Heima er bezt - 01.10.1962, Síða 15

PALL GISLASON:
/
C^Jarl Bender hét maður danskur. Hann var
verzlunarstjóri á ýmsum stöðum austanlands,
. en á Borgarfirði þegar þessi saga gerðist.
Eitt sinn um vetur þurfti hann einhverra
erinda til Seyðisfjarðar og hugðist koma þeirri ferð
bezt fram með því að fara gangandi um fjöll til Hér-
aðs og upp eftir því á móts við Seyðisfjörð. En til
fylgdar við sig yfir Seyðisfjarðarheiði fékk Bender
ungan mann, Guðmund Guðmundsson, Ekkjufellsseli
í Fellum. Þetta var á Góu. Gekk sú ferð að óskum því
veður og færi var gott.
Þegar í kaupstaðinn kom hitti Guðmundur Héraðs-
menn nokkra, sem þá voru búnir áð ljúka erindum sín-
um, og samdist svo með þeim, að þeir yrðu allir sam-
ferða upp fyrir næsta dag.
Morguninn eftir var brostin á norðan stórhríð með
miklu frosti. Vildi Guðmundur þá hvergi fara, því hon-
um mun ekki hafa verið á móti skapi að hafa einhverja
skemmtan af för þessari. Elinir kváðust fara hvað sem
veðri liði og vildi hann þá ekki á orð sín ganga og
bjóst til ferðar með þeim. Upp úr Seyðisfirði lá leið
þeirra um margar brekkur brattar og háar og sóttist
þeim seint ferðin gegn veðrinu og færð spilltist óðum.
Eoks er þeir náðu brúninni, þar sem Efri-Stafur heitir,
töldu samferðamenn Guðmundar veðrið óstætt og órat-
andi og sögðust nú snúa við. En þá fór sem fyrr, að
Guðmundur var ekki á sama máli, kvaðst hann ekki
vilja hafa erfiði án erindis — bað þá vera blessaða og
stefndi einn til heiðarinnar. .
Símalína lá þá yfir heiðina og náði Guðmundur
Guðm. Guðmundsson,
bóndi á
Hauksstöðum,
Jökuldal.
henni, og enda þótt varla sæist af fótum fram hvað þá
milli staura, gat hann fylgt henni yfir heiðina. Af vest-
urbrún lá síminn á ská niður brekkurnar um skóglendi
og fjarri bæjum. Vildi Guðmundur alls ekki þann kost
iengur að fylgja símanum. Fór hann þá norður yfir ár-
gil það sem þar er í brúninni og tók stefnu þaðan á
bæinn Evvindará, sem stendur í Héraði miðlínis á milli
fjalls og fljóts. Fór Guðmundur nú sem beinast niður
allar brekkur, en sem hann kenndist við að vera kom-
inn á undirlendi er hann ekki eins viss með stefnuna;
veðurstaða ekki eins örugg þar þegar slær fyrir fell
og ása, dagur þrotinn og náttmyrkur komið til viðbót-
ar hríðinni, grunar, að hann fari nú villur vegar. Um
síðir kemur hann á hól einn og grillir í þúst nokkra
sem reyndist fjárhús vera. Þótti Guðmundi nú að vísu
gott ef hann gæti gert hlé á glímu þessari sem svo
lengi og sleitulaust hafði staðið, sá þó fram á að dauf
mundi vistin verða þegar til lengdar léti. Gerðist hann
nú líka hressingarþurfi, því ekki hafði hann haft ann-
að til viðurværis um daginn en morgunkaffið á Seyðis-
firði. Ekki bar Guðmundur kennsl á þennan stað, og
datt í hug að hann væri staddur á beitárhúsum fjarri
bæjum eða í túnfæti. Til að prófa þetta gekk hann í
allar áttir út frá húsinu en fór þó ekki svo langt að
hann væri ekki viss með að ná því aftur, og í einni
þeirri tilraun rakst hann á Eyvindarárbæinn, og kvaddi
dyra sterklega. Var fljótt til dyra gengið og Guðmundi
tekið með kærleikum. Þótti mönnum á Eyvindará gest-
koma þessi með ólíkindum, því ekki var talið fært að
fara til beitarhúsa þar um daginn.
Þá bjó á Eyvindará Sveinn Árnason og var á vist
með honum tengdafaðir hans aldraður er Einar hét.
Hafði hann áður búið lengi á Eyvindará og veitt mörg-
um ferðamanni skjól og beina án endurgjalds. Og enn,
eftir 50 ár, er Guðmundi það ríkt í minni hvað hinn
aldni bóndi lét sér annt um, að hann fengi sem bezta
aðhlynningu.
Lét hann mjólka kýr og Guðmund nærast fyrst á
spenvolgri mjólk, eldur var upp kveiktur og kjöt soð-
ið svo ekki gekk hann svangur til sængur. Ekki varð
Guðmundi meint af för þessari, nema hvað hann kól
dálítið á andliti.
Guðmundur Guðmundsson á nú langan búskap að
baki á Jökuldal og telja menn hann lítt eða ekki hafa
hvikað frá stefnu, hvað sem um var að gera — ganga
fjöll einn saman eða sitja að sumbli.
Heima er bezt 343