Heima er bezt - 01.06.1957, Side 30

HER BIRTIST 14. HLUTI AF HINNI
SPENNANDI FRAMHALDSSOGU
OBOÐNIR
GESTIR
JOSEPH HAYES
„Gerið þér það,“ sagði Dan, um leið og hann tók
umslagið, sem var furðulega létt. „Ég fer innan skamms,
er ég hef farið í bankann og gengið þar frá dálitlu."
„Ef það er eitthvað, sem ég get....“
„Nei, þakka yfir fyrir.“
„Góða nótt, herra Hilliard."
Dyrunum var lokað hægt, og Dan dróst aftur að
skrifborðinu. Hann studdi sig við það, yfirkominn af
þreytu. Hugur hans hvarflaði aftur til Glenns Griffins:
Hann hafði legið með eyrað við útvarpið næstum alla
nóttina. Hann vissi því — og hafði vitað það allan
morguninn — hvað komið hafði fyrir bróður hans.
Og það var þessi vitneskja, sem hafði gert hann móður-
sjúkan og sneyddan allri skynsemi. Og í þessu húsi voru
þau Elenóra og Ralphie. ,
Dan reif bréfið upp og taldi á borðið fimm þúsund
dala seðla og einn fimm hundruð dala. Hann lét þrjú
þúsund dah í venjulegt, hvítt umslag, sem hann tók í
skúffunni, og stakk síðan báðum umslögunum á sig.
Hugsanir hans voru allar hjá Elenóru.
Klukkan hálftíu var Elenóra uppi ásamt Ralphie og
gerði sér ljóst, að þetta var örlagastund. Hún spilaði
á spil við drenginn og hlustaði á viðræður þeirra niðri.
Útvarpið var opið. Þeir hlustuðu. Svo heyrðist rödd
Glenns Griffins hærri en áður og gerólík því, sem hún
átti að sér: „Robish, vertu við gluggann, en leggðu við
hlustirnar. Það eru einhverjir uppi á þakinu á húsinu
hér við hliðina.“
EFTIR
Robish tvinnaði bölvið, þar sem hann sat inni í skons-
unni og hafði gát á bak- og hliðargarðinum. „Lögreglu-
menn?“
„Hvernig í fjandanum ætti ég að vita það? Þeir eru
í gulum samfestingum."
„Hvaða hávaði er þetta þá í þér?“
„Það er aldrei að vita, á hverju maður má eiga von.
Ef þú værir ögn greindari, mundi það vera hér ljóst.“
„Ég hef nóga greind,“ sagði Robish innan úr skons-
unni, „ég hef meiri greind en þú ætlar, Griffin. Enga
byssuna, en kappnóg af viti.“
„Við hvað áttu?“
Þegar Robish svaraði ekki strax, sagði Ralphie við
móður sína: „Þú átt út í.“ En hún lyfti hendinni og
reyndi að hlusta.
„Ég á við það,“ sagði Robish loks, „að yngri bróðir
þinn fékk fyrir ferðina í nótt, af því að hann varð
hræddur. Það er sannleikurinn. Og þú verður órórri
með hverri stundinni, sem líður. En nú býst ég við, að
hið versta sé um garð gengið, hvað okkur varðar. Nú
er allt undir HiIIiard komið.“
„Hilliard?“
„Þú ert þá hræddur um, að Hilliard.... “
222 Heima er bezt