Bjarmi - 01.12.2000, Síða 17

hætta á að lenda í klónum á þeim. Sú er
þó ekki raunin því þau eru innan afmark-
aðra þjóðgarða. Einn slíkan heimsóttum
við í upphafi ferðarinnar í Nairóbí, eins
°g fyrr segir. I þetta skipti tókum við
nokkra daga í það að skoða annan,
stærri og þekktari. Hann heitir Masaí
Mara. Vorum við þar frá mánudegi til
miðvikudags. Við ókum um garðinn á sér-
stökum bílum sem eru með opnanlegu
þaki þannig að hægt er að standa upp-
réttur í þeim og skoóa dýrin í mikilli ná-
lægð. Við sáum öll helstu dýrin sem
Kenýa hefur af að státa, Ijónið, hlébarð-
ann, flóðhestinn, krókódílinn, sebrahest-
inn o.fl. Það var mjög gaman að sjá þessi
dýr, sem að maóur hefur einungis skoðað
myndir af fram til þessa. A nóttunni sváf-
um við í tjöldum í búóum sem menn af
Masaí-þjóðflokknum gættu. Þeir vernd-
uðu okkur og þaó var mjög sérstök tilfinn-
ing að sofa þarna, vitandi að allt í kring-
um okkur voru villt og hættuleg dýr sem
sum voru á höttunum eftir gómsætri bráð.
En þetta var mikió ævintýri og hefói alls
ekki mátt missa sín í þessari ferð.
Mombasa
Seinni part miðvikudags vorum við aftur
komin til Nairóbí og snemma morgun-
inn eftir flugum við til Mombasa sem var
síðasti áfangastaóur okkar. Þar dvöld-
um við í rúma viku á góðu hóteli í fallegu
umhverfi við hvíta og hreina strönd Ind-
landshafsins. Athyglisvert var að sjá
þann mikla mun sem er á lífsgæðum
fólks. A hótelunum vorum við ásamt
öðrum ferðamönnunum í miklum
vellystingum en hinir innfæddu þurfa
víða að lifa við mikla fátækt og skort.
Þegar maður er í slíkum aðstæðum veltir
maður því fyrir sér hvað sé sanngjarnt í
þessum efnum og um leið lærir maður
að meta allt þaó sem maður hefur mun
betur. Á hótelinu var kirkja (St.
Stephen's church) sem við heimsóttum
á sunnudeginum. Einnig vorum við beó-
in um að sjá um brauðsbrotningu á
fimmtudeginum þar á eftir. Þá sungum
við fýrir fólkið og Einar prédikaði orðið.
Fólkið tók okkur vel og var hið ánægð-
asta meó heimsókn okkar. í Mombasa
heimsóttum við einnig frægt virki (Fort
Jesus) sem Þortúgalir byggðu en á dög-
um þrælaverslunar var það einmitt mikið
notað til viðskipta á þrælum.
Aðfaranótt föstudagsins 25. ágúst
héldum við síðan af stað heim. Dvöl
okkar í Kenýu var senn á enda og við tók
á ný mikið ferðalag. Við flugum um
sömu áfangastaði og á ferð okkar út til
Kenýu og vorum komin snemma á laug-
ardagsmorgni aftur á íslenska grundu.
Starf kristniboóans
Islensku kristniboðarnir eru núna fjórir
talsins í Kenýu. Það eru hjónin Ragnar
Gunnarsson og Hrönn Sigurðardóttir og
einstaklingarnir Leifur Sigurðsson og
Kristín Bjarnadóttir. Einnig eru margir
norskir kristniboðar þar að störfum. Starf
kristniboðans er margþætt og hann þarf
aó snúast í ýmsu. Fyrst og fremst er hann
að boða heiðinni þjóð þann fagnaðar-
boðskap sem Biblían talar um. Fátæktin
og neyóin er mikil og það hefur að sjálf-
sögðu bein áhrif á fólkið sem þarna býr.
Marga þyrstir eftir lausn, einhverjum sem
getur bjargað og frelsað. Því fellur boó-
skapurinn um Jesú Krist í góðan jarðveg.
