Valsblaðið - 01.05.1960, Blaðsíða 15

VALSBLAÐIÐ
15
Rœtt við Guðmund Jónsson um
Gott unglingastarf
hjá Knattspyrnufélaginu Fram
Eitt af þeim verkefnum sem
knattspyrnufélögunum hefur
reynst erfiðast að leysa, hefur ver-
ið unglingastarfið, og þó er það
þýðingarmesta atriðið í vexti og
viðgangi félaganna. Þetta hefur
oftast verið laust í reipum, sem
fyrst og fremst stafar af því að
yfirstjórn íþróttamálanna gefur
þessu máli ekki þann gaum sem
það þarfnast, og á skilið. Við og
við koma þó fram sérstakir áhuga-
menn í þessum unglingamálum
innan félaganna, sem skilja þau og
vinna markvisst, og venjan er að
árangurinn lætur ekki á sér standa
Nýjasta dæmið um þetta er Guð-
mundur Jónsson og Knattspyrnu-
félagið Fram. Hann hefur verið
leiðbeinandi og leiðtogi ungu flokk-
anna síðan 1956, með sérstaklega
góðum árangri, ekki aðeins á
sumrum, hann hefur einnig verið
leiðtogi þeirra í félagsstörfum og
fundum á vetrum. Hann hefur auk
mikillar skyldurækni, sett sér viss-
ar vinnuaðferðir sem telja má að
eigi líka sinn þátt í árangrinum.
Valsblaðið hefur því snúið sér
til Guðmundar og beðið hann að
segja svolítið frá starfi sínu, til
þess að Valsmenn og aðrir sem
vinna að uppbyggingu knattspyrn-
unnar í landinu mættu hafa af því
nokkurn lærdóm til afnota í félög-
um sínum.
,,Ég læt drengina æfa eftir nokk-
uð ákveðnu kerfi“, segir Guð-
mundur, ,,þar sem ég byrja á því
að, ef svo mætti segja, að hita þá
upp. Ég læt þá taka svolitlar þrek-
æfingar eftir því sem líkamskraft-
ur þeirra er. Höfuðáhersluna legg
ég þó á knattæfingarnar, og reyni
þá að skjóta inn æfingum í leik-
formi sem miða að sama marki.
Leiknina tel ég undirstöðuna í
knattspyrnunni“.
Fundahöld þýSinc/armikil.
„Þegar að því kemur að liðin
fara að keppa“, heldur Guðmund-
ur áfram, „þá kemur annar þátt-
urinn í starfi okkar, og það eru
fundahöldin. Eftir síðustu æfingu
fyrir leik er alltaf fundur með því
liði sem á að leika og varamönnum,
og eru þeir jafnt í 5. fl. sem 3. fl.,
og í öllum sveitum A- B- og C.
Þar er rætt um leikinn, sem fyr-
ir dyrum stendur, skýrt fyrir þeim
skipulag leiksins og rætt um það
hvað hver einstakur á að gera.
Fyrir yngstu flokkana er það gert
í stórum dráttum, en smátt og
smátt eftir því sem aldurinn hækk-
ar og verður þetta heldur marg-
þættara og flóknara.
Fundur er haldinn eftir fyrstu
æfinguna, og eftir hvern leik. —
Þar er rætt um leikinn, hvaða veil-
ur hafi komið fram í heild, hvaða
veilur hver einstakur hafi sýnt og
honum bent á í hverju það lá, og
sagt hvernig það hefði átt að vera.
Það skemmtilega við þetta er, að
drengirnir, jafnt í 5. fl. sem 3. fl.
vilja ákaft að fundir þessir séu
haldnir, og heyra hvað um þá er
sagt, og leikinn. Með fundum þess-
um læra þeir smátt og smátt að
skilja það að skipulag leiks er líka
þýðingarmikið. Þeir læra líka að
hlusta á aðfinnslur, sem auðvitað
verða að setjast fram í vinsamleg-
um tón.
Einlcanagjöf 1 til 5.
Þá höfum við tekið það upp að
gefa drengjunum einkanir fyrir
frammistöðu sína í leikjum, og
notum töluna 1—5, og nær það til
allra flokka og sveita, jafnt A-lið
sem C-lið. Þetta hefur yfirleitt
gefist mjög vel, og er þeim tilkynnt
þessi einkanagjöf á fundunum eft-
ir leikina, og síðan er þetta tekið
saman eftir sumarið. Þetta miðar
að því að allir leikir séu teknir
jafn alvarlega hvort þeir eru í svo-
kallaða bezta liðinu eða því lak-
asta, eða A eða C. Þessum eink-
unum halda þeir svo saman og
geta gert samanburð á því hver
hefur góða, meðal eða laklega eink-
unn, og hefur því alltaf möguleik-
ann að bæta sig. Þetta glæðir líka
réttsýni á þeirra eigin getu hverju
sinni.
Hvað snertir þessa einkanagjöf
er það bezt að það sé sami maður
sem gefur einkanirnar í hverjum
flokki eða sveit.
Drengjunum falla þessar eink-
anagjafir, og þeir taka yfirleitt
mjög vel allri gagnrýni og vilja
fá hana á fundunum.
Skemmtifundir á vetru.m o. fl.
Við leggjum áherslu á það að
halda drengjunum vel saman á
vetrum, og það gerum við með
skemmtifundum, taflfundum, spila
kvöldum o. fl. Þetta er mjög vel
sótt og virðist veita þeim skemmt-
un, og að sjálfsögðu miðar þetta
allt að því að halda þeim saman,
en samheldnin hefur mikið að
segja“.
„Lendir þú ekki í kasti við „óró-
leg eliment“ í þessum stóra hóp
sem hingað sækir?“
Guðmundur brosir og svarar:
„Jú, það kemur fyrir, en annars
eru drengirnir ákaflega elskulegir
og ágætir. En komi það fyrir að
ég sé að þeir eru farnir að ,skemma
út frá sér‘, þá læt ég þá fara, það
borgar sig ekki að láta þá skemma
andann í flokknum, og það þó þeir
séu góðir, en fyrst gef ég þeim
nokkur „tækifæri" til að sneiða
þessi „barnabrek" af. Ég vil svo
að lokum segja það, að ég þyrfti
að hafa mikið meiri tíma til að
ræða við drengina fáa í einu, það
er svo mismunandi sem við þá má
segja um sama efni, og í gegnum
þau samtöl kemst maður ef til vill
næst þeim, og þá er meiri von til
að ná fram þeim eiginleikum, sem
í þeim búa“. F. H.
„Þjálfar meiri varnarlciki..."
Frá því segir í erlendu ldaöi að Mari-
lyn Monroc hafi fyrir nokkru verið
boðin til miðdegisverður hjá knatt-
spyrnuflokki. Pað þarf ekki að taka
fram að leikmenn litu hýrum augum
til gests síns, og ckki síst þegar liún
sagði:
Ég þori að veðja við ykkur að ég
hef oröið að ])jálfa harðari varnar-
leikni en þið allir til samans.