Heima er bezt - 01.10.1962, Page 17

Sigurjón Friðriksson,
Ytrihlið.
trukkum frá Kaupfélagi Héraðsbúa sem voru á leið
til Akureyrar. Var þá komin allmikil snjókoma og
stinnings kaldi, og er kom austur á Lönguhlíð var slóð
trukkanna orðin nærri full með köflum, og tafsamt að
aka vegna dimmviðris. Þó gekk greiðara er verulega
fór að halla undan og varð færð ekki til tafar ofan á
Jökuldalinn en allmikil snjókoma var. Léttum við ekki
fyrr en kom að Hvanná, en þar voru kassar af Jökul-
dal, var klukkan þá um 8.30. Þar á hlaðinu mættum
við Benedikt bónda í Hjarðarhaga, sem var að koma
á vörubíl sínum neðan af fjörðum. Taldi hann að nú
væri öskubylur á Fjarðarheiði. Ekki vorum við trúaðir
á að verra veður væri þar en norður á fjallgörðum.
Þáðum við kvöldmat hjá Einari hreppstjóra og konu
hans, og fengum leyfi til að vekja hann upp um nótt-
ina á vesturleið til að fá benzín, áður en lagt væri á
heiðina. Meðan við stönzuðum þar hringdi Erlendur
sýslumaður og bað okkur að fara ekki frá Egilsstöðum
fyrr en jeppi sem væri á leið frá Reyðarfirði væri kom-
inn og hefðum við samflot yfir Fjarðarheiði, en hann
var með kassa úr fjörðunum svo og einn yfirkjör-
stjórnarmann Sigfús Jóelsson. Héldum við síðan af
stað áleiðis til Egilsstaða með viðkomu á Hrafnabjörg-
um en þar var kassinn úr Jökulsárhlíðinni.
Þegar utarlega á Dalinn kom fór að hvessa en ekki
var mikil snjókoma. Þegar kom austur í Lágheiði var
veður svo vont að skyggni var ekki nema rétt fram
fyrir bílinn, en var þó strax mildara er kom ofan í
Fellin og niður við Lagarfljót var vegurinn auður að
mestu. Staðnæmzt var við pósthúsið á F.gilsstöðum og
afhenti póstmeistarinn, Sigríður Jónsdóttir, okkur alla
kassa af Héraðinu norðan Breiðdalsheiðar, og vorum
við þá orðnir með alls 16 kassa. Fórum við nú að svip-
ast um eftir Reyðarfjarðarbílnum, ókum við um þorp-
ið en urðum einskis vísari og vorum því að halda af
stað er rússajeppi kom allt í einu aðvífandi, og reynd-
ist það sá rétti, hafði honum gengið seint yfir Fagra-
dal vegna dimmviðris. Á Egilsstöðum gekk á með
dimmum éljum. Héldum við nú á heiðina. Ég hafði
aldrei yfir Fjarðarheiði farið, en annar ferðafélagi
minn, Örn, hafði farið nokkrum sinnum yfir hana fyr-
ir 12—15 árum, er hann bjó upp í Fljótsdal. Vissi ég
því ekkert um heiðina annað en það sem stóð á veg-
vlsi við heiðina: „22 km á Seyðisfjörð“. Þegar upp í
heiðina kom fór veður mjög versnandi, og er upp í
brúnirnar kom var öskubylur. Þegar að heiðinni kom
hafði bilað hjá mér keðja, og meðan hún var löguð
hafði hinn bíllinn farið nokkuð fram úr og sást ekki
meir. Á heiðinni var hríðin svo koldimm að rétt hjó
öðru hverju ofan í auðan veginn framan við „húddið“
á bílnum og sigum við áfram í fyrsta gír yfir háheið-
ina og urðum þó oft að stanza alveg því ekki sást
glóra, og hefði verið nokkur snjór á veginum var úti-
lokað að aka hann, en hann er vel uppbyggður og
hvassviðrið mikið, svo að ekki festi á honum. Þótti
mér þetta óralöng leið, en ég hafði búizt við aðeins
stundar akstri. Þegar ofan í Stafina kom, en svo heita
tvö bröttustu klifin austan í heiðinni, fór veður heldur
skánandi, og þar ókum við fram á hinn bílinn, sem
beið okkar þar. Gekk nú greiðar síðasta spölinn á
áfangastaðinn.
Á Seyðisfirði var norðaustan hvassviðri og slydda.
Enginn okkar var nú svo fróður að vita gjörla hvar
sýslumann væri að finna, og vorum við að snúast, þar
sem við töldum líklegast að finna hann. Enginn maður
var sjáanlegur enda klukkan nokkuð gengin eitt um
nóttina. Eftir stutta stund kom þó Erlendur akandi í
bíl sínum á eftir okkur, hafði séð ljósin. Afhentum við
nú farangur okkar, og að því loknu bauð sýslumaður
okkur upp á hressingu, sem við þáðum með þökkum.
Sátum við góða stund inni hjá honum, hlustuðum á
kosningafréttir og þáðum góðan beina. Gleymdum við
nú alveg um stund veðri, færð og þessari 220 km leið
sem nú var ófarin heim aftur.
Eftir svo sem klukkustundar viðdvöl kvöddum við
gestgjafa okkar og héldum aftur af stað á heiðina, báð-
ir bílarnir, og ætluðum að verða samferða til Egils-
staða, var þá ldukkan nærri tvö eftir miðnætti.
Útsýn af Fjarðarheiði yfir Fljótsdalshérað hefur
löngu verið annáluð fyrir fegurð, en nú hamast höfuð-
skepnurnar ásamt náttmyrkrinu við að gera hana sem
minnsta, og áttum við ferðafélagar ekki að fá að líta
þá fegurð í þetta sinn. Þegar upp á heiðina kom var
veðrið svipað og áður um kvöldið, nema hvað enn
torsóttara reyndist að aka sökum þess að nú var veðr-
ið nærri því í fangið, og hlóð svo á rúðurnar að þurrk-
urnar höfðu ekki við, og þurftum við alltaf að vera að
fara út til að verka af þeim og stóð mjög stutt þar til
þær voru fullar aftur. Þar kom líka að minn bíll fór
að hiksta, gekk fjúkið svo inn á vélina sökum hvass-
veðursins að kerti blotnuðu og gekk hann ekki nema
á þremur, varð nú að setja í lága drifið og öðru hvoru
að snúa honum undan veðrinu, en þá ruddi hann sig
furðu fljótt. Loks fór að halla undan og fór þá bíll-
inn að ganga eðlilega og sóttist nú ferðin vel ofan
heiðina, enda skánaði veðrið þegar ofan í brekkurnar
kom.
Þegar kom að Egilsstöðum kvöddum við ferðafélaga
okkar af Reyðarfirði og héldum norður yfir Lagar-
fljót. Var nú nærri stöðug hríð með allmiklum stormi,
en þó ekki það dimmt að allgott var að aka eftir lág-
Heima er bezt 345