Heima er bezt - 01.06.1957, Síða 6

Dr. Sigurgeir Sigurðsson biskup og dr. Richard Beck heilsast
fyrir utan Góðtemplarahúsið islenzka i Winnipeg í febrúar
1944, þar sem haldið var 25. ársþing Þjóðrœknisfélags íslend-
inga i Vesturheimi. Sigurgeir biskup var fulltrúi islenzku
rikisstjórnarinnar og þjóðarinnar á afmeelisþinginu, en dr.
Beck var þáverandi forseti félagsins.
í eldinum. í félagsmálum hefir hann jafnan starfaS
mikið, enda svo skapi farinn, að honum er beinlínis
nauðsyn að leggja lið hverju því málefni, sem hug
hans heillar, og þau eru mörg, því að fátt mannlegt
lætur hann sér óviðkomandi. Mest hefir tillag hans
verið til Þjóðræknisfélags íslendinga í Vesturheimi,
var hann forseti þess 1940—46, og aftur var hann kos-
inn til þeirra starfa s. 1. vetur. En auk þess hefir hann
um langan aldur setið í stjórn þess, og þá lengstum
verið varaforseti, en þá eru þó ótalin þau fjöldamörgu
störf, sem hann hefir unnið fyrir ýmsar deildir félags-
ins með ræðuhöldum og hverskyns fyrirgreiðslu. Full-
trúi Vestur-íslendinga var hann á Lýðveldishátíðinni
1944, og flutti þá ávarp á Þingvöllum. Aftur var hann
fulltrúi þeirra á 10 ára afmæli lýðveldisins 1954, og þá
einnig við biskupsvígslu. Margt hefir hann unnið fyrir
félagsskap Norðmanna í Ameríku. Hefir hann verið
forseti Leifs Eiríkssonar félagsins í Norður-Dakota um
langt skeið, og tvisvar sinnum forseti fræðafélagsins:
The Society for the AcLvancement of Scandinavian
study. Ræðismaður íslands í Norður-Dakota hefur hann
verið síðan 1942. Er hér fátt eitt talið þeirra félagssam-
taka, sem hann hefur starfað í.
Eins og fyrr var getið, hefur Richard Beck haldið
uppi þrotlausu kynningarstarfi um ísland og íslenzka
menningu. Á því sviði er hann sívökull, og sleppir engu
tækifæri til að auka þekkingu Ameríkumanna á íslandi,
og jafnframt að kynna íslendingum vestan hafs og
austan bókmenntir samtíðarinnar, og það, sem unnið
er í menningarmálum. Hann er eftirsóttur fyrirlesari,
bæði meðal íslendinga, Skandinava og enskumælandi
manna. En fyrirlestrar munu vera meiri þáttur í al-
mennu félagslífi vestur þar, en nú er orðið hér heima.
Á síðastliðnum vetri var það í frásögur fært vestra,
að þá hefði hann flutt þúsundasta fyrirlestur sinn utan
háskólans. Langflest ræðuefni hans hafa verið um ís-
land og íslenzkar bókmenntir fyrr og nú, en þó eink-
um nútímabókmenntirnar. Margt hefir hann talað um
norsk efni, enda vinsæll meðal Norðmanna, og hafa
þeir sýnt honum margháttaðan virðingar- og vinsemdar-
vott. Fjöldi fyrirlestranna einn sýnir, að flutningurinn
út af fyrir sig er óhemjustarf, hvað þá allur undirbún-
ingur og ferðalög í sambandi við þá. Eins og gefur
að skilja er mikill meiri hluti fyrirlestranna fluttur á
enska tungu, og margir þeirra í útvarp, og sést þá bezt,
hversu víðtækt kynningarstarf hefur verið rekið með
þeim. Hygg ég menn geri sér ekki almennt ljóst, hversu
mikilvægt slíkt starf er fámennri þjóð, er fáir þekkja.
Kemur þá að síðasta meginþættinum í störfum Richards
Becks, en það eru ritstörf hans. Ungur að aldri og enn
í skóla hóf hann að skrifa blaðagreinar og yrkja ljóð.
Síðan verður naumast sagt, að penninn hafi fallið hon-
um úr hendi. Richard er skáldmæltur vel. Kvæði hans
eru formfögur, ljúf og innileg, kveðin af þörf, en ekki
til að sýnast. Minna hefir hann iðkað skáldskapinn á
síðari árum en fyrrum, en þó hafa öðru hverju birzt
eftir hann ágæt kvæði í blöðum og tímaritum. Kvæða-
bókina Ljóðmál gaf hann út í Winnipeg 1929. Á ensku
hefir einnig komið út ljóðakver, A Sheaf of Verses 1945
og aftur aukið 1953.
Annars fjalla rit hans að langmestu leyti um bók-
menntaleg efni og sögu íslendinga vestan hafs. Helztu
sjálfstæð rit hans á íslenzku eru: Saga hins evangelisk-
lútherska kirkjufélags íslendinga i Vesturheimi, Winni-
peg 1935, Ættland og erfðir, ritgerðasafn, Reykjavík
1950. Svipmyndir af Suðurlandi, Winnipeg 1956, og loks
ritgerðasafnið: / átthagana andinn leitar, er gefið er út
nú á Akureyri í tilefni sextugsafmælis hans. Þá hefir
hann séð um útgáfur á ljóðum vestur-íslenzku skáld-
anna K. N. Júlíusar og Jónasar Sigurðssonar, og ritað
um þá fróðlegar inngangsgreinar. Einnig hefir hann
ritað greinar í tímarit um flest ef ekki öll vestur-íslenzk
skáld, og eru margar þeirra sérprentaðar, t. d. um
Guttorm J. Guttormsson. Mest mun hann þó hafa
skrifað um Stephan G. Stephansson, eins og vænta má.
Margt hefur hann ritað um skáld og menntamenn heima
á íslandi, bæði í rit vestan hafs og austan, og óhemju-
fjölda af ritdómum. Gagnrýni hans er mild. Hann er
manna fundvísastur á það, sem gott er, en tekur mjúk-
ur höndum á hinu, sem er minna virði eða gengur
framhjá því með öllu. Hann vill mæla hvem og einn
við hið bezta, sem hann afrekar, og góðvildarhugur sá,
sem honum er í brjóst borinn, kemur fram í gagnrýni
hans sem öðru, er hann leggur til almennra mála. Blaða-
greinar hans eru geysimargar, bæði á íslenzku og ensku,
og kann ég ekki að rekja þá hluti frekar.
Ekki eru ritverk Richards á enska tungu minni fyrir-
ferðar en þau íslenzku. Fyrst skal þar telja ljóðasafnið
lcelandic Lyrics, sem út var gefið 1930 (2. útg. 1956).
Er það safn enskra þýðinga, flestra eftir Vestur-ís-
lendinga, af íslenzkum Ijóðum. Hefur Richard samið
inngang og æviágrip skáldanna. Bókin er fagurlega út-
198 Heima er bezt