Heima er bezt - 01.04.1967, Blaðsíða 12

Hvammi eða Stóruheiði. En svo var þessu breytt. Sól-
heimakirkja og Dyrhólakirkja voru lagðar niður en ein
byggð að Skeiðfleti 1895. Þá var og prestunum fækkað
og Mýrdalsþingum þjónað af einum presti. Mæltist sú
ráðstöfun misjafnt fyrir á sínum tíma.
Höfðabrekkukirkja fauk í ofviðri um 1922 og var
enginn áhugi um endurbyggingu hennar. Hinsvegar hóf
þáverandi sóknarprestur síra Þorvarður Þorvarðarson í
Vík, messugerðir í samkomusal Víkurskóla í Vík, og
var þar með hafin klofningsstarfsemi í Reynissókn, því
að Víkurbændur og þorpsbúar áttu kirkjusókn að
Reyni, en fóru nú að sækja messur hjá klerki í sam-
komusalnum. Þessar framkvæmdir prestsins ollu sárri
óánægju í Reynissókn, vegna dvínandi sóknar að Reyn-
iskirkju austan yfir Reynisfjall.
Fljótlega komu upp raddir um það að byggja kirkju
í Vík, og voru ýmsir heldri menn Víkurbúa þar fremst-
ir í sveit. Þeir sem lengst gengu í þessa átt voru þess
allmjög fýsandi að Reyniskirkja yrði lögð niður og
söfnuðurinn herleiddur til Víkur.
Ekki sízt, voru þessar raddir uppi eftir að Reynis-
kirkja skekktist á grunni í ofsa norðan veðri og tók að
hrörna, bæði fyrir aldurs sakir og miður gott viðhald.
En í Reynissókn vestan Reynisfjalls, voru rnenn þess-
um hugmyndum mjög mótsnúnir, og vildu halda fast í
sína kirkju þrátt fyrir nokkurn broddborgarabrag
þorpsbúanna í Vík. Þá er ár liðu fram, gerðist það í
þessum málum að Reynissókn klofnaði og var það
ákveðið að kirkju skyldi byggja í Vík af stofnaðri Vík-
ursókn. Þessi nvja sókn var uppborin af bændunum
„austan heiðar“, sem áður höfðu verið í Höfðabrekku-
sókn, Vh'kurbændum og svo þorpsbúum Víkurkaup-
túns. Þessi nýja kirkja, Víkurkirkja, var svo fullbúin
1934.
Sóknarnefndin í Reynissókn mátti nú horfa upp á
hrörnandi kirkju og tekjur lækkaðar um helming vegna
fækkunar gjaldenda. Formaður sóknarnefndar í Reynis-
sókn, Einar Finnbogason, hafði á þessum árum verið
helzti forsvarsmaður Reyniskirkju og safnaðar. Léði
hann aldrei máls á því að ganga að neinum afarkostum
fyrir kirkjunnar hönd, þrátt fyrir þungan áróður úr
austri. Gerðist hann aldraður og sá sér ekki færi á að
hrófla neitt við Reyniskirkju. Um 1936 baðst hann und-
an endurkosningu í sóknarnefnd, og var þá kosinn í
nefndina bróðir hans, Magnús Finnbogason í Reynis-
dal. Hafði Magnús mjög staðið á móti öllum tilboðum
Víkursóknarnefndar í kirkjumálinu, og var þess ávallt
mjög hvetjandi að endurbyggja Reyniskirkju, þrátt
fyrir nýorðna fækkun í söfnuðinum. Var svo andæft
um árabil og eigi ráðizt í aðkallandi aðgerðir á Reynis-
kirkju, þar sem að allir eygðu sama takmarkið, það var
endurbygging hennar við fyrsta tækifæri. Þá er peninga-
velta fór að vaxa á stríðsárunum var ákvörðunin tekin
um að endurbyggja Reyniskirkju, og 1943 var hún rif-
in til grunna og þegar hafizt handa um smiði nyrrar
kirkju.
Teikning var fengin frá húsameistara ríkisins af
kirkjuhúsi við hæfi safnaðarins. Smiður var ráðinn
Matthías Einarsson, sonur Einars Finnbogasonar í Þór-
isholti.
Voru nú allir sóknarmenn í Reynissókn samtaka um
að koma kirkju sinni upp hið bráðasta, mun slík sam-
staða sjaldgæf meðal íslendinga, nema helzt þá er kirkj-
ur eiga í hlut. Fjárráð sóknarnefndar voru að vísu ekki
glæsileg í upphafi, en það var leitað til safnaðarmeð-
lima um fjárframlög og guldust þau vel og greiðlega.
Lán var að vísu tekið úr hinum almenna kirkjusjóði, en
það var mjög viðráðanlegt þá er kirkjubyggingunni var
lokið.
Alla algenga vinnu við kirkjubygginguna inntu safn-
aðarmenn af höndum án endurgjalds, svo og rif gömlu
kirkjunnar.
Hin nýja Reyniskirkja var byggð úr steinsteypu og
var hún vígð sumarið 1946 af þáverandi biskupi herra
Sigurgeir Sigurðssyni, að viðstöddu miklu fjölmenni.
Þá er athöfninni var lokið gengum við biskup saman
heim að Reynisdal, þá mælti hann svo meðal annars:
„Þetta var nú mikill blessaður dagur“, og mun svo
mörgum hafa fundizt og sigrinum var náð með endur-
reisn Reyniskirkju.
Reyniskirkja á all-marga góða muni, suma all-forna.
Silfurkaleik mjög fagran ásamt patínu og pentudúk.
Altaristafla er gerð af Sigurði Guðmundssyni, málara,
og er hún af upprisunni. Klukkur á hún tvær og eru
þær mjög hljómfagrar, önnur er merkt Anno 1727.
Ljósahjálm úr kopar á hún og, sennilega all-fornan.
Eru allir stjakar úr gömlu kirkjunni notaðir fyrir raf-
ljós, og kom þar að góðu haldi smekkvísi Matthíasar
Einarssonar. Rafvirkjar voru frá gengnir að koma því
svo fyrir. Það yrði of langt mál að telja þá alla upp,
sem studdu að endurbyggingu Reyniskirkju, en þeir
voru margir, og sumir stórtækir með fégjafir og fleira.
En það sem mest er um vert, að kirkjan stendur
óhögguð á sínum stað, ávallt tilbúin að þjóna söfnuðum
sínum í framtíðinni eins og formæður hennar í gegnum
aldirnar, bæði í gleði og sorg, án manngreinarálits.
BRÉFASKIPTI
Alda Vilborg Kristjánsdóttir, Stóra-Sandfelli, Skriðdal,
Suður-Múlasýslu, óskar eftir bréfaskiptum við pilta á aldrin-
um 16—18 ára. Æskilegt að mynd fylgi.
Bergljót Sigvaldadóttir, Húnaveri, Svartárdal, Austur-
Húnavatnssýslu, óskar eftir bréfaskiptum við pilt á aldrin-
um 12—14 ára. Mynd fylgi fyrsta bréfi.
Guðrún Sigurjónsdóttir, Brandsstað, Blöndudal, Austur-
Húnavatnssýslu, óskar eftir bréfaskiptum við pilta á aldrin-
um 11—12 ára. Mynd fylgi fyrsta bréfi.
Guftriður Berguinsdóttir, Skútum, Glerárhverfi, Akureyri,
óskar eftir bréfaskiptum við pilta eða stúlkur á aldrinum
15-17 ára.
124 Heima er bezt