Heima er bezt - 01.07.1963, Blaðsíða 9

HALLGRÍMUR FRÁ LJÁRSKÓGUM:
Svipleiftur af söguspjöldum
(Framhald)
FÖGUR ER HLÍÐIN
i.
Njála geymir máttkar myndir
manna og kvenna, — dyggðir, syndir,
ferska drenglund, feril Marðar,
feikn í raunum, ástir harðar,
læging, heiður, ljós og skugga,
ljóra byrgðan, opinn glugga.
— Þandir strengir, beinir bogar,
bjartir eldar, kaldir logar
bresta og leiftra, fuðra og falla.
— Forlög ráða, örlög kalla.
Lifir setning, heillar hending,
hetjur birtast, tvísýn lending,
sveipast Ijóma sveinninn hraustur,
sigurmætti armur traustur.
Glæsimennska og afrek aflsins
eiga leik að vinning taflsins.
íturmenni íslands-sagna
aldrei munu að fullu þagna.
II.
Gegnum aldir geymdi saga
Gunnars trú á hetjudaga.
Afreksmannsins orkuljómi,
óskabarnsins stolt og sómi,
mynd hins glæsta, mynd hins sterka
markar leið til frægðarverka. —
Blandast óður ættarbandsins
ástarsýn til föðurlandsins.
Gegnum aldir geymdi saga
Gunnars tryggð við ættlands haga:
Gleymast heit og gerðar sættir,
gleymast mögn og örlögvættir,
forsjá Njáls og feigðarspáin
fyrnast, þegar innsta þráin
hyllir kæran hlíðarvanga.
Heimþrá vaknar. Blómin anga,
áin niðar, fossar falla,
frjóir, bleikir akrar kalla.
Hvítir, ferskir sumarvindar
krefja í tign og hvísla í hljóði,
Opinn faðmur æskusveitar
innst að hjartarótum leitar.
— Utanferð og sýkna af sökum
sölna fyrir þessum rökum.
III.
Gunnarshólma, Hlíð og landið,
heimanferð og tryggðabandið,
gullnar minjar mæddrar þjóðar,
munarheima dýrsta óðar
Jónas batt í Braga-veldi,
— bjart er yfir skáldsins eldi,
bergmál þess er þjóðin unni
þekkti hann að dýpsta grunni.
Nú er komin önnur öldin,
aðrir túlka söguspjöldin,
vega og meta fornu fræðin,
fólksins eigu — sagnir, kvæðin,
fornar geymdir dýrra daga
dæmast — einföld lygasaga.
En — kjarni þjóðar krefur yður:
Kveðið fyrst hann Jónas niður. —
Heima er bezt 233