Valsblaðið - 01.05.1960, Blaðsíða 12

12
VALSBLAÐIÐ
gott, en það dugar lítið ef leikni
og kunnátta með knöttinn fylgir
ekki. Hraði er líka mjög þýðingar-
mikill, en það gagnar lítið fyrir
leikmann að hafa gífurlegan hraða
ef hann „týnir“ knettinum eða
hleypur yfir hann, eða missir hann
svo langt frá sér að mótherjinn
taki hann!
Sennilega munu þið allir með
tölu verða sammála um það, þegar
þið farið að ræða málið, og rifja
upp í huganum liðin atvik úr leikj-
um, að betur hefði farið ef þið
hefðu ráðið betur við knöttinn, ef
þið hefðu verið leiknari, nákvæm-
ari í sendingum, og ekki síður ná-
kvæmari í því að taka á móti „vin-
inum“.
Leggið þið rækt við leilcnina
sérstaklega?
Hvernig mundu nú svörin verða
ef þið væru spurðir um það hvort
þið legðu sérstaka rækt við leikn-
ina?
I fljótheitum mundu sumir
svara játandi, minnugir þess að
þeir æfðu oft og lengi. Aðrir
mundu fara að renna huganum yf-
ir þann tíma sem þeir voru að æf-
ingum, og minnast þess að oftast
var farið eftir tillögunni: „Eigum
við ekki að koma og „plata“
eða „Eigum við ekki bara að
skipta!“
Sumir æfa ef til vill stundum að
sparka, stöðva, skalla o. s. frv.,
en er það nógu lengi til þess að
árangur náist? Er rétt staðið að
þessu, er líkaminn í réttu jafn-
vægi? Er fóturinn rétt borinn að?
Eru þið nógu mjúkir í hreyfing-
um þegar þið starfið að knettin-
um? Spurðu kennarann hvernig á
að gera. Náðu þér í bækur um
þetta og rannsakaðu myndir og
lýsingar, og reyndu aftur og aftur.
Ef þú átt knött, getur þú endur-
tekið þetta hvar sem er á opnu
svæði, ef til vill bak við húsið
heima. Mundu að leiknin er lyk-
illinn að góðri knattspymu, eins
og þig langar að kunna og sýna,
og þú getur, ef þú ert iðinn og
viljasterkur.
Því ekki að reyna við Knatt-
þrautir K.S.Í.?
Þið hafið allir heyrt um þær og
sumir ykkar leyst þrautirnar.
Með því að reyna við þessar þraut-
ir fáið þið nokkurn mælikvarða á
það hve leiknir þið í raun og veru
eru. Allar miða þær að því að gera
drengina leiknari með knöttinn, og
þar með undirstrikar Knatt-
spyrnusamband Islands þá miklu
nauðsyn að ráða við knöttinn.
Nú er sumarið komið og því er
skorað á ykkur, ungu vinir í Val,
að leggja mikla rækt við þessar
knattþrautir. Þið sjálfir, hver ein-
stakur, liðið og félagið í heild mun
fljótlega njóta ávaxta af auknum
æfingum fyrir þrautirnar. Þess er
vænzt að kennararnir og leiðbein-
endur skapi möguleika til þeirra
æfinga.
Við skulum nú aðeins fara yfir
þrautir þessar, og þið munu fljótt
sjá hvert stefnt er með þetta.
/ nnanfó tarspyrna.
Fyrsta þrautin er innanfótar-
spyrna. I stuttum samleik er þetta
nauðsynleg spyrna og er mun ná-
kvæmari en ristarspyrna. Því mið-
ur er hún of lítið notuð hér, og
fyrir það verður samleikurinn
ekki eins nákvæmur, en oft er grip-
ið til ristarspyrnunnar í ótíma sem
gerir stutta samleikinn óþjálli og
margfalt ónákvæmari.
Skot á mark.
Skot á mark er það atriðið sem
mest er dáð í leik, ef það hittir
netið, en fari það langt framhjá
af opnu færi má heyra orð í eyra,
og vafalaust líður sá sem „brenndi
af“ sárar sálarkvalir. Skot á mark
krefst mikillar æfingar, og það
þarf að æfa það rétt.
Knetti haldið á lofti.
Þessi æfing miðar að því að fá
tilfinningu fyrir knettinum, læra
að þekkja viðbrögð hans, finna
hvernig hann lætur þegar við hann
er komið, hvort sem það er gert
með rist, læri eða skalla.
Knattrekstur.
I knattspyrnu er knattrekstur
mjög þýðingarmikill, og þá gildir
fyrst og fremst að halda knettin-
um sem næst sér, og um leið að
framkvæma reksturinn með sem
mestum hraða. I leik vill verða
misbrestur á þessu og menn missa
hann of langt frá sér. Athugið að
hafa skrefin stutt en tíð.
Spretthlaup.
■Knattspyrnukappleikur er í
rauninni samansafn af smá-
sprettum, annað hvort með knött-
inn eða án hans. Það lætur því að
líkum að nauðsyn er að vera við-
bragðsfljótur, og oftast eru það
fyrstu skrefin eða viðbragðið, sem
hefur úrslitaþýðingu.
Ristarspyi'na.
Ristarspyrna er mikið notuð í
knattspyrnu, og á sérstaklega að
notast í löngum sendingum og eins
er hún oftast notuð þegar skotið
er á mark.
Ristarspyrnan krefst mikillar
æfingar og er vandasöm ef hnit-
miða á hvar knötturinn kemur nið-
ur, og það verður auðvitað alltaf
að gera.
Skalla í lcörfu.
Þetta reynir mjög á næmleik
með skallanum, og slíkt kemur oft
fyrir í leik þegar stýra verður
knetti með skalla fremur en að
leggja í það kraft. Þetta er einn
þátturinn í því að örva knatttil-
finninguna, sem aldrei er of mikið
að gert.
Knattrekstur og sprettur.
Hér er sameinað: knattrekstur
og síðan eftir að knettinum er
sleppt er tekinn sprettur. Þetta er
táknrænt fyrir leikinn því þar er
alltaf að skiptast á hlaup með
knött, eða hlaup án þess að vera
með knött, og þá til að fá sér nýja
stöðu, í sífellu.
Slcalla lcnött viðstöðulaust.
Leikur með skalla er mjög mikil-
vægur þáttur í knattspyrnunni, og
því miður ekki sinnt eins og þyrfti.
Þessi þraut hjálpar til að þjálfa
öryggið með skallanum, þar sem
tilskilið er að knettinum verður að
halda uppi svo og svo lengi, og
síðasta þrautin er líka varðandi
skallann.
Skalla tiltelcna vegalengd.
Hér er verið að fá fram bæði
nákvæmni í lengd sendinganna
með skallanum og eins kraft, sem
alltaf er að koma fyrir í hverjum
einasta leik.
Miöa aö aulcinni leiJcni.
Eins og þið sjáið að þá er í
hverri þraut tekin fyrir atriði sem
koma fyrir í hverjum einasta leik