Kyndill - 01.12.1932, Blaðsíða 23

Kyndill
Hallgrímur
eltur
i.
Pegar ég var smalasitrák'ur, átti ég svarthosótta tik,
skemmitilegam hund, liflegam og leikfullan fram á elliár.
Bilnn uppáhaldsleikur tíkaninnar var sá, að bítai í rófuna
á sér, sem var ákaflega s;tutt, og velta sér síðan eins
og kefli niður brekku. Var pá engum unint að sjá hvor
endinn á henná snéri upp.
Mér koim petta óisjálifrátt í hug við að lesa greiií
Halllgríims Jónssomar frá Bakka í 31., 33., 34. og 35,
tbl. HeSmdallar p. á. og benai hana saman við fyrri greim-
ar hams. Svo íalJega veltilst greimarhöfundurinn undan
halílanum og með svo skjótum tilburðum snýst hahn,
að ég íylgist ekki með.
Hér Sikal sagt fró einni veltunni, svo að menn megft
marka snúningshraðann:
1 12. tbl. Heimdallar segir H. J.:
,,Sveinn segir, að ég beri ekki á móti pví, að starfsi-
fólkið eigi að njóta arðsáns af starfi sínm Þetta er alveg
rétt; uim petta er enginn ágreiningur milli flokkanna!.
Ágireiningurmn er um pað, hver sé arður starfsfólksinS
af vinnunni."
Svcinn
Sta»lns<m
165