Heima er bezt - 01.06.1964, Blaðsíða 36

289. Þú virðist vera skollans röskur
strákur, sem hægt er að treysta, segir
karlinn. Gætir þú kannski gert mér clá-
lítinn greiða? Eg held, að þú sért einmitt
rétti náunginn til að gera það.
290. Jú, þannig stendur á, að ég ætla
að sencla herra Lind dálitla gjöf, án þess
að sjást sjálfur. — Hann býr hérna rétt
utan við hvertið. — Gætir þú ekki gert
þetta fyrir mig, kunningi?
291. Ég lofa honum að ég skuli gera
þetta. Og nú fær karlinn mér stórt bréf,
segir mér nákvæmlega, hvar herra Lind
eigi heima og biður mig leggja við
drengskap minn að láta engan óviðkom-
andi fá minnstu njósn um bréfið.
292. Þegar ég hefi heitið karlinum
þessu, fer ég af stað. Fyrir utan garðs-
hliðið er maður að klippa lauf af trján-
um. Hann kallar á mig og biður mig að
finna sig.
293. Maðurinn segist vera garðyrkju-
maður hr. Fúksens og fer síðan að tala
um fatasöfnunina okkar strákanna. Loks
spyr hann mig, hvert ég sé að fara með
bréfið, sem hr. Fúksen hafi fengið mér.
294. Garðyrkjumaðurinn hefur þá séð
mig taka við bréfinu! Ég held samt heit
mitt og segist ekki eiga að segja neinum
frá erindum mínum. Og síðan ætla ég að
halda áfram för ntinni.
295. Allt í einu kemur Fúksen gamli
þjótandi. Hann hefur auðsjáanlega ver-
ið á gægjum inni í trjágarðinum. Segir
hann nú garðyrkjumanninum óþvegið
til syndanna fyrir að vera að sletta sér
í sín einkamál!
296. Seint um kvöldið fer ég að skila
bréfinu. Ég hefði ekki tekið þetta erindi
að mér, hefði ég ekki haldið, að þetta
væri viðkomandi einhverri gjöf til fá-
tæklinganna.
297. Ég finn samt einhvern veginn á
mér, að sendandi minn hafi ekki sagt
mér fyllilega satt um bréfið. Allt í einu
heyri ég fótatak. Og maður í síðri kápu
kernur á eftir mér.