Heima er bezt - 01.07.1964, Síða 34

VIII.
Á vegamótum lífsins
Degi er tekið að halla. Kirkjufólkið frá Fremra-Núpi
stígur á bak gæðingum sínum og hleypir heim á leið.
Kirkjuferðin hefur þegar tekið miklu lengri tíma, held-
ur en Svanhildur bjóst við í upphafi. Töfin heima á
prestssetrinu að lokinni guðsþjónustunni varð noltkuð
löng, en hún kunni ekki við að slíta samfylgdinni, að
minnsta kosti ekki við Steinvöru.
Unga bústýran hefur þungar áhyggjur út af því, að
hún komi ekki nógu snemma heim til að framreiða
kvöldverðinn handa heimamönnunum á réttum tíma.
Og það er ekki að hennar skapi að vanrækja skyldustörf
sín.
Hingað til hafa þau þrjú riðið nær samhliða, en Svan-
hildur vill nú hraða ferðinni enn meira og hleypir fram
úr hinum gæðingunum. Þorgrímur hafði valið henni til
fararinnar þýðan og fjörmikinn gæðing, og Svanhildur
kann Iíka vel að sitja hest. Hún ætlar sér ekki að ríða
langt á tmdan hinum og slíta samfylgd við þau, en hún
vill hraða ferðinni sem mest hún má, og hestur hennar
er ólmur að komast áfram.
Steinvör og Trausti herða einnig á sprettinum, og
þykkur jóreykurinn þyrlast upp af veginum. Svanhild-
ur hefur forystuna og er spölkorn á undan hinum. Sæk-
ist nú ferðin fljótt, og eiga þau aðeins skammt eftir ófar-
ið heim að Fremra-Núpi. En skyndilega skeður óvænt
atvik.
Hestur Svanhildar hnýtur harkalega á sprettinum, og
Svanhildur þeytist fram af honum og kastast hart nið-
ur í götuna og rís ekki upp aftur. En hesturinn lötrar
hægt út fyrir veginn og stöðvast þar.
Steinvör og Trausti fylgjast með því sem gerist og
stöðva bæði hesta sína jafnsnemma hjá Svanhildi.Trausti
er fyrri til að renna sér af baki. Hann gengur til Svan-
hildar og krýpur niður við hlið hennar. Hún hefur auð-
sjáanlega fallið í öngvit um leið og hún skall í götuna.
Steinvör er nú líka komin af baki og krýpur niður við
hlið Svanhildar. — Guð minn góður! Hún er alveg með-
vitundarlaus! verður henni fyrst að orði.
— Já, svarar Trausti stillilega. — Hún hefur lent hér
með höfuðið á steini, og við það misst meðvitundina um
stund.
— Hvað getum við gert nú þegar henni til hjálpar,
Trausti minn?
— Við skulum bíða róleg og sjá til, hvort hún kemst
ekki brátt aftur til meðvitundar. En ég ætla að færa
hana út úr götunni, ég vona að það komi ekki að sök,
þótt ég hreyfi hana lítið eitt.
Trausti Iyftir Svanhildi hægt og mjúklega upp úr göt-
unni á sterkum örmum sínum, og höfuð hennar hallast
máttvana að barmi hans. Hann færir sig með hana að-
eins út fyrir veginn, setzt þar og lætur hana hvíla mjúk-
lega á örmum sér. Hann þyktist þess fullviss, að hún sé
hvergi hættulega meidd og muni brátt komast til með-
vitundar að nýju.
Steinvör tekur sér sæti við hhð Trausta og horfir þög-
ul í andlit ungu stúlkunnar, sem hvílir náföl við breið-
an barm verkfræðingsins. Henni finnst á þessari hljóðu
alvörustundu, sem þessi glæsilegu ungmenni séu sam-
einuð á svo Ijúfsáran, en hugðnæman hátt, að það snert-
ir hana djúpt. Með því er líka hið rétta samræmi lífsins.
(Framhald.)
Úrslit í verðlaunagetrauninni
um trefjaplastbátinn
Eins og kunnugt er lauk þessari skemmtilegu getraun
í aprílblaðinu og var gefinn frestur til 15. júní til þess
að senda ráðningar til blaðsins. Hátt á sjötta hundrað
áskrifendur tóku þátt í getrauninni og nú hefur nafn
sigurvegarans verið dregið úr réttum ráðningum, en
hann reyndist vera
INGVAR PÁLSSON
BALASKARÐI
A.-HÚN.
Réttar ráðningar á þrautunum voru sem hér segir:
Báturinn var við 1) Þingvallavatn, 2) Mývatn og 3)
Akureyri.
Heima er bezt óskar Ingvari til hamingju með hin
glæsilegu verðlaun, og vonar að hann megi njóta þeirra
vel og lengi og hafi af bátnum bæði gagn og gaman.
274 Heima er bezt