Afturelding - 01.08.1945, Blaðsíða 9

A FTURELDI'NG
LAKIS-SKÁLÍN
Frh. af bls. 33.
milli Júda og Filistea, sein hefur sannað þetla, svo
að ekki verður um efazt.
Margt fleira liefur fundizt, sem sannar þetta —
meðal annars linífur, en hér verður aðeins gerð grein
fyrir Lakisskálinni og liinum undursamlega vitnis-
burði hennar um það, að fullkoinið hebreskt ritmál
hafi verið til fyrir daga Móse.
Lakisskálin, sem hér fylgir mynd af, hefur að geyma
merkilega áletrun á hebresku, sem lesa skal frá vinstri
til hægri og er því frábrugðin liebresku Biblíunnar,
sem er síðari tíma hebreska til orðin í Babýlon, en
liana skal lesa frá liægri til vinstri.
Z—D—Q—W Q—T—.—Y W—(?)—Y—?—H.
Sérfróðir menn hafa útlagt þetta sem „Réttlæti
Hans er hönd mín“ (Eða styrkur, og) en orð þessi
finnast í Ritningunni. Niðurlag áletrunarinnar er
ógreinilegt.
Lakisskálin er frá því 13—1200 fyrir Krist, en vís-
ar til áþekkrar liebreskrar áletrunar, sem notuð er
við Serabitmusterið við Sinai, þar sem Egyptar liöfðu
auðugar kopar og gimsteinanámur löngu fyrir daga
Móse. Meðal áletrana Egypta í musteri þessu fannst
áletrun frá Hatsheput kóngsdóttur, sem telja má full-
víst að sé sama kóngsdóttirin og bjargaði Móse.
ur opinberlega á kristnum samkomum. — Hverju
ættu menn að fagna meir, en trúarvakningu, sem
breiddist út með hraða hér á landi og hvarvetna í
nafnkristnum löndum? Mér finnst það vera eina von
heimsins nú á dögum.
Margir Islendingar virða og viðhalda mörgum
kristilegum dyggðum, en sjálf kenningin er orðin
þeim eins og eitthvað fjarlægt, sein þeir reyna ekki
að skilja og er meira eða minna þoku hulin. Margir
hallast helzt að andatrú, finnst þar vera eitthvað
fyrir sig. Mér detta oft í hug orðin: „Hver trúði
því, sem oss var boðað, og liverjum varð armleggur
Drottins opinber?“ Ég bið Guð, að mér verði opin-
ber armleggur lians. 'Ég hefi oft orðið vör við náð
hans og stjórn mér til lianda og ég vil örugg treysta
því, að hann leysi úr öllum vanda fyrir mig og gefi
inér að reynast trú . . . .“
„É g liefi hug á að geta verið á mótinu hjá ykkur,
vona að mér auðnist það. Ég óska ykkur mikillar
Guðs blessunar í hvívetna. Megi starf ykkar bera
ríkulega ávexti og verða sem flestum til blessunar“.
Þetta eru orð menntaðrar sveitakonu, sem liefii
livorki látið annir né búsáhyggjur byrgja sér sýn
fyrir liinu eina nauðsynlega: að leita fyrst Guðs ríkis.
Á. E.
Lakis-skálin.
Eftir þessu að dæma virðast allar líkur á því, að
Israelsmenn á dögum Móse í eyðimörkinni hafi kuiiii-
að að skrifa og svo flutt þessa kunnáttu sína með
sér til Palestinu, er þeir liéldu þangað undir forustu
Jósúa. (Jós. 8, 30—32).
Það eru því ekki Fönikar, sem fundið liafa upp staf-
rófið, eins og menn liafa lönguin ætlað, lieldur He-
brear á dögum Móse, einmitt, þegar fyrstu frásögur
Ritningarinnar voru í letur færðar. Stafróf þetta hefur
að sjálfsögðu tekið niiklum breytingum en er eigi
að síður uppliaf að ritmáli okkar nútímamanna.
Sérfróðir menn lialda því fram, að uppgötvun þessi
hljóti að gerbreyta skoðunum nýguðfræðinga um tím-
ann, áður en Ritningin hafi verið í letur færð. Þeir
færa mönnum heim sanninn um það, að auðvelt hafi
verið að færa athurði og lög í letur á dögum Móse,
þar sem skilyrðin voru fyrir liendi, mál og stafróf,
og því sé Ritningin ekki byggð á mumileguin sögu-
sögnum.
Vissulega er það, eins og liinir sérfróðu menn kom-
ast að orði, sérkennileg „kaldhæðni örlaganna“, að
það skuli liafa verið ólærðir alþýðumenn í Midians-
landi, þar sem Móse átli heima í fjörtíu ár og þangað
sem liann stefndi Isráelsmönnum, er fundu og not-
uðu fyrstir manna fyrsta stafróf lieimsins en ekki
frægir menntafrömuðir eins og Norð-Sýrlendingar eða
Kínverjar. En allir hljóta að lúta þeim staðreyndum,
sem ekki verður haggað, jafnvel lærðir vísindamenn.
Guði hefur oft þóknazt, þegar hann liefur viljað
leiða merkilega hluti í ljós, að nota það, sem lítið
er í augum mannanna og fara „órannsakanlega“ vegi.
Þrátt fyrir þetta er margt enn hulið á þessu sviði
og margar breytingar á skoðunum vísindamanna
þurfa að eiga sér stað. En við þökkum Guði fyrir það,
sem þegar er komið í ljós, og að Guð liefur gefið okk-
ur vísindamenn með lielgað hugarfar, sem eru laus-
ir við fordóma en skilja köllun sína og upplýsa stað-
reyndir þær, sem í ljós liafa komið.
Nils Ramselius.
41