Heima er bezt - 01.07.1995, Blaðsíða 10

Námsárin
Ég skrifaði skólastjóra Héraðsskólans á
Laugarvatni bréf og bað um skólavist en
fékk neitun, þar væri orðið fullt. Seinna um
sumarið barst mér svo skeyti um borð í
Birki, sem þá beið eftir löndun á Raufar-
höfn. Það var frá Bjama skólastjóra þar sem
hann bauð mér skólavist. Ég varð alveg
himinlifandi. I raun var þetta stór stund í lífi
mínu. Ég hafði ákveðið að gera sjómennsku
að ævistarfi mínu og fara í Sjómannaskól-
ann. Skýringuna á skólavistinni fékk ég svo
um haustið þegar ég kom til Laugarvatns.
Það var þannig að Svavar Stefánsson, sem
var síðar mjólkurbússtjóri á Egilsstöðum,
hafði sagt Bjarna að það hefði nú ekki verið
rétt að neita þessum strák að austan því hann spilaði á
harmoníku og gæti spilað á öllum skólaböllum. Nokkrum
árum eftir orgelnámið á Eskifirði fór ég nefnilega að
spila á harmoníku og þannig varð hún til þess að ég fékk
skólavist. Svo var ég þarna um veturinn í fyrsta bekk og
um sumarið í byggingarvinnu, las annan bekk með vinn-
unni og fékk að fara upp í fyrstu landsprófsdeildina sem
starfaði þar og var í raun undanfari menntaskólans.
Fyrsta landsprófið var tekið vorið 1946. Því miður lauk
ég því ekki vegna veikinda en umsögn kennara minna
nægði til inngöngu í Kennaraskólann. Ég hóf svo nám í
þriðja bekk og útskrifaðist svo sem kennari 1948 eftir
tveggja ára nám. Til gamans má segja frá því að við vor-
um nokkrir í landsprófsdeildinni, sem áttum að læra al-
gebru, en höfðum engan kennara í þeirri grein. Þá vildi
það okkur til happs að Karl Guðmundsson verkfræðing-
ur, faðir Hófíar og sonur Guðmundar Olafssonar kennara
á Laugarvatni, kom heim í jólafrí. Hann tók okkur strák-
ana að sér og fór yfir allt námsefni vetrarins í jólafríinu
og kenndi okkur algebruna alveg eins og við þurftum til
að fara í prófið. Við unnum frá átta á morgnana til átta á
kvöldin og þetta var alveg óskaplega skemmtilegt.
Ég þurfti auðvitað að kosta nám mitt sjálfur og það
gekk nú ekki alltaf vel, og ég get sagt þér eina sögu af
því. Arið 1947 kom gífurleg síld í Hvalfjörðinn, svoköll-
uð Hvalfjarðarsíld, og fjármálin stóðu ekkert alltof vel
hjá mér. Ég fékk leyfi hjá skólastjóranum, Freysteini
Gunnarssyni, til að fara á bát nokkra túra í Hvalfjörðinn.
Frœðsluskrifstofa Austurlands á Reyðarfirði. Húsið heitir
Hermes og var lengi bústaður Þorsteins Jónssonar,
kaupfélagsstjóra og fjölskyldu. Húsið var endurbyggt
1928 eftir bruna fyrra hússins, sem var sömu gerðar.
Frœðsluskrifstofan keypti húsið 1983.
A Oddsskarði 1984. Séð í mynni Eskifjarðar og inn
Reyðarfjörð.
En sjaldan er ein báran stök, því við fórum þrisvar út og
sprengdum nótina í öll skiptin. Ég kom því alveg slyppur
og snauður til baka úr öllum ferðunum og fékk ekki einu
sinni tryggingu svo ég var verr settur en áður. Þetta bjarg-
aðist þó, því ég fékk góða menn til að skrifa upp á víxil
sem því ég gat selt í Landsbankanum.
Ég hef farið margar kynnis- og námsferðir í gegnum
árin. Eftirminnilegust er orlofsdvöl í Bandaríkjunum
1963-64. Þar voru Fullbright-styrkhafar frá 90 þjóðlönd-
um alls staðar úr heiminum og eftirminnilegasti dagurinn
var í nóvember 1963 þegar Kennedy var myrtur. Ég var
226 Heima er bezt