Afturelding - 01.01.1942, Síða 1

9. árg.
JANÚAR—FEBRÚAR 1942
1. blaö
YNGSTI IFILOTTÁlMlÁIDUIR NORI
Augastcinn máðurhvnar á öruggum stað.
Hann er eins árs gamall.
Pabbi hans hafði komizt til Eng-Jands fyrir einu
ári síðan. En eftir að hann fór, var |)að einlægv
í huga móðurinnar að komast þangað lika. Hún
vissi að það var stórlvostleg lífsliætta að reyna það,
en 1» vildi hún hætta á það, heldur en vera í Nor-
egi, þar sem Joftið var eitrað af kúgun og pynd-
ingum.'
Stormur var mikill og þungur sjór, er nokkrir
flóttamenn lögðu litlum vélháti út úr brimlöðrandi
skerjagarðinum. Veður þetta liöfðu þeir valið sér
með tilliti til þess, að Þjóðverjar mundu ekki hafa
eins mikla gæzlu á sjónum í slíku veðri. Um liá-
nótt, í svörtu skammdeginu, með öll ljcs slökkt,
sigldu þau út í æðandi hafrótið.
Svo lengi, sem svartasta náttmyrkrið lá yfir,
gekk það sæmilega. Móður með þrjá litla sonu, var
sagt að koma sér fyrir í einu rúminu. Þar reyndi
hún að húa um sig eftir föngum.
Nú segir hun sjálf frá á þessa leið:
Um morguninn, þegar lýsa tók af degi, heyrði
ég skyndilega voðalegan gný. Börnin litu á mig með
skelfingu. Á næsta augnabliki kom skipstjórinn
niður til mín og sagði, að þrjár þýzkar ílugvélar
væru að steypa sér niður á okkur. Hann hað mig
að vera rólega, því að það tæki fljótt af.
Ég heyrði að þessar ægilegu drunur komu nær
og nær, og nú hófst skothríðin á okkur. Eitt
sprengjubrot kom niður um rörið í skipsklefanunv
og- nam staðar í ofninum. Guðs rnikla mildi hindr-
aði það, að ofninn spryngi. Ég var ekki nerna
nokkra sentimetra frá ofninum.
Annað sprengjubrot kom í höfuðið á manni þeim,
er var við stýrið. Hann féll í blcði sínu niður á
þilfarið. Norsk hjúkrunarkona, sem með okkur var,
og einnig var að flýja til Englands, sýndi þarna
fágæta dirfsku og hetjuskap. Þegar hún lteyrði,
að einn skipsmannanna væri fallinn í sárum uppi