Afturelding - 01.08.1945, Blaðsíða 7

AFTURELDÍNG
Bréfum
svarað
Betcl í Vestmannaeyjum.
Upp á síðkastið hafa okkur borizt nokkur hréf
með vinsamslegum eftirgrennslunum um það, sem
.sagt var í síðustu Aftur'elding, að útlielling Heilags
Anda liafi átt sér stað í Betelsöfnuðinum í Vestmanna-
■eyjum. Vegna þess að bréfin bera það greinilega með
.sér, að hér er um einlægar hugsanir að ræða, þá
þykir okkur rétt að skrifa nokkuð um þetta í blaðið.
Um leið berum við þá ósk fram við lesarann, að
hann vilji gera svo vel að fletta upp á þeint ritn-
ingarstöðum, er kann að verða vitnað til og athuga
})á í sambandi við það, sem sagt verður. (Post. 17, 11).
Síðastliðinn vetur, sem og tvo vetur næsta áður,
hefir Betelsöfnuðurinn Iiaft reglubundnar bænasam-
komur á liverjum degi, frá kl. 4—5. Hin brýna þörf
á trúarvakningu meðal þjóðar okkar, og á krafti
Heilags Anda í lífi Guðs barna, sem er fyrsta skil-
yrðið fyrir vakningu, var aðalástæðan fyrir því, að
.söfnuðurinn hófst handa um þetta. Á síðasta vetri
var þetta þó tekið miklu fastari tökum en áður og
■var því enn meiri áhugi fyrir þessu innan safnað-
•arins en fyrr. Þótt margir í söfnuðinum stundi fasta
.atvinnu, þá var þátttaka á bænasamkomunum mjög
:gÓð.
Það var ekki langt á veturinn liðið, þegar greini-
leg einkenni komu fram um það á bænastundum
þessum, að sérstakrar endurnýjunar og blessunar frá
Guði mætti vænta þá og þegar. Um miðjan janúar
kom svo úthelling Iíeilags Anda yfir eina slíka sam-
komu. Nærvera Guðs varð allt í einu Ijós öllum við-
stöddum á sérstakan hátt. Um leið og kraftur Heil-
^ii Anda kom bersýnilega yfir marga í senn, sá svsl-
ir ein hjart ljós yfir fólkinu, sem var að biðja. Á
•einu augnabliki breyttist bænin, frá því sem venju-
legt var, í háværa, kröftuga, samfellda og viðstöðu-
lausa lofgerð. Varð þetta svo leiftursnöggt, að Orð
'Guðs í Post. 2, 2 virðist lýsa því bezt: „og skyndi-
l<’ga vartj gnýr af himni, ains og áSdynjandi stork-
■viðris, og fyllti allt húsiS, som þoir sátu í“. Tvær
stúlkur skírðust þarna í Heilögum Anda og töiuðu
báðar ókunnum tungum. Þegar þær, inn á milli,
töluðu á sínu eigin máli, varð lofgerðin til Jesú og
um endurlausn lians fyrir blóðið svo þrungin af (iuðs
dýrð og tilbeiðslu, að hver sem heyrði lilaut að kom-
ast mjög við af því (Jóli. 16, 14). Ekki skírðusl nema
tvær stúlkur í Andanum í þetta sinn, því að við vog-
um ekki að segja, að sá sé skírður í Heilögum Anda,
sem ekki fær sömu einkenni — talar öðmm tung-
um — og fylgdu skírn Andans í frumkristninni. (Post,
2, 1—4; Post. 10, 44—47; Post. 19, 1—6). Þó virtist
Guðs Andi fylla marga aðra þarna samtímis að vissu
marki, eftir því sem móttækileiki þeirra virtist gefa
rúm fyrir. Nokkru seinna öðluðust sumir þeirra skím
Andans, því að þá „lieyrðum vér þá tala tungum og
mikla Guð“. (Post. 10, 46). Enn var það mjög eftir-
tektarvert, að safnaðarfólkiö, sein var öðru fyrr skírt
í Andanum, fékk nú svo mikla og endurný'jaða fyll-
ingu, að það var líkt og þegar það skírðist í Andan-
um, og sumir jafnvel meiri. Þar með fær Post. 4, 31
harla ljósa staðfestingu. Þar segir nefnilega, að þegar
postularnir voru saman komnir til bænar í eitt skipti,
hafi jafnvel staðurinn hrærst og þeir allir fyllst Heil-
ögum Anda. Þetta var miklu seinna, en þeir lilutu
skírn Andalis á hvítasunnudag, og sýnir því, livernig
endurnýjun og fylling Andans getur endurtekið sig.
Þetta liöfum við séð gerast liér í Betelsöfnuðinum í
vetur, og er þar af leiðandi alveg í 6amhljóðan við
Guðs Orð.
Eftir það að Heilagur Andi koin yfir söfnuðinn
á nefndri bænasamkonni, var hann alltaf öðru livom
yfir söfnuðinum, þegar hann kom saman til bæna,
með líkum eða alveg söniu einkennuiu Alls liafa 0
skírst í Heilögum Anda og margir að - fengið svo
mikinn forsmekk, eða stígandi fyllingu, að vænta má
að þeir fái skím Heilags Anda þá og þá.
Þótt við ekki skildum tungumar, sem talað var
á, voru þær skýrar og frábrugðnar hver annarri. Ekki
39