Bjarmi

Ukioqatigiit

Bjarmi - 01.12.2000, Qupperneq 22

Bjarmi - 01.12.2000, Qupperneq 22
Þetta var ríkulegur tími og mikil blessun féll mér í skaut." Hvaó huggar á dauðastund? A fýrstu ferðaárum Cunnars var auðveld- ara að safna fólki saman en nú gerist. Vilborg nefnir sem dæmi þegar hann fór eitt sinn með Olafi Olafssyni kristniboða til Snæfellsness. Þeir gengu fyrir Ennió frá Ólafsvík til Hellissands og uróu að sæta sjávarföllum. Samkomur héldu þeir á kvöldin en síðari hluta dagsins gátu þeir kallað saman konur og haft með þeim biblíulestra. Tíminn var einnig notaóur til aó heim- sækja fólk. Cunnar sagóist hafa lært margt af Ólafi á því sviði enda var Ólafi einkar lagið að blanda geði við hvern sem var. Þegar heimsókn var að Ijúka var Ólafur vanur að taka fram Biblíuna, lesa orð og biðja bæn. Vilborg minnist þess er þeir Gunnar komu eitt sinn á heimili dauðveikrar stúlku. Hún var afar óróleg en heimilis- fólkió reyndi að sýna henni fram á að hún hefói verið gæðakona svo að hún þyrfti ekkert að óttast. En þetta nægði stúlkunni ekki. Þá fyrst fann hún frið þegar Ólafur flutti henni fagnaðarerind- ið um fórnardauóa Jesú fyrir alla menn. Þessi atburður hafói einnig djúp áhrif á Gunnar. Gunnar og Vilborg eignuðust fimm syni og eina dóttur. Launin í feróastarf- inu voru aldrei há enda var Gunnar oft með verkefni á feróalögunum til að drýgja tekjurnar, þýddi bækur og skrifaði nótur o.s.frv.. Vilborg saumaói fötin á börnin og þegar þau höfðu eignast prjónavél prjónuðu þau bæði flíkur á fjölskylduna. „Við báðum saman fyrir börnunum okkar á hverju kvöldi, að orð Guós hefði áhrif á þau og þau vildu helga Guði líf sitt. Eg veit að bænir okkar fýlgja þeim enn þá. Kvöldið sem Gunnar dó höfðum við einmitt beóið Guð að kalla þau öll til samfélags við sig og aó hann fengi notað þau í þjónustu sinni. Eftir óvænt andlát hans sagói ég þeim að þetta hefðu verið síóustu bænarorð hans rétt áður en hann skildi við. Börnin urðu djúpt snort- in.“ Og börnin vilja feta sama veg trúar og þjónustu og foreldrar þeirra. Gunnar Jó- hannes, sem er elstur, kennir kristinfræói í Kennaraháskólanum og er ritstjóri Bjarma, Sigurjón er gjaldkeri Kristni- boóssambandsins, leiðir Ragnars og Guðlaugs hafa legió út á kristniboðsak- urinn, Bjarni situr tíðum við píanóið á kristilegum samkomum og Ragnhildur starfar í kristniboðsflokki. Arni bankamaóur bróóir Gunnars og Bjarni Eyjólfsson, sem var formaður Kristniboðssambandsins um áratuga skeiö, bjuggu lengi undir sama þaki og fjölskyldan og var mikill samgangur á milli. Má heyra á Vilborgu að hún telur það hafa verið mikla gæfu fýrir börnin að hafa kynnst þeim „fóstbræðrum". Með eigin augum Þaó var mikil hátíð meóal kristni- boðsvina þegar bræðurnir Ragnar og Guólaugur Gunnarssynir voru vígóir kristniboðavígslu ásamt eiginkonum sín- um vió guðsþjónustu á almenna mótinu í Vatnaskógi 27.júní 1982. Það var reyndar daginn sem Sigurjón Jónsson afi bræðranna hefði orðið 100 ára. Þeim sem þekkja Vilborgu blandast ekki hugur um að henni er kristniboðið hjartfólgið. Og hún veit að það kostar fýrirhöfn og fórnir að sinna því - þó aó kristniboósvinir kalli það blessun. En þótti henni ekki nóg um að þurfa að „sjá á bak“ tveimur sonum sínum og fjöl- skyldum þeirra alla leið til Afríku? „Nei, ég varð glöð, bæði þegar þeir sögðu mér hug sinn um kristniboðsköllunina og þegar þeir voru vígðir.“ Hún býr enn að fræðslunni á bernskuheimilinu. Hún hreifst líka með af kristniboðsáhuga kvennanna á Akureyri, og heimsóknir ferðaprédikaranna norður höfðu mikil á- hrif á hana. Og fjölskylda hennar sjálfrar varð „kristniboðsfjölskylda". Vilborgu gafst tækifæri til að heim- sækja bæði Eþíópíu og Kenýu árið 1991. „Þaó var ævintýri lífs míns! Ég kom til Konsó í Eþíópíu og ég var viku í Voitó. Guðlaugur og fjölskylda hans bjuggu þar fýrst í tjöldum og síðan í kringlóttu húsi með moldarveggjum, sem þau höfðu byggt áður en varanlegum húsum var komið upp. Það var hólfað í sundur með bastmottum og uppi í loftinu var sægur af skordýrum. Ég kom inn á heimili Voitófólksins, m.a. til Dillós sem oft var sagt frá í Bjarma og virtist hafa orðió kristinn en féll frá trúnni. Við höfum lengi nefnt nafnið hans, vió konurnar sem hittumst á mánudögum til bæna. Og nú fýrir skömmu bárust þær fréttir aó hann vildi sameinast söfnuðinum á ný. Svo var ég einar þrjár vikur í Kenýu þar sem Ragnar hefur verió að verki. Mér er enn í minni einstök gestrisni Pókot- manna þótt þeir séu fátækir. Það var líka eftirtektarvert hve unga, kristna fólkió var áhugasamt. Lífsgleði þess var svo á- berandi. Þaó talaói mikió um vonina, um himininn þar sem það losnaói und- an öllu böli. Einn sunnudaginn var guðs- þjónusta í Cheparería. Auk prédikunar- innar átti að gefa tvö tækifæri til vitnis- buróar. En það nægði engan veginn - og vitnisburðirnir urðu þrjátíu! Um kvöldið fór unga fólkið í heimsókn í hús í ná- grenninu og þar hélt það áfram að syngja fram á nótt.“ Vilborg hefur lengi verið í Kristniboðs- flokki KFUK. Hún tekur sannarlega ekki undir þá skoðun að nóg sé aó vinna að kristilegu starfi hér á landi, kristniboðinu verði aðrir að sinna. „Það fýlgir því bless- un að taka þátt kristniboðinu. Okkur ber að hlýóa skipun Jesú um aó fara með fagnaðarboðskapinn út um allan heim. En heimastarf er alveg jafnnauð- synlegt. Kristniboðió getur ekki án þess verið.“ Og nú er gestinum boðið til sætis við dúkað borð sem Kristín hefur hlaðið góógæti. Hún spjallar vió okkur og það er haldið áfram að ræða um liðna tíð og verkefni dagsins í dag. Starfið meóal heióingja á framtíð fýrir sér meðan til eru kristniboðsvinir sem bera það á höndum sér og ungir læri- sveinar skynja í senn neyð heiðingjanna og kall Drottins: „Hvern skal ég senda? Hver vill vera erindreki vor?“ (Jes. 6). 22

x

Bjarmi

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.