Æskan - 01.05.1958, Blaðsíða 17

ÆSKAN
Knattspyrna.
I' jórii1 landsliðsmenn höf'ðu
s ÍHi'að til samans 25 mörk í
Jandsleikjum. Sá, sem flest
'‘>fði skorað, liafði gert ná-
>v»mlega helmingi fleiri mörk
sá, sem fæst hafði sltorað.
yernig skiptust þessi 25 mörk
•ndii þessara fjögurra manna?
t,Vav á blaðsiðu 80.
Knfsing fyrir
ósannsögli.
Ungur maður ltom inn i járn-
rautarvagn og sá, að alls eitt
. var bar autt. En á það
hafði
gamall, hrokalegur stór-
°.tki sett tösku sina.Ungi mað-
ætlaði að setja töskuna
1 ur 0g fá sér sæti. En gamli
„ a urinn bannaði honum það
sagði, að vinur sinn œtti
os tuna og að hann myndi
otna eftir augnablik.
1 nk* uiaðurinn stóð og beið.
p? <s Var lestin að fara af stað.
u;,1 saBöi ungi maðurinn: „Vin-
y®ar er nú auðsjáanlega að
el?a af lestinni. En hann má
um11 fa')a töskunni sinni.“ Og
hn . ?Clð Sreip liann hana og
0111 he»ni út um gluggann.
☆
^estgjafinn og
Sorkúlurnar.
Engiendingur var á ferð i
þarSS antfk iiann kom að þorpi.
lu. Var eift gistihús. Þegar
að 11 koyu þangað, kom í Ijós,
tu t,estBjafinn kunni ekki neitt
ku„gUmál nema l'ýzku. En hana
q ni. iu'giendingurinn ekki.
hv gJafÍnn vildi nú fá að vita,
jv, ,. Kesturinn vildi fá í kvöld-
lxlatinn i
revna hverniB sem beir
hjnn U’ l'vorugur skilið
tent°ltS 11:111 Bestinum í liug að
vi,d a,a hlað, það sem hann
(um-i •?’ Gn ^)að voru ætisveppir
iumn U1nteEUnd)- Þá teiknaði
gjaf„n,la a blað °B iélcli gest-
m- iiann tók það og fór.
Gesturinn var hróðugur og
hlakkaði til að fá steikta sveppi.
Þá heyrir hann að gestgjaf-
inn er að lcoma aftur, og furð-
ar hann, að maturinn skuli vera
tilbúinn svona fljótt. En mikið
var hann hissa, þegar hann sá,
að gestgjafinn kom inn með
regnhlíf.
☆
Sefur standandi.
Yfirmaður i dýragarðinum i
New York segir, að inikið af
tíma sinum fari lil þess að
svara ýmsum spurningum, sem
honum eru sendar bréflega.
Ein þeirra er, hvernig fillinn
sofi. Hann segir: „Khartum,
stóri Afríku fillinn okkar, sefur
standandi. Þau 20 ár, sem við
höfum liaft hann, hef ég aldrei
séð hann leggjast niður, og
ekki hefur næturvörðurinn séð
það heldur."
☆
Misskilningur.
Frú Sigríður (við mann
sinn): „Nei, littu á þennan
mann, hvað hann er góður við
konuna sína. Hann kyssir hana
alltaf, þegar liann fer út og
sendir henni þar að auki koss
af fingrinum, þegar hann er
kominn út úr hliðinu. Þetta
ættir ]>ú að gera.“
Eiginmaðurinn: „Ég, það
vantaði nú hara, ég sem ekki
veit einu sinni hvað liún lieitir.“
☆
Ódýrar góðgerðir.
Umrenningur einn tók það
ráð, til þess að vekja með-
aumkvun, að hann lagðist nið-
ur fyrir framan glugga frúar
einnar mjög auðugrar, og fór
að bíta gras.
Frúin kom þjótandi út að
glugganum og sagði: „Ósköp
er að sjá til þín, maður, ertu
svona svangur, að þú þurfir
að bíta gras ?“
„Já,“ sagði hetlarinn og liélt
áfram að naga.
„Komdu ]>á að bakdyrunum,“
sagði konan. „Það cr miklu
meira gras þeim megin við
húsið.“
Eintóm vitleysa.
Prestur i Suður-Ameríku
hafði hlámann i þjónustu sinni.
Einn sunnudag, þegar prestur
var að messa, varð honum litið
út í horn, þar sem negrinn sat.
Hafði liann hlað og hlýant
og páraði. Presti ])ótti þetta
kynlegt, þvi að liann vissi, að
negrinn var hvorki læs né skrif-
andi og þekkti engan staf.
Eftir messu spurði prestur
hanri, livað hann hefði verið að
gera um messutimann.
„Ég var að skrifa upp úr ræð-
unni,“ sagði negrinn. „Það ger-
ir hreppstjórinn.“
„Láttu mig sjá það, sem þú
skrifaðir," sagði prestur.
Ncgrinn sótti nú blöðin og
sýndi presti. Prestur fór að
athuga krassið á hlöðunum og
sagði:
„Já, en þetta er eintóm vit-
leysa frá upphafi til enda.“
„Já, það var nú einmitt það,
sem mér fannst lika alltaf,
meðan þér voruð að flytja
það,“ sagði negrinn.
1. Menn ættu aldrei að hlygð-
ast sin fyrir að játa, að þeir
liafi haft rangt fyrir sér, því
það er eiginlega ekki annað
en að segja með öðrum orð-
um, að þeir séu orðnir skyn-
samari i dag, lieldur en þeir
voru í gær.
2. Hégómaskapurinn er hættu-
legur hjá ungum stúlkum,
en hlægilegur hjá hinum
eldri.
3. Heimskan sigrar vanalega
af því, að hún hefur meiri
liluta manna með sér.
4. Ekkert er fyrirlitlegra en að
lita stórt á sjálfan sig, enda
gera það ekki nema heimsk-
ingjar.
5. Til heimskunnar þarf ekki
að sá. Hún vex af sjálfu sér.
6. Horfðu ævinlega framan i
menn, þegar þú ávarpar þá,
og ávallt, þegar þeir tala til
þín.
7. Ef ])ú villt læra að gefa, þá
settu þig í spor þess, sem
við tekur.
8. Reyndu að verðskulda þau
beztu meðmæli, sem þú get-
ur gefið sjálfum þér.
9. Sértu reiður, þá teldu upp
að tíu áður en þú svarar;
sértu mjög reiður, þá teldu
upp að hundrað.
10. Lærðu þetta tvennt: að láta
aldrci hugfallast, vegna þess
að allt gengur ekki eins og
þú vildir, og að láta aldrei
hjá liða að gera á liverjum
degi það gott, sem þér er
næst.
81