Heima er bezt - 01.09.1981, Síða 7

Eins og Krókurinn var í uppvexti Ottós, séð til bœjarins með
Tindastól í baksýn.
Hús foreldra Ottós, þar sem allur barnahópurinn fœddist og
ólst upp.
„Á haustin og veturna var oft lítið að gera á Króknum.
Þá söfnuðust ýmsir bæjarbúar í verslunina hjá pabba. Þar
voru rædd málefni líðandi stundar. landsins gagn og
nauðsynjar. Ég man eftir því að hann hvatti menn til sam-
eiginlegrar útgerðar í bænum, slíkt væri tilvalið fyrir unga
menn, sem væru oft atvinnulausir mest allan veturinn. Ég
held að áeggjan föður míns til manna um að kaupa í sam-
einingu skip og hefja útgerð hafi verið grundvöllurinn að
því að Skagfirðingur var keyptur. Hann var gerður út sem
síldarskip, en þetta skip kom á óheppilegum tíma, síld-
veiðar brugðust og útgerðin stóð ekki undir sér. Úttektir
fyrir skipið voru að verulegu leyti á ábyrgð pabba og var
hann orðinn stórskuldugur fyrir vikið. Að því kom, að
skipið var selt, allir fengu sitt og enginn tapaði neinu.“
— Reyndist ekki faðir þinn vinsæll á Sauðárkróki?
„Jú, það held ég megi segja. Fólk hafði mjög gaman að
dönskuskotinni íslensku hans og voru sagðar margar sögur
því tengdar. Þessar sögur voru allar færðar í stílinn. enda
margir góðir sagnamenn í Skagafirði, sem hafa séð til þess
að sumar af sögunum lifa enn í dag.
Ég man til dæmis eftir því að pabbi auglýsti eitt sinn kjöt,
sem hann hafði til sölu. Hann fékk Eyþór Stefánsson tón-
skáld til þess að ganga frá texta auglýsingarinnar og jafn-
framt skrautritaði Eyþór auglýsinguna og er því enginn vafi
á því að hún var á góðri íslensku. Þessi auglýsing var hengd
„Hinn mikli veiðimaður“gœti þessi mynd heitið, en hún er
af góðvini Ottós, Pálma P. Sighvats á Sauðárkróki.
upp á töfluna, sem illu heilli er nú farin af okkar gamla
skólahúsi á Króknum, þar sem nú stendur aðeins eftir
fúastykki. En í meðferð gárunganna segir sagan að texti
auglýsingarinnar frá Michelsen hafi hljóðað svo: .Nauta-
kjöt af ungum kvíga fæst hjá undirritaðann‘.“
— Fórst þú einhvern tíma í sveit?
„Þegar ég var sjö ára var ég sendur í sveit til þess að létta
á fóðrunum heima. Þá fór ég fram í Blönduhlíð og var þar í
fjögur og hálft ár samfleytt. Þar var ég í farskóla einn
mánuð fyrir áramót og annan eftir áramót. Fullnaðarpróf
tók ég svo úti á Krók eftir einn vetur í skólanum þar. Með
þessu var mín skólaganga búin, svo að þú sérð, að ég hef
ekki íþyngt íslenska menntakerfinu.“
— Hvað fórstu að gera eftir þetta?
„Á sumrin var ég alltaf í vegavinnu uppi á Öxnadals-
heiði. Við fórum frameftir strax og snjóa leysti og komum
ekki aftur heim fyrr en fór að snjóa að nýju. Vegavinnu-
svæðið, sem flokkurinn okkar tilheyrði náði frá sýslu-
mörkum á Vatnsskarði að sýslumörkum á Öxnadalsheiði.
Verkstjóri þessa svæðis var Rögnvaldur Jónsson, kenndur
við Fremri-Kot, drífandi maður og frábærlega dyggur
þjónn sínum húsbændum.
Það er svo merkilegt með þetta líf, hvað maður hittir
marga góða og gagnmerka menn, sem hafa mótandi áhrif á
mann. Meðal þeirra mætti nefna Jón og Stefán á Hösk-
Heima er bezt 279