Heima er bezt - 01.05.1965, Blaðsíða 35

388. Mikki hafði skroppið snuðrandi
út í skóginn, en kom nú sem kólfi væri
skotið. Hann sér óðar til garðstjórans og
eltir hann viðstöðulaust. Mikki nær hon-
um brátt og hangir í kápulafi hans.
389. Garðstjórinn nemur staðar, skamm-
ar Mikka og hótar honum öllu illu.
Mikki þeytistgjammandi í kringumhann
og glefsar loks bréfið úr hendi hans og
tekur svo sprettinn i áttina til okkar.
390. Ég kalla hátt á Mikka, og hann
kemur óðar til mín með bréfið. Ég sting
bréfinu í vasann og segi við Serki, að nú
skulum við laumast ofan að ánni í snatri,
og það lízt honum vel á.
391. Niðri við ána getum við tekið
róðrarbát Kötu gömlu og róið yfir ána.
Við vitum, að bátinn hefðum við fengið
að láni hvort sem er. Við finnum strax
bátinn og leggjum af stað.
392. Allt gengur að óskum. Hér úti á
ánni erum við öruggir .... Nei, einhver
ýtir kænu á flot skammt í burtu. Garð-
stjórinn! Hann hefur elt okkur og náð
í kænu og rær nú af kappi á eftir okkur.
393. Ég ræ af öllum kröftum. Og aldrei
hef ég þreytt annan eins róður .... En
erfiði mitt er árangurslaust. Fjandmað-
ur okkar er fullorðið karlmenni, og brátt
heíur hann náð okkur.
396. Serkir spyrnir á móti af öllum
mætti. Og garðstjórinn tekur einnig við-
spyrnu. En allt í einu slakar Serkir á
drættinum og ýtir samtímis hart með
hakanum við andstæðingnum, svo að
hann missir jafnvægið.

394. Serkir er samt ekki á því að gef-
ast upp fyrr en í fulla hnefana. Hann
verður heldur ekki ráðalaus. Hann tek-
ur krókstjakann og ýtir kænunni burt,
þegar hún kemur of nærri okkur.
395. Eldsnöggt sleppir garðstjórinn ár-
unum og þrífur í krókstjakann. Serkir
reynir að kippa stjakanum úr höndum
hans, en garðstjórinn heldur þrælfast og
hyggst draga stjakann úr höndum Serkis.