Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1926, Síða 51

32
Þorsteinn Jónsson,
Marteinn Lund,
Páll Bjarnason,
Sig. Friölaugsson,
Hjörtur Jóhannesson,
Tryggvi Stefánsson,
Pétur Bjarnason,
Gísli Gíslason,
A Gimi haf'Öist jjessi hópur við yfir veturinn 1875-
76, og mun lífiÖ j)ar hafa veriÖ fremur tilbreytingalitiÖ
þann vetur. Þegar kom fram á veturinn, fóru aÖ stinga
sér niöur ýms veikindi, einkum illkynjaður skyrbjúgur,
og dó þar all-margt fólk úr þeirri veiki. Óholl 'fæÖa og
léleg húsakynni var orsök þess,
SumariÖ 1876 fytjast til Nýja Islands kringum tólf
hundruÖ ntanns. Var sá hópur svo stór, vegna eldgosa
og öskufalls, sem gengu þá á íslandi, Fj.órtán hundruð
voru í þeim tveim hópum, sem frá Islandi fóru það
sumar, en tvö hundruð rnanna urðu eftir hér og þar á
leiöinni — í Bandarikjunum og í Winnipeg. Mikill
hluti þessara innflytjenda var bláfátækt fólk, hafö'i að
eins fargjald til Canada, og varð stjórnin aÖ hlaupa
undir bagga nteð þessu fólki, eins og fyrsta hópnum —
koma því hingað vestur og leggja því til lifsviÖurværi.
íslendingar hittu hér illa á urn margt. Alt var hér þá
skamt á veg kornið. DeyfÖ í öllum framkvæmdum og
atvinna fyrir daglaunamenn svo sem engin. Það var
því áhjákvæmilegt fyrir þetta fólk, sem hingað var flutt
-7 útj í óbygÖir — félaust og allslaust, “aÖ lifa upp á
kóngsins náð”. Svo bættust þær hörmungar ofan á, að
um haustið, eftir að fólk þetta hafÖi komiÖ sér fyrir, að
bóluveikin kom upp í nýlendunni. Hafði hún bonst
nteð unglingspilti, sem orðið hafði eftir í Quebec og
kom þangað síðar. Var jtá settur sóttvörður af her-
ntönnum við suðurenda nýlendunnar, og teptust þá allar
samgöngur milli Nýja íslands og annara staða, og varð
hver að. sitja þar sem hann var korninn. Þessi sótt-
vörður stóð yfir frá 27. nóv. 1876 til 20. júlí 1877. eða i
228 daga. Má geta jtess nærri, hverjar feikna hörrn-
ungar þetta bólu-tímabil hafði j Jör nteð sér, fyrir ný-