Heima er bezt - 01.09.1981, Blaðsíða 13

HANNES PETURSSON
tók saman
Fáeinar vísur
Sigurðar í
Garðshomi
1.
rskot utan við tignarbólið Hof á Höfða-
| | strönd stóð nokkuð fram á þessa öld lítið
býli sem hét Garðshorn. Það lagðist í eyði
1932, og hafði þá húsmennskufólk haft þar að-
setur nokkur síðustu árin. Nú er sléttur töðu-
völlur þar sem bæjarhúsin stóðu, og jörðin verið
sameinuð Hofi.
Eftir því sem rakið verður, þ.e. aftur til 1800,
sátu sömu búendur aldrei nema stutt í Garðs-
horni — allir nema tveir, sem héldust við á kot-
inu jafn lengi báðir tveir, 32 ár. Annar þeirra hét
Sigurður Stefánsson. Hann bjó í Garðshorni frá
1869 til dauðadags 1901 og ekkja hans, Guð-
björg Pétursdóttir, áfram til næsta vors. Þau
eignuðust barnaskara og höfðu mjög þröngan
hag, því jörðin var kostasmá. Bæði voru þau
hjónin bændaættar af Höfðaströnd, Sigurður
fæddur að Nýlendi 1833, Guðbjörg að Höfða
1841. Þau gengu í hjúskap 1866 og bjuggu eitt ár
að Stóru-Brekku á Höfðaströnd, áður en þau
fluttust að Garðshorni.
Sigurður Stefánsson var ávallt kenndur við bæ
sinn, eins og tíðkaðist, og þeir Skagfirðingar voru
margir á seinni hluta 19. aldar og fram eftir
þessari öld sem könnuðust við Sigurð í Garðs-
horni, því vísur eftir hann urðu fleygar um
sveitir.
Jónas Jónasson frá Hofdölum hafði af Sigurði
sagnir samtíðarmanna og lýsir honum þannig í
óprentaðri uppskrift:
„Sigurður var hár maður vexti, en ekki að
sama skapi þrekinn, varð því snemma lotinn í
herðum, bæði af eilífum þrældómi á sjó og landi
og áhyggjum út af efnalegri afkomu sinni, því
fátækur var hann alla tíð og skorturinn oftast á
næstu grösum. Kotið var rýrt, en munnarnir
margir....“
Foreldrar Sigurðar hétu Stefán Þorbergsson
og Guðrún Eiríksdóttir. Þau bjuggu lengst á
jörðum út að austan. Til er vísa um Stefán eftir
Ólaf Þorkelsson, kunnan vísnasmið í Háagerði á
Höfðaströnd, Hofshjáleigu sem nú er afmáð eins
og Garðshorn. Tildrög vísunnar voru þau, að
Ólafur sá Stefán ganga að slætti. Hann hafði
mikið hár „og sló því aftur af hvirflinum og batt
um“:
Skárar meira hinum hann.
Hárið reyrir borðum.
Smára-geirinn hvetja kann.
Knár í fleiru’ en orðum.
Heimaerbezt 285