Heima er bezt - 01.01.1955, Blaðsíða 36

32
Heima er bezt
Nr. 1
Okkur til unarunar sjáum viö, aö þetta
er enginn annar en Björn Andrés. Og hann
þekkir okkur líka aftur. ,,Ja‘ja, svo að það
eruð þið, drengir góðir!“ hrópar hann
vonzkulega. „Nii er bezt, að við tölumst við
x fulhá alvöru.”
Betra er aö flýja en berjast laklega, hugs-
um við og þjótum af stað. „Stanzið þið,
þorpaiarnir ykkar!“ hrópar Bjöm Andrés.
„Stanzið — eða ég skýt!" \'ið hlýðum ckki
skipun bans, en höldum áfiam. Björn And-
rcs rekur flóttann másaudi.
Allt í einu kveður við skot. Hcfur karlinn
skotið á eftir okkur? Nei, hann hefur hnotið
um trjástubb og misst bvssuna, en þá hefur
skotið hlaupið úr benni. Björn Andrés
liggur hræringarlaus og stvnur.
Hefur hann orðið fyiir skotinti? Eða er
hann að reyna að gabba okkur? Við þokum
okkur nær, og sjáurn nú, að Björn mæðir
blóðrás. Hann er sár á öðrum fæti. Hann
rtvnuv af sársauka.
Bambi heklur alltaf í humáttina á eftir
okkui', tortrygginn og alltaf viðbúinn að
leggja á flótta. Kofi Björns Andrésar er
gamall og hrörlegur. Okkur lízt ekki meira
cn svo á blikuna, en förum þó inn.
ungi okkar eigi að síður. Við hikum ckki,
reisum bann upp og búum til bráðabirgða
um fótinn mcð ræmum, sem við rífum úr
skvrtum okkar.
Er viö höfum komið Bimi í rúmið og
þvegið sár hans og skipt um umbúðir, seg-
ir hann, og glottir ineinlega, að sér sé full-
ljóst, hverjir við séum.
Björn taular einhverjar þakkir og full-
vissar okkur um, að liann sé ekki óvinur
okkar Iengur. Haun stxðst við okkur báða,
og þannig er lialdið af stað hcim til hans,
alllanga Icið.
Okkur Villa bregður mjög við þessi tíð-
indi. En Björn Andrés róar okkur og kveðst
ckki vera neinn slefberi. Við erttm svo hjá
bonum um kvöldið. En svo sé ég allt i einu,
að maður kemur gangandi heim að kofan-
lim.