Kyndill - 01.12.1932, Blaðsíða 7

Qerir þú þitt?
Kyndill
af samúð og skiiL'náTxgi, þegar þú hugsar uim, hvað Is-
lendingar gerðu við Jón Greraeksson og aðna slika, sem
vildu tnoða á réttindum þeirra. Skyldi þér auðnast að
halda áfraim að hafa ands/tyggð á ófrelsi og kúgun?
Eða fer þetta alit á annani veg? Verða áhrif og aðstæðt-
ur til þess að villa þig af réttri leið, svo að þú verðiri
í hópi þermia, sem velta steitómim fyrir sína eigin
gltafarmunna ?
Börnin viona af kappi. Augun ljóma, þegar vel geng-
'ur, og vangarnir roðna af vinnugleðL En þau erti að
kveðja bemsfcuna. Lífið og starfið kallar á þau, og nú
er lokið öllu jafnrétti. Sumra þeirrja bíður ruddur veguir
og margar útréttar hemdiur til hjálpar, en annara bíður
auðin og úrræðaleysi ömeigabarna.
Ég kveð þermain barnahóp. í dag, og annan á morguít \
Ég £Lnn sáírt til ábyrgðar gagnvart þeim öllum.
Bömin rísa á fætur, rétta mér broshýr blöðin sín
og höndina til kveðju.
Ég horfi á eftir þei/m og undarleg tilfinning gripur
mig. Veggir skólans hverfa, og ég horfi yfir alfaraveg.
Þair er krökkt af fólki. AJlir eru að berjast við að komr
ast áfraim. Eln veguiwnn er vondur og leikuriinn svo
hnæðilega ójafn.
Maigir dnagast áfram með veikum burðum, detta i
hverju spori, rífa sig til blóðs og troðfast umdir. 1
Aðrir þjóta áfram í nýtízku farartækjum yfir hvað
sem fyrir er, og kæra sig ekkert þó að lík bræðra þeima
og systra troðásit undir vagnhjólunum.
14ö