Afturelding - 01.08.1962, Page 8

AFTURELDING
af voldugri vakningu. Hverju sinni,
sem Finney prédikaði féll Heilagur
Andi yfir samkomuna. Mörgum sinn-
um fór Guð fyrir honum, svo að
þegar hann mætti á samkomustaðn-
um, kom hann að fólkinu þar sem
það þegar var í bæn og bað uin
náð.
Stundum var syndaneyðin svo
mikil að hún orsakaði slík neyðar-
óp, að hann varð að hætta að pré-
dika þar til kyrrð var komin á ný.
Prédikarar og safnaðarmeðlimir
urðu sem nýir menn. Syndugir
menn og konur fengu viðreisn í
þúsundatali, og árum saman hélt
þetta mikla náðarverk áfram. Menn
höfðu aldrei á ævi sinni verið vitni
að slíku.
Ég hef minnt ykkur á þrjá mis-
munandi atburði, þar sem Heilags
Anda úthelling hefur átt sér stað.
Hundruð slíkra dæma mætti nefna.
En þetta nægir til að sína hvað ég
meina.
Þörfnumst við þessa? Takið nú
eftir! Hversu mörg af samkomuhús-
unum okkar standa ekki hálftóm
sunnudag eftir sunnudag. Hvílíkur
fjöldi fólks, sem aldrei stígur sín-
um fæti í Guðs hús! Hvað margar
bænastundir höfum við í viku,
þar sem ríkir líf og hrifning? Hvar
er hungur að finna eftir andlegum
hlutum?
Og hvað gerum við fyrir kristni-
boðið í löndunum hinum megin við
hafið, þar sem myrkur heiðninnar
ræður rikjum? Veldur það okkur
nokkurn tíma óróleika að menn og
konur glatast í fjöldatali? Höfum
við gerzt sjálfselsk?
Hvað eigum við þá að segja um
hinn óviðjafnanlega og volduga
auð, sem Guð hefur gefið okkur?
Takið Bandaríkin sem dæmi, hina
auðugustu þjóð heimsins í dag, og
sem á meiri hluta möguleika sinna
í höndum játenda kristinnar trúar.
56
En þrátt fyrir þetta vörðu Banda-
ríkin meiri verðmætum til gúmmí
kaupa á einu ári, en til kristniboðs-
starfs. Hversu margir kristnir menn
gefa ekki einu sinni tíund af tekj-
um sínum til Guðs fyrir allt, sem
hann gefur þeim.
Týzkustefnan ræður ríkjum bæði
í háskólum okkar og kennaraskól-
um. Menn segja frá því þar, að
Jesús hafi aldrei gert neitt krafta-
verk, og ekki risið upp frá dauðum.
Hversu margir kristnir menn í
dag lifa ekki lífinu einungis til að
sýnast fyrir mönnum. Ó, hvað við
erum orðin lík heiminum! Hversu
lítið mótstöðuafl höfum við ekki!
Hvar eru ofsóknirnar, sem svo ríku-
lega féllu í hlut hinna frumkristnu
safnaða? Hversu létt er ekki að
vera kristinn í dag!
Og hvernig er það með andlega
starfið? Hrífast menn, endurfæð-
ast og frelsast við þann boðskap,
sem prédikarinn ber fram? Hversu
margir vinnast við boðun Orðsins?
Ó, vinir mínir