vogarskálum kristinna viðmiðana
hvað er til gagns og hvað ekki.
)Skvaldur getur líka hæglega orðið
helsi. Þaó gera sér ekki allir grein fýrir
aó innantómt skvaldur um einskisverða
hluti er engum gróði.
Listina að hlusta getur enginn stundað
ef ekki er jafnframt hugaó aó því að ákveóa
hvað er þess virði að hlustað sé á þaó og
valió vandaó, metió á vogarskálum krist-
inna viðmióana hvaó er til gagns og hvað
ekki. Það er enginn tilviljun aó útvarpstæki
eru stundum kölluó „glymskrattar". Aó
hlusta rétt er stundum aó hlusta alls ekki,
loka eyrum sínum fyrir því sem ekkert gott
leióirafsér. Aó losna undan skvaldurárátt-
unni er í mörgum tilvikum engu minna
kraftaverk en að fá heyrnina. Tungan er
óhemja sem oft hleypur út undan sér og
sparkar og slær í allar áttir. Og þegar eitur
slúóursins flóir út fyrir varir manna er
margur í hættu - og þá ekki síst sá sem
leysir hnútana á slúðurskjóðunni og hleypir
óþverranum út.
d)i
Við lærum þá fyrst aó hlusta rétt
Iþegar við Ijáum orðum Jesú eyra,
leyfum þeim aó síga nióur í hjartað og
stjórna gjöróum okkar. Þaó er ýmislegt
sem við verðum að leggja af, því við erum
ennþá Adams börn og þar af leiðandi
syndug. Af hverju getum vió ekki bara feng-
ió að lifa í þeirri sælu vissu að við séum
frelsuð Guðs börn umvafin kærleika Guðs
alla daga og leidd af honum? Því er til að
svara aó vió yrðum ekki lengi sæl og
blessuó Guðs börn ef Guð fengi ekki að
tala til okkar um syndir okkar og gera okk-
ur Ijósa síþörf okkar fýrir frelsara. Sá sem
vill geta lifað sem kristinn maður kemst
ekki hjá því að horfast í augu við að hann
var, er og verður alltaf þurfamaóur á náó
Guðs í Kristi Jesú. „Sannleikurinn mun
gjöra yður frjálsa," sagói Jesús. I þeim
sannleika sem gjörir menn frjálsa eru tveir
meginþættir: Sannleikurinn um synd okkar
og sekt frammi fýrir Guði og sannleikurinn
um son Guós sem gerðist maóur til að
frelsa okkur inn í himinn sinn. Vanti fýrri
meginþáttinn um synd okkar er seinni
þátturinn okkur sem lokuð bók. Og vanti
seinni þáttinn um soninn sem kom okkur
til hjálpræðis er að vísu hægt aó lyfta sér
upp í sæluvímu en hún yrði skammvinn og
dygói okkur ekki á degi dómsins. Þvf þar
dugir aðeins óverðskulduð og tilreiknuó
náð Guðs í Kristijesú fýrir þá sem í sjálfum
sér eiga engan möguleika á sáluhjálp. Vió
sem lifum í dag verðum því, eins og daufi
og málhalti maóurinn í textanum, að læra
að hlusta ájesú sem vann þaó kraftaverk f
lífi okkar aó frelsa okkur til nýs lífs meó sér.
2Hinn áður daufi og málhalti maóur
• talaði líka í fýrsta sinn frammi fýrir
Jesú eftir að Jesús hafði unnið kraftaverkið
á honum. Hann hafði áóur getaó komið
frá sér einhverjum óskilmerkilegum hljóó-
um. Menn skildu hann ekki þótt þeir væru
allir af vilja geróir. Þaó var ekkert að eyrum
áheyrendanna. En tal talandans var óskýrt.
Hann gat ekki komió neinu skilmerkilegu
frá sér fýrr en eftir kraftaverkió.
)Það skiptir miklu máli aó við veitum
því viótöku sem Jesús vill koma til
okkar. Þar ájesús að eiga greióan aðgang.
Ekki aðeins okkar sjálfra vegna heldur líka
þeirra vegna sem vió umgöngumst. Það
sem inn í okkur fer af áhrifum hvers konar
mótar okkur, ræður því hvort það sem frá
okkur fer til annarra er gott að gæðum,
gæóasnautt eóa beinlínis skaðlegt.
Sé Jesús miólægur áhrifaaðili hið innra
með okkur nýtist tal okkar honum til dýró-
ar. En það er líka okkar innri maður sem
ræóur því hvenær þagaó er. Séu kjálka-
bremsurnar eitthvað í ólagi hjá okkur, sé
það svo að okkur hætti til að skvaldra eóa
slúðra þegarvió ættum að þegja er það af
því aó vió höfum ekki tamið okkur að láta
Jesú stjórna tungunni. Og það sem hjartað
safnar í sjóð sinn ákvaróast líka af því
hvernig hlustað er og á hvern er hlustaó.
25