Heima er bezt - 01.03.1969, Qupperneq 25

Grænlenzk landspendýr
Framhald af bls. 84. ---------------------------
hins vegar í ullina, og hafa sauðnautin engin tök á að
losa sig við slíkt. Svellgljái gæti einnig orðið þeim
skeinuhættur, með því að taka fyrir þá litlu beit, sem
þeim virðist nauðsyn að hafa yfir veturinn.
Sauðnautið virðist vera gott dæmi um „lifandi stein-
gerving“, dýr sem hefur þróast á Jökulöldinni miklu
og lagað sig aðdáunarlega vel að þeim skilyrðum, er þá
ríktu, en jafnframt staðnað svo algerlega, að það getur
með engu móti lagað sig að breyttum aðstæðum, og
ætti því, samkvæmt venjulegum reglum náttúrunnar, að
vera útdautt, enda virðist litlu hafa munað að svo færi.
Ljósir blettir í liðinni ævi
Framhald af bls. 91. -------------------------------
bleikjur, með fyrirdrætti. Annars veit hún eklá hvernig
þau hefðu getað lifað, en þannig gekk þetta á hverju
sumri.
Af þessum fjallabúum kynntist ég — greinarhöfund-
ur — aðeins einum þeim síðasta, Einari Jónssyni á
Smiðjunesi og Brekku. Hann var ágætismaður og einn-
ig kona hans, Steinunn Jónsdóttir. Einar var norðlenzk-
ur í föðurætt, sonur Jóns Einarssonar er kominn var af
séra Birni Þorvaldssyni frá Þönglabakka í Þorgeirsfirði,
en móðir hans var Skaftfellsk. Einar var gangnaforingi
í Eskifellsfjöllum, þegar við komum að Stafafelli, og
þá bjó í Víðidal Sigfús Jónsson, báðir voru þeir snar-
menni og frískleika menn á brekkuna.
Með Einari fór ég mína fyrstu fjallasmölun í Hellis-
skóginn — hann lofaði mér að vera með — þá 12 ára
strákur, 1897- Smöluðum ám til burðar í maí og ekki
gengið í háfjöll. Hann lagði mér samt lífsreglur. Að
ganga hiklaust og ákveðinn þótt vegir væru ekki sem
beztir, og passa að líta til allra átta, svo ekki gætu kind-
ur fram hjá mér farið. Ég var leikbróðir barna hans og
hef ávallt minnzt þeirra síðan að góðu. Er hann bjó
á Smiðjunesi var hann oft fenginn í eftirleitir á vetrum.
Svo sagði mér Guðmundur hreppstjóri í Byggðarholti,
að eitt haust vantaði þar 3 ær af kvíaánum, allar mis-
litar, og varð ekki vart í göngum. Kominn var snjór
til fjalla og biðja þeir Einar að leita ánna. Þær höfðu
gengið í Fjalli, lömbin og veturgamlar. Taldi hann að
undan vetrarsnjó hlytu þær að leita að högum í Eski-
felli eða nágrenni þess, en þar fann hann þær ekki, sagði
hann haglaust í fjöllum, hvergi tittlingsnef, ekki nokk-
ur snöp. En snjórinn lá ekki mjög lengi. Leið svo vetur-
inn. En á næsta vori, er smalað er til rúningar, koma
allar ærnar. Ull, að hálfu týnd og horn þeirra núin og
skafin, sem við kletta hefðu þær komið, en óskemmdar
og ekki kalnar.
Ekki gekk þetta ávallt svo fyrir Einari. Oft fann
hann kindur, sem orðið höfðu eftir í haustgöngum.
En dæmið um kvíærnar frá Byggðarholti er tákn-
rænt um þessi fjöll. Algengt að það komi útigengnar
kindur allt frá því að Jón Markússon átti þar sína stóru
útbeitarhjörð.
Lilja Sigurðardóttir
Framhald af bls. 87. ------ — ..
nálægt því öllu í framkvæmd, sem hún hefur ætlað sér
og viljað. — Lilja er sæmd riddarakrossi Fálkaorðunnar
og hlaut styrk (1927) úr Stvrktarsjóði Friðriks kon-
ungs 8.“
„I fjöldamörg ár hélt Lilja stórveizlu á hverju sumri
á afmæli Ásgarðs, 20. júlí, fyrir öll börn í tveimur
hreppum og foreldra þeirra, og voru börnin, eftir
skemmtilegan dag, leyst út með fögrum blómvendi, er
þau fluttu heim með sér.
Oft hafði hún að vetrinum leiksýningar og álfadans
o. fl. þessháttar, því henni var alltaf svo hugleikið að
skemmta og fræða. — Eiginlega finnst mér hún alltaf
vera að fræða, mér finnst ég ævinlega auðgast að ein-
hverjum verðmætum í hvert sinn og ég hitti hana.“
Þegar Lilja varð áttræð, héldu konur í Akrahreppi
henni veizlu með samsæti og var þar fjöldi fólks, full-
orðnir og börn, söngur og ræður. Og í lokin stóð Lilja
upp og las kvæði, sem hún hafði ort, voru það 100 vís-
ur, létt og vel kveðnar, og var sá vísnabálkur lauslegt
ágrip ævisögu hennar.
Lífsstarf Lilju Sigurðardóttur er merkilegt og marg-
brotið. Okkur langar til að eiga sem flestar konur henni
líkar.
Guð blessi hana!
Halldóra Bjarnadóttir.
BRÉFASKIPTI
Elsa Þórarinsdóttir, Másseli, Jökulsárhlíð, Norður-Múlasýslu,
óskar ettir brétaskiptura við pilt eða stúlku á aldrinum 20—28 ára.
Mynd fylgi.
Sigrún Steindórsdóttir, Hvammi, Lóni, A.-Skaftatellssýslu, óskar
eftir bréfaskiptum við pilta og stúlkur á aldrinum 17—18 ára.
Æskilegt að mynd fylgi.
Aðalbjörg Steindórsdóttir, Hvammi, Lóni, A.-Skaftafellssýslu,
óskar eftir bréfaskiptum við pilta og stúlkur á aldrinum 15—17
ára. Æskilegt að mynd fylgi.
Guðný Steindórsdóttir, Hvammi, Lóni, A.-Skaftafellssýslu, óskar
eftir bréfaskiptum við pilta og stúlkur á aldrinum 12—14 ára.
Æskilegt að mynd fylgi.
Elísabet S. Ólafsdóttir, Miðbraut 5, Vopnafirði, Norður-Múla-
sýslu, óskar eftir bréfaskiptum við pilta á aldrinum 13—15 ára.
Heima er bezt 93