Afturelding - 01.06.1962, Blaðsíða 14

AFTURELDING
raunverulega snúið sér frá syndum
sínum, þegar september var kominn,
og Rússar sýndu sig líklega til að
gera Finnlandi skaða? Sagt er að
spádómur þessi hafi haft ákaflega
djúptæk áhrif á finnsku þjóÖina,
sem leitt hafi til mikillar trúarvakn-
ingar í landinu öllu. Trúarvakning
þessi hefur gripið um sig bæði utan
og innan þjóðkirkjunnar. — Talið
er að margir lærðir menn hafi
vaknað upp, snúið sér til Guðs og
tekið virkan þátt í vakningunni. Eng-
inn veit tölu þeirra allra, sem vökn-
uðu þannig upp og gengu inn í
bænaþjónustuna vegna þjóðar sinn-
ar. En það var einnig svo á dögum
Elía spámanns. Elía leit á úthlið-
ina, og sá þá engan nema sig einan,
er stóð með Drottni. En Guð, sem
sá hið leynda, sagði Elía að þeir
væru 7000 sem hefðu ekki beygt kné
sín fyrir Baal.
Ætla má, eftir boðskapnum að
dæma, og því, hvernig rás atburð-
anna snérist, að Guð hafi fundið hin-
ar 800.000 ári seinna en boðskapur-
inn gekk út, og þess vegna hafi
dóminum verið hrundið frá hinni
biðjandi þjóð.
Ég minnist þess, að tvær ungar
finnskar stúlkur voru í heimili mínu
hálfsmánaðartíma í september 1961.
Þá var spennan einmitt, sem mest
milli Finnlands og Rússlands. Þessar
ungu stúlkur föstuðu og báðu
marga daga og báru þjóð sína og
land fram fyrir auglit Guðs, á þess-
um örlagaríku stundum. Þær sögðu
stundum við mig: „Af bréfum, sem
við fáum að heiman þessa daga, vit-
um við, að öll þjóðin, landshorn-
anna á milli, gengur inn fyrir auglit
Guðs nú, því að hún veit, að það er
enginn nema Guð, sem getur hjálp-
að henni undir þessum kringum-
stæðum.“
Þannig virðist vera auðvelt að
dæma um það, að spádómur þessi
hefur verið frá Guði, og sá frestur,
46
FRANIv MANGS:
fakning:
Fyrir þá sál er Guð hefur gagn-
tekið er engin gleði til, er kemst í
samjöfnuð við það, er hún fær að
vera vottur að andlegri raunveru-
legri vakningu.
Vegna stöðugra endurtekninga
getur margt sem í sjálfu sér er gott,
þó orðið leiðigjarnt og virðist þarfn-
ast endurnýjunar svo sem: Starfs-
aðferðir, prédikunarmáti* síendur-
teknir sálmar og söngvar.
Boðberar sannleikans geta orðið
gamlir og útslitnir, en komi vakning,
fá þeir nýja krafta til þess að sinna
dásamlegasta hlutverkinu, því að
hjálpa syndþjáðum manneskjum og
leiða þær að krossi Jesú.
Andansfylltur maður fær kraft
sinn frá þeirri veröld, sem er eilíf-
lega ung. Himnanna ríki, sem engin
ellimörk á.
Eftirfarandi frásögn færir sönn-
ur fyrir þessu. Ég kom að lokinni
samkomu þetta kvöld er hér um
ræðir, inn í bænaherbergið til hlið-
ar við samkomusalinn. Andi Guðs
hafði sannfært áheyrendurna um
synd, og jafnframt um náð Guðs til
frelsunar, og nú kraup fólkið í bæn
við alla bekki.
Kona ein, nokkuð við aldur, bað
mig að biðja fyrir sér. „Ég hef,“
sagði hún, „ekki lifað eftir játningu
sem þegar hefur verið gefinn, hafi
eingöngu orðið vegna þess að fjöldi
manns hefur vaknað upp af þjóðinni
og leitað Guðs í bæn. Og hver veit
nema það hafi verið þessi tala
800.000, sem voru fyrir hendi áður
en september var allur 1961, eins
og í spádómnum sagði að þyrfti að
verða. A. E.
minni, sem sannkristin manneskja
og nú vil ég snúa mér til Drottins
á ný.“ — Ilér verð ég að bæta því
inn í, að venjulega eru það beztu
safnaðarmeðlimirnir, er slíka játn-
ingu gera, því hinir sljóvu og
kærulausu eiga að jafnaði örðugra
með að viðurkenna syndir og óska
eftir fyrirbæn.
Við vorum búin að biðja saman
nokkra stund og ég bjóst til að
hraða mér til annarra er þurftu
hjálpar, en þá stöðvaði konan mig
aftur og greip þétt um handlegg mér
í því skyni.
Hún mælti svo um leið og hún
vakti athygli mína á þremur ung-
um stúlkum, sem krupu við einn
bekkinn: „Þetta eru dætur mínar.
I mörg ár hef ég barizt harðri bæna-
baráttu fyrir börnunum mínum, nú
er Guð að svara. Gjörið svo vel að
hjálpa þeim.“ — Og ég fann að
hér var vissulega Guð að verki. Inn-
an lítillar stundar höfðu hinar grát-
andi stúlkur fundið frelsið í Jesú
náðarfaðmi og ég ætlaði að snúa
mér til hins fólksins.
„Nei, nei, Þér megið ekki fara,“
sagði móðirin á ný. „Drengirnir
mínir krjúpa þarna. 0, þér verðið
að biðja með þeim.“
Ég leit í kringum mig og tók þá
eftir tveimur ungum piltum innst í
bænaherberginu, það voru synir kon-
unnar, er nú háðu hið þýðingar-
mesta stríð síns unga lífs, baráttu
viljans um að gefa sig Guði og
frelsara sínum á vald.
Brátt i komust þeir einnig til
fullvissu um frelsið. Fögnuður frels-
isins gagntók þá, og um leið varð
ég sjónarvottur að ógleymanlegu
atriði þetta dásamlega samkomu-
kvöld.
Börnin fimm umkringdu móður-
ina og hvert þeirra vildi verða fyrst
til að faðma hana að sér með þakk-
læti og fagnaðartárum.
Einnig ég, komst við af þessari