Heima er bezt - 01.07.1965, Side 30

FYRSTI HLUTI
I.
Fyrir átján árum.
Fagurt vorkvöld ríkir yfir höfuðborginni. Frú Sig-
urrós situr ein í dagstofu sinni og nýtur hvíldar um
stund. Hún er kona fertug að aldri, frernur lág vexti
og grönn, en mjög fríð sýnum, og bjartur svipur henn-
ar og mild augu vitna ótvírætt um hreint og göfugt
hugarfar.
I kvöld hefir frú Sigurrós staðið fyrir veizlufagnaði
á heimili sínu í tilefni þess að Nanna fósturdóttir henn-
ar átti átján ára afmæli, og vinir hennar og æskufélagar
fjölmenntu í heimsókn til hennar í tilefni dagsins.
Nú er afmælishófinu lolcið, og Nanna farin með
nokkrum vinstúlkum sínum ofan í borgina, svo að frú
Sigurrós er ein í húsinu. Hún hagræðir sér í djúpum
hægindastólnum og nýtur vel hvíldarinnar. í kyrrð ein-
verunnar er hugurinn frjáls og fer víða:
Þá er nú Nanna fósturdóttir hennar orðin átján ára.
Hlýtt en ofurlítið angurvært bros fer um bjartan svip
frú Sigurrósar. Hugur hennar leitar ósjálfrátt um átján
ár aftur í tímann, og allt sem þá gerðist í lífi hennar
verður svo ljóslifandi í endurminningunni á þessari
stundu. Þá var hún ung og hamingjusöm eiginkona ný-
gift Herði. Þau höfðu stofnað sér lítið, en indælt heim-
ili í höfuðborginni, og Hörður hafði fengið skrifstofu-
stjórastöðu hjá stóru og ágætu fyrirtæki í borginni.
Þráinn litli einkasonur þeirra hjóna var tveggja ára um
þetta leyti, hraustur drengur og fallegur. — Já, sannar-
lega brosti lífið og hamingjan við henni. Hörður var
mjög ástúðlegur eiginmaður og glaðvær heimilisfaðir
og eyddi flestum frístundum sínum heima hjá henni og
drengnum.
Hörður var rnjög mannblendinn og vinsæll og hneigð-
ur fyrir að taka nokkurn þátt í samkvæmislífinu og
fylgjast með í straumi þess. En frú Sigurrós var aftur
á móti að mestu frábitin slíku og hafði alltaf verið það.
Þó kom það fyrir öðru hverju að hún fór með manni
sínum á skemmtanir og skemmtistaði, áður en drengur-
inn fæddist. Gerði hún þetta samt aðallega fyrir mann
sinn, svo að hann mætti verða fullkomlega ánægður. En
eftir að hún eignaðist drenginn, komst hún í nýja að-
stöðu og kaus þá að vera heima til að sinna baminu, og
það skildi maður hennar fullkomlega. Hann hætti þá
einnig að mestu leyti að sækja skemmtistaði og undi
glaður heima, og vissulega fór vel á með þeim hjónun-
um.
En svo var það veturinn sem Þráinn litli var á þriðja
árinu, að maður hennar tók snöggri og óvæntri breyt-
ingu. Hann tók að verða fálátur og óglaður, og henni
duldist það ekki, að eitthvað amaði að honum, en þó
var hann jafn ástúðlegur við hana og drenginn sem áð-
ur.
Hún reyndi með hlýju og nærgætni að komast fyrir
orsakirnar á breytingu manns síns, en hann eyddi því
alltaf og vildi ekkert um það ræða. Hún átti ekki full-
an trúnað hans lengur, að henni fannst. Þunglyndi Harð-
ar ágerðist. Hann lá flest kvöld að vinnu lokinni uppi í
legubekk og lét sem hann svæfi. Hún spurði hvort hann
væri lasinn, en hann neitaði að svo væri. Hún gat því
ekkert annað gert en bíða í þeirri von, að málið skýrðist
um síðir á einhvern hátt fyrir henni, og að úr þessu rætt-
ist á bezta hátt. Hún gat ekki ímyndað sér neitt miður
um manninn sinn, sem hún unni hugástum og var fús
að fórna öllu fyrir. En svo kom lausnin skyndilega,
óvænt og furðuleg:
Það var kvöld eitt um veturinn, að Hörður sat á fundi
úti í bæ. Mæðginin voru tvö ein heima. Þráinn litli var
löngu sofnaður, en móðir hans var enn að störfum í eld-
húsinu. Allt var undur kyrrt og hljótt. En skvndilega
var dyrabjöllunni hringt af miklum ákafa. Frú Sigurrós
gekk til dyra og lauk upp hurðinni.
Fyrir utan dyrnar stóð ung ókunnug stúlka, mjög
fríð sýnum, en auðsjáanlega í ofsalegri geðshræringu.
Hún Íeit á frú Sigurrósu, bauð gott kvöld og spurði
síðan:
— Ert þú konan hans Harðar skrifstofustjóra?
— Já, svaraði Sigurrós ofur rólega og virti stúlkuna
nánar fyrir sér.
— Get ég fengið að tala við þig eina?
— Gerðu svo vel.
— Ég heiti Brynja, sagði stúlkan og snaraðist um leið
inní forstofuna án þess að kynna sig ferkar.
266 Heima er bezt