Heima er bezt - 01.02.1962, Blaðsíða 5

7—8 kindur, þegar hann var tíu ára gamall. Með til-
styrk móður sinnar tókst honum að koma því fram,
að hann hefði þær á fóðrum heima á búi föður síns og
fengi sinnt þeim á vetrum, — en á vorin voru þær með
ám Siggeirs bónda, og þóttist svo Albert hafa brýna
ástæðu til að fara að fé í Seljateigi um sauðburðinn.
Auðsætt virðist af því, sem nú hefur verið frá sagt,
að lífsbraut Alberts hafi verið skýrt mörkuð þegar í
bernsku, — það hafi legið beint við, að hann reisti bú
á notasælli jörð, strax og hann hefði aldur til, gerðist
framtakssamur bóndi og natinn skepnuhirðir — og um
allt forsjáll búhöldur, þegar stundir liðu, en kæmi lítt
við sögu á öðrum sviðum íslenzks atvinnu- og menn-
ingarlífs. En braut hans varð ekki eins bein og ætla
hefði mátt. Árið 1910 fluttust foreldrar hans til Amer-
íku og settust að í Winnipeg. Þar gekk Albert í barna-
skóla og lærði ensku, en hvorki var hann hrifinn af
skólanum né borgarlífinu, og stóð öll hans þrá heim til
íslands. Nú sá hann aldrei hest eða kind í grænni hlíð
undir hrikalegum hamrabeltum, hvað þá honum gæfist
færi á að bera anganhey í stall og finna mjúka snoppu
eða flipa leita góðgætis í lófa sér. Lá hann stundum
vakandi og sá ísland í hillingum, en í draumi gekk
hann kringum lambfé í haga og hleypti hlemmivökr-
um skeiðhesti um sléttar graseyrar og mjúkar moldar-
götur.
En hann reyndist ekki einn um það innan fjölskyld-
unnar að una ekki lífinu í hinni hraðvaxandi höfuðborg
Manítobafylkis. Faðir hans hóf þar verzlunarrekstur,
og honum farnaðist vel fjárhagslega, svo að fjölskyld-
una skorti hvorki föt né fæði, en bæði honum og konu
hans fór þannig, að þau komust að raun um, að fossar
og fjallshlíð skrevttu öll þeirra framtíðarlönd. Og eftir
tveggja ára dvöl í Kanada flutti fjölskyldan til Islands
og settist að í Reykjavík.
Hún kom heim að vorlagi, þegar jörðin var að klæð-
Húsbóndinn á Hallkelshólum.
Heima er bezt 41