Afturelding - 01.06.1962, Blaðsíða 13

AFTURELDING
SnadoiiKir iil Finnlands
Borgin Uleáborg liggur í Finnlandi,
næstum því við norðurendann á botn-
iska flóanum. Tólf til fjórtán síðast-
liðna mánuði hefur borizt út kröftug
trúarvakning á þessu svæði. Byrjun-
in að vakningu þessari, var hinn svo
kallaði „Uleáborgsspádómur“, sem
hefur haft gegnumbifandi álirif á
allt Finnland. Ekki hvað sízt eftir
að Rússland gerði kröfur sínar til
Finnlands nú á síðastliðnu liausti.
um og hann reynir að skríða á fæt-
ur, er eldhúsdyrunum hrundið upp,
og ljóminn af vasaljósi leikur um
hann og gerir honum of bjart í aug-
um.
í dyrunum standa lénsmaðurinri
og Viken. Lénsmaðurinn tekur ró-
lega um handlegg hans.
— Þú kemur eins og kallaður,
Jónas Skaret, segir hann. — Við
ætluðum einmitt að fara að leita að
þér! Þeir draga Jónas inn í eld-
húsið.
En hvernig hafði farið fyrir
Hildu? Jú, þegar hún heyrði að
bankað var á eldhúshurðina, skildi
hún strax, að eitthvað óvenjulegt
var á seyði. Hún fór framúr rúm-
inu mjög hljóðlega, til þess að
vekja ekki Hákon litla — opnaði
dyrnar inn í viðhafnarstofuna. Þar
sem nú var ógerlegt að heyra hvað
um væri að vera úti fyrir, gekk
hún gegnum stofuna og útí gang-
inn hinum megin. Ef til vill var
hægt að greina hver var úti gegn-
- um glerið í gangglugganum. Það
var, ef til vill, ekki útilokað, að
þarna væru einhverjir á ferð, sem
hyggðust hræða karlana, sem sátu
þarna inni.
Hún tyllti sér á tá. Framh.
í mörgum blöðum í Finnlandi
hefur verið skrifað nákvæmlega um
það, sem hér um ræðir. En það er
í stuttu máli á þessa leið: Þann 23.
ágúst 1960 voru tvær dætur héraðs-
höfðingjans Heinonens við guðsþjón-
ustu í dómkirkjunni x Uleáborg.
Eldri dóttirin heitir Aune, og er 35
ára gömul. Hún er lektor. Yngri
dóttirin er 32 ára, og er skrifstofu-
stúlka. Hún heitir Laila. Að lokinni
guðsþjónustunni ræddu þær systurn-
ar um það sín á milli, að eiginlega
hefðu þær ekki fengið neitt út úr
prédikuninni. Þær rannsökuðu sjálf-
ar sig og hölluðust helzt að því, að
sökin væri hjá þeim sjálfum. Þessi
sjálfsprófun leiddi til þess, að þær
auðmýktu sig báðar, og báðu um
fyrirgefningu. Skyndilegaj byrjaði
Laila að spá. Systir hennar skrifaði
niður spádóminn, þar sem Guð tal-
aði í fyrstu persónu, eða í „ég-formi“,
eins og sagt er í finnsku blöðunum.
Spádómurinn hljóðaði á þessa leið:
„Finnland! björgun þín er í blóði
sonar míns!
En syndir Finnlands eru margar
og miklar. íhugið það vel. Þessi
þjóð mun farast, ef hún vill ekki
auðmýkja sig og gera afturhvarf.
Ég krefst þess, að af þjóðinni finn-
ist 800.000 manns, sem hefur snúið
sér frá syndum sínum og látið
hreinsast í blóði sonar míns. —
Þessar 800.000 verða að vera til í
septembermánuði næsta ár. (1961
athugasemd þýð.) Verði það ekki,
munu sömu örlög bíða Finnlands
og biðu Ungverjalands, Eistlands og
fleiri landa. — Finnland mun gráta
og harma, því að fólkið verður sent
héðan langt í burtu. Finnland þurrk-
ast út, íbúar þess verða sendir langt
í burtu, og til þessa lands munu íbú-
ar verða fluttir úr öðrum áttum.“
Þannig hljóðaði spádómurinn.
Guðs orð segir að spádómsgáfan
sé ein af níu náðargjöfunum, sem
Guð hefur gefið söfnuði sínum. (1.
Kor. 12). En jafnframt leggur Biblí-
an mikla áherzlu á það, að greina
á milli falskra og ekta spádóma.
Hinn sanni spádómur bendir ævin-
lega á Krist, enda segir Biblían að
vitnisburður Jesú sé andi spádóms-
gáfunnar.“ Þarna stenzt spádómur-
inn frá Finnlandi prófið, því að þar
segir: „Finnland, björgun þín er í
blóði sonar míns.“
Guðs orð segir einnig að einkenni
á réttum spádómi, sé auðmýkt hjá
þeim, sem ber spádóminn fram.
Unga stúlkan, sem bar boðskapinn
fram, virðist eiga þennan eiginleika,
því að hún, ásamt systur sinni, próf-
aði sjálfa sig frammi fyrir Guði, er
henni fannst hún ekki fá neitt út úr
prédikun prestsins. Það leiddi til
þess, að hún tók dóminn á sjálfa sig,
sem hún ætlaði að færa yfir á prest-
inn.
Þá segir Guðs orð að söfnuðurinn
eigi að prófa spádómana. (1. Kor.
14,29). Hvernig getur þá söfnuður-
inn eða „hinir aðrir dæmt um“
þennan spádóm? Það virðist vera
sæmilega auðvelt að meta þetta eftir
andlegri dómgreind. í spádóminum
sagði að 800.000 manns þyrfti að
hafa snúið sér frá syndum sínum og
látið hreinsast í blóði Jesú Krists,
í september 1961, ef þjóðin ætti að
bjargast. Athyglisvert er, að eftir ár,
frá því að spádómurinn kom, settu
Rússar fram kröfur sínar við Finn-
land. Allir muna, hvílíkur ótti og
spenna greip um sig, um öll Norður-
lönd, þegar Rússar settu kröfur sín-
ar fram. Hitt vakti ekki síður at-
hygli, þegar spennan gekk allt í einu
yfir og kröfurnar féllu eins skyndi-
lega niður. Hver var ástæðan? Var
hún ekki sú, að 800.000 manns hafði
45