Valsblaðið - 01.05.1959, Side 3

M A í 19 5 9
12. TOLUBLAÐ
VnLSBLHÐIÐ
Útgcfandi: Knattspymufélagið Valur. - Félagsheimili, íþróttahús og lelkvellir að Hlíðarenda við Laufásveg. - Ritstjórn: Einar Björnsson, Frímann Helgason,
Jón Ormar Ormsson og Ólafur Sigurðsson. - Auglýsinaastjóri: Friðjón Guðbjörnsson - ísafoldarprentsmiðja h.f.
V________________,-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------J
Hlíðarendi 20 ára
Nú 'þann 10. maí eru liðin rétt
tuttugu ár s-íðan stjórn Vals festi
kaup á Hlíðarendaeigninni. Þar
sem Hlíðarendinn kemur orðið all-
mjög við sögu félagsins, er ekki
úr vegi að rif ja upp eitt og annað
frá kaupunum og sögu hans í eigu
Vals.
Fyrir þá sem ekki voru full-
vaxta fyrir síðustu heimsstyrjöld,
gætu tölur og viðho'rf, er þá voru
fyllsta alvara, virzt nokkuð kát-
brosleg miðað við aðstæður allar
í dag, kaupgreiðslur, vinnufram-
boð og verðgildi peninga. Til þess
að skilja að með Hlíðarendakaup-
unum var farið inn á nýjar braut-
ir og að það va'r ekki eins erfið-
leikalaust og sjálfsagt, eins og nú
mætti ætla, verða menn að setja
sig inn í þau viðhorf er þá ríktu
hér.
Frá því ég fyrst fór að taka þátt
í umræðum og bollaleggingum um
framtíð Vals og þarfir, man ég að
forusta félagsins taldi nauðsyn, að
eiga eigin æfingavöll. Aðeins þá
yrði hægt að taka á móti þeim
skara ungra drengja, sem þyrftu
og vildu æfa knattspyrnu hjá fé-
laginu. Aðeins á eigin velli væri
hægt að innprenta drengjunum
þann anda, sem Valur hlaut i
vöggugjöf frá séra Friðrik og K
FUM. Þá væri og nauðsynlegt að
hafa eigið svæði til að æfa taktisk
atriði knattspyrnunnar, svo koma
mætti hinum félögunum að nokkru
á óva’rt í kappleikum. Auk þess
hafði Valur áður haft reynslu af
kostum þeim er fylgdu því, að
eiga eigin völl.
Valur hafði gert margar til-
raunir til að hasla sér framtíðar-
völl, en ávallt verið hrakinn burt,
e'r hann hafði lagt vinnu og erfiði
í að skapa sér hann. Síðasti og
bezti völlur Vals var tekinn undir
núverandi Melavöll 1925. Hafði fé-
lagið frá þeim tíma sameiginleg
afnot af Melaveliinum með hinum
félögunum. Við hvern kappleik
sem háður var í 1. fl. a og b, eins
og það hét þá, svo og í 2. fl. féllu
æfingai- niður og voru þær þá, eins
og reyndar einnig nú, oft á beztu
æfingatímunum. Stóð vallarleysi
félögunum því vissulega mjög fy'r-
ir þrifum. Hvernig knattspyrnan
komst á svo hátt stig hér á þess-
um árum, við svo þröngan vallar-
kost, sem raun varð á, væri hið
merkilegasta rannsóknarefni fyrir
hina ungu knattspyrnumenn okk-
ar í dag. En á árunum 1938—1941
tel ég hiklaust að hafi verið sýnd
jafnbezta knattspyrna á Islandi,
fyrr og síðar.
Þannig var ástandið 1938.
Nýkjörin stjórn þá um vorið,
einsetti sér því að reyna allar leið-
ir til að ráða bót á þessu mesta
böli félagsins. Leit stjó'rnin von-
araugum til hins fyrirhugaða
íþróttasvæðis er bærinn var að
ræsa fram og undirbúa, sunnan
Eskihlíðar, þar sem nú er austur-
endi flugvallarins, en núverandi
Flugvalla'rvegur var þá þegar
lagður. Við eftirgrennslan stjórn-
arinnar kom í ljós, að bærinn var
þegar reiðubúinn að afhenda fé-
lögunum hverju sína skák, er þau
síðan fullgerðu sjálf. Tvær árang-
urslausar tilraunir gerði félagið,
vor og haust þetta ár, til að fá
úthlutað skák fyrir starfsemi þess,
á þessu svæði. Þær strönduðu báð-
ar á því, að Í.S.Í. taldi sig ekki
geta mælt með úthlutun til Vals,
meðan hin félögin væru þess ekki
umkomin eða treystu sér til að
taka við sínum skákum, og gera
á þeim velli fyrir sig.
Þótti stjórninni þá ekki vænlegt
að eiga undir svo hugsjónasnauðri
Stjórn Vals 1939.