Á ferð okkar um Þókot mættum við
manni sem var mjög daufur á svipinn og
ég segi við Olöfu Inger, sem þekkir vel til
aóstæóna, eitthvað á þá leið að það líti
út fyrir að þessi maður sé mjög óham-
ingjusamur. Hún segir þá við mig að
hann eigi líklega ekki lifandi trú á Jesú því
að þeir sem hana eigi séu mun glaóvær-
ari. Þetta virtist vera raunin. Þeir sem
höfðu tekið við boðskapnum um Jesú
Krist geisluðu afgleði, maðurgat séð það
á andlitum þeirra. Hinir sem aftur á móti
áttu ekki trúna voru hreint ekki glaðir,
enda aðstæður þeirra kannski ekkert til
þess að gleðjast yfir. En eins og við vitum
þá er ekki hægt aó neyða fólk til að taka
trú enda eru kristniboðarnir ekkert að því.
Starfið sem þeir vinna er m.a. þróunar-
starf. Það felur í sér að þeir kenna hinum
innfæddu ýmislegt sem bætir hag þeirra,
s.s bætt hreinlæti og ýmis öryggisatriói
sem auðvelt er aó temja sér en geta skipt
sköpum. Samhliða þessu þróunarverk-
efni boða þeir að sjálfsögðu trúna. Þeir
eru söfnuðunum sem hafa myndast til
halds og traust og annast m.a. þjálfun
presta til starfa. Þeir sinna einnig ýmis
konar kennslu, bæði á kristniboðsstöóv-
unum og í kirkjum hinna innfæddu. Það
hrjáir starfið dálítió núna aó hörgull er á
innfæddum prestum. I stað þess að geta
sinnt þróunarverkefninu og boðað sjálfa
trúna sem skyldi, þurfa þeir mikið að
sinna almennum preststörfum og annarri
þjónustu í kirkjunum. Þeir þurfa því oft
aó ferðast langar vegalengdir og flakka á
milli kirknanna til að sinna þessu. Mark-
mið þeirra nú er því að þjálfa fleiri inn-
fædda presta og predikara og vonandi
tekst þeim það í nánustu framtíó.
Líf kristniboðans er afar sérstakt og frá-
brugðið því sem við hér á íslandi eigum
að venjast. Þegar þeir eru að hefja störf
eru þeir ókunnugir öllu því sem þeir eru
að fara takast á við, land og þjóð er fram-
andi og því e.t.v. erfitt að byrja ferilinn.
En smátt og smátt komast þeir inn í starf-
ið, læra á þjóófélagið og menninguna og
kynnast innfæddum. Kristniboðarnir eru
dálítið einangraðir frá umheiminum. Þeir
eru langt frá heimaslóðum, langt frá ætt-
ingjum og vinum og samskipti við þá eru
oft einungis í gegnum tölvupóst. Það er
samt eflaust spennandi aó vera kristni-
boði, aóstæður geta verið hættulegar og
verkefnin krefjandi. Að vinna að svona
hugsjónastarfi í landi sem Kenýa tekur án
efa á en það er samt örugglega mjög gef-
andi. Kristniboðarnir eru ómissandi þátt-
ur í þessu þjóðfélagi sem er að þróast.
Kristindómurinn er boðskapur kærleika
og friðar og á því vel við aðstæður þjóð-
flokkanna sem eru að reyna að sameinast
í eina heild. Kristniboðsstarfið er því
mjög gott, göfugt og uppbyggilegt og þaó
mun leiða af sér mikla blessun yfir landið
og þjóðina.
Lokaorð
Ferð Rafiki-hópsins um Kenýu í Afríku
var í alla staði vel heppnuó og skemmti-
leg ferð. Undirbúningur var mikill og
góður en það er afar mikilvægt að svo
sé. Hópurinn náði mjög vel saman og
einingin innan hans var meó besta móti.
Móttökur voru alstaóar með besta móti
hjá hinum innfæddu og ekki síóur hjá
kristniboðunum. Þeir tóku okkur opnum
örmum og vildu allt fyrir okkur gera og
vil ég nota tækifærið og þakka fyrir hönd
Rafiki-hópsins kærlega fyrir hlýju og ást-
úð. Islensku kristniboðarnir eiga sér-
stakt þakklæti skilið. Kenýa í Afríku á án
efa eftir að búa lengi í hugum okkar og
hjörtum.
17