Heima er bezt - 01.06.1957, Síða 9

tíminn í lífi þeirra, sem þau höfðu „liðið tilfinnanleg-
an skort á nauðsynlegu viðurværi“. Um haustið hafði
Sigurbjöm keypt kú, en um miðjan vetur voru allir fjár-
munir hans gengnir til þurrðar. Var þá þröng fyrir
dyrum hjá mörgum manni, en hlaupið var undir bagga
með Sigurbirni, svo að hann gat fleytt fjölskyldunni
til vorsins. Þá fór hann til Winnipeg til þess að leita
sér atvinnu. Var hann þar fyrst við stórgripavörzlu, en
síðan til hausts við lagningu Kyrrahafsbrautarinnar. Um
haustið fluttu þau hjón að Meiðavöllum í Nýja íslandi,
til Rebekku Johnson, föðursystur Önnu Sigríðar, og
vora þar um veturinn, en um vorið fluttu þau til Winni-
peg. Þar hafði Sigurbjörn vinnu til næsta vors, en þá
ætlaði hann að nema land í Argylebyggð, en Anna Sig-
ríður setti sig á móti því. Vildi hún heldur flytja til
Norður-Dakota í Bandaríkjum, og varð það að ráði.
Þar tók Sigurbjörn sér land í Þingvallabyggð í Pem-
binahéraði í september 1881, og þangað suður héldu
þau 20. marz 1882. Voru þau þrjár vikur á leiðinni.
Sigurbjörn kvaddi Nýja ísland með litlum söknuði,
enda hafði dvölin þar orðið honum og fjölskyldunni
óyndisleg og fram úr máta erfið. Að skilnaði kastaði
hann fram þessum stökum:
Ókunnan um æviveg
alltaf hrekst á bárum,
félaus hingað fluttist ég
fyrir tveimur árum.
Héðan burtu held svo frá,
í harla líku standi,
hvorki ást né hatur á
hef ég Nýja íslandi.
Landnám Sigurbjarnar var rétt sunnan við býli Sig-
urðar Krákssonar, sem þeim var áður kunnur frá Nýja
íslandi. Urðu þau að ganga mikið af leiðinni frá Winni-
Hús Sigurbjörnsj byggt 1892.
Börn Sigurbjörns og Önnu, frá vinstri til hœgri: Sigurrós,
Guðbjörg, Björn, Guðmundur og Kristján.
peg til Norður-Dakota. Voru börnin þá orðin tvö, Sig-
urrós 4 ára og Guðbjörg, sem fæðst hafði í Nýja ís-
landi. En viku eftir að þau komu suður í Dakota, fædd-
ist þeim þriðja barnið, Guðni Björn. Sigurbjörn fékk
inni með fjölskylduna hjá Magnúsi Jónssyni nágranna
sínum. Síðan fór Sigurbjörn aftur norður til Winnipeg
og stundaði járnbrautarvinnu þar í grenndinni allt
sumarið.
Um haustið, þegar hann kom heim aftur úr vinn-
unni, byggði hann sér bjálkahús, 14x16 fet að stærð,
og fluttist með fjölskylduna í þetta litla hús, þegar
það var komið upp. Sigurbjörn gaf býlinu nafnið
Brautarholt. Skömmu eftir að þau fluttu í húsið komu
þau, Rósa og Guðni, foreldrar Önnu Sigríðar, og
Kristín, dóttir þeirra, alflutt heiman frá íslandi. Sett-
ust þau að hjá Sigurbirni, og voru þá átta manns í
litla bjálkahúsinu. Eftir nýár 1883 fór Sigurbjörn að
heiman í járnbrautarvinnuna. Guðni ætlaði að vera
heima við og hirða kúna, sem Sigurbjörn hafði keypt
þá um haustið, og annast heimilið að öðru leyti, eftir
því, sem þörf krefði. En seinast í febrúar veiktist hann
hastarlega, 60 ára að aldri. Frá andláti hans segir Guð-
björg á þessa leið:
„Hann dó um nótt, og var bylur úti. Samt dreif
amma sig út til næsta húss, til að fá hjálp við að bera
líkið út með þeim mæðgum. Eg hafði sofið hjá afa
og ömmu, og þó ég væri aðeins þriggja ára, þá á ég
mynd í hug mínum, að ég grét, er ég sá afa vafinn í
voð eða brekán og borinn út í kuldann og lagðan í
snjóinn við dyrnar, því ekkert útihús var til. Mér
fannst, að honum yrði svo kalt, og mér þótti svo vænt
um hann. Svo liðu nokkrir dagar, þar til búið var að
smíða kistu, og var hann svo kistulagður. Næsta dag
átti að jarða. Það var engin kirkja og enginn prestur.
Dagurinn rann upp með-kulda og renningi. Sex menn
fóru með kistuna á flatsleða, sem uxum var beitt fyrir,
og enginn gat farið með. Hann var jarðaður þar, sem
síðar stóð Mountainkirkja, og líkmennirnir sungu út-
fararsálm.... Móðir mín og amma með þrjú lítil böm
Heima er bezt 201