Valsblaðið - 01.05.1959, Síða 6

4
VALSBLAÐIÐ
TlÐINDAMAÐUR Valsblaðsins
lagði fyrir skemmstu leið sína á
fund knattspyrnunefndarinnar, til
að fá frá fyrstu hendi, upplýsingar
um hvernig útlitið væri með knatt-
spyrnuna í sumar hjá félaginu, og
þá einkum hjá meistaraflokki, sem
kalla má ,,andlit“ félagsins að því
er tekur til íþróttanna.
Þeir, sem skipa knattspyrnu-
nefnd félagsins nú eru: örn Ing-
kímdu um leið. „Hitt er svo annað
mál, að upp á ýmsu hefur verið
brotið og að ýmsu unnið í til-
raunaskyni, til eflingar þessari að-
alíþrótt félags vors, sem ekki er
hægt að neita með rökum, að hefir
verið í öldudal undanfarið, saman-
ber það sem „þeir reyndu“ sögðu
og áður er tilvitnað“.
,,Nú,en hvað hafið þið þá gert?“
spyr tíðindamaðurinn meðáherzlu.
Knattspyrnan
ólfsson, formaður, Frímann Helga-
son og Guðmundur Ólafsson, allt
þrautreyndir félagar, í þessa orðs
beztu merkingu.
Það stóð yfir hörku-æfing þegar
tíðindamaðurinn kom suður á
Hlíðarenda, og engin von til þess
að ná tali af neinum nefndar-
manna, fyrr en æfingin væri búin.
Örn og Frímann stjórnuðu æfing-
unni, og stundum lék Örn meira
að segja með, þegar einvher leik-
mannanna gerði stutt hlé á æfingu
sinni, en Guðmundur fylgdist vel
með, að allt færi fram að þeim
hætti, sem nefndin hafði ákveðið.
Tíðindamaðu'rinn, er komið hafði
labbandi á staðinn, var feginn að
fá tækifæri til að tylla sér á hita-
veitustokkinn, vegmóður eftir
gönguna, og horfa þaðan á leik
hinna ungu og vösku pilta, um leið
og hann kastaði mæðinni. Þjálfun-
inni er heldur ekki fyrir að fara
hjá honum.
Loks var þá æfingunni lokið að
þessu sinni og tækifæri gafst til
að ná tali af hinni áhugasömu
knattspyrnunefnd áður en hún
stakk sér kófsveitt, ekki síður en
leikmennirnir, í baðið.
„Hvernig er útlitið í knatt-
spyrnumálum Vals?“ spurði tíð-
indamaðurinn formálalaust. Það
stóð heldur ekki á svarinu: „Þeir
sem lesið hafa jólablað Vals, og
kynnt sér þar umsagnir og álit
hinna ,,reyndu“ munu varla geta
búist við því, að neitt kraftaverk
hafi gerst í þeim málum, enn sem
komið er að minnsta kosti“ svör-
uðu nefndarmenn einum rómi og
„Það er þá fyrst til að taka“,
segir Frímann, „að einn af yngri
félögum Vals hefir tekið að sér
formennsku knattspyrnunefndar-
innar, og í allan vetur, eða frá því
að hið ágæta íþróttahús félagsins
tók til starfa hinn 9. nóvember í
haust, hefir hann stjórnað innan-
hússæfingunum, enda lærður
íþróttakennari. Leikur ekki á
tveim tungum hversu allar aðstæð-
ur hafa batnað við tilkomu íþrótta-
hússins og þeirrar heppni að fá
jafn áhugasaman fonnann í knatt-
spyrnunefndina og hér er um að
ræða, enda hafa æfingar verið
mjög vel sóttar. Þá hafa útiæfing-
ar hafist fyrir nokkru, bætti Frí-
mann við, hér skaut Örn inn í, að
síðari hluta vetrar og eftir að úti-
æfingar hófust, hafi Frímann
sinnt að mestu hinni tæknilegu
hlið þjálfunarinnar, og hafi sam-
vinnan við hann verið með ágæt-
um, og nefndin öll verið samhent
í störfum".
„Þetta er ánægjulegt”, sagði
tíðindamaðurinn, „en mætti ég fá
fleira að heyra“, bætti hann við.
„Eitt af fyrstu verkum nefnd-
arinnar", héldu þeir áfram, „var
að efna til reglulegra funda með
piltunum. Hafa slíkir fundir síðan
verið haldnir annan hvern föstu-
dag, í félagsheimilinu. Þar er
rabbað saman um knattspyrnuna
og æfingarnar aftur og fram,
skipst á skoðunum um málin, sem
fyrir liggja hverju sinni, athugað-
ar leikstöður (taktik) og sjónar-
miðin samræmd og stundum flutt
erindi eða frásagnir viðkomandi
knattspymunni, og ekki má
gleyma að geta þess, að allar þess-
ar umræður fara fram undir sam-
eiginlegri kaffidrykkju, þar sem
piltarnir sjálfir skiftast á um að
leggja fram veitingarnar, og til
sanns vegar má færa að stórveizl-
ur séu hverju sinni“.
„Það er skoðun okkar“, bæta
nefndarmenn við, „að þessir fund-
ir hafi eflt mjög áhugann fyrir
æfingunum, og þeim sanna félags-
anda, sem þarf að vera fyrir hendi
ef einhver árangur á að nást.
Kemur það m. a. fram í því, að
piltarnir eru ætíð reiðubúnir til að
vinna að því með oddi og egg, sem
nefndin óskar eftir og þjálfararn-
ir fara fram á“.
Það lá við að tíðindamaðurinn
sypi hveljur þegar þessi demba
um fundahöld og félagsþroska
skall á honum. Guð láti gott á vita
hugsaði hann, en sagði upphátt:
„Það má þá vænta stórtíðinda frá
Valsmönnum „á vellinum" í sum-
ar“. Þá greip „ábyrgðartilfinning-
in og varkárnin í taumana hjá
nefndarmönnunum, að láta ekki
„hánka sig“ og þeir sögðu: „Þrátt
fyrir það að hér hefir, að því er
virðist, margt vel tekist, ótvíræð-
ur og vaxandi áhugi fyrir gengi
Vals á knattspyrnusviðinu, er ekki
Knatt-
spyrnu-
nefndin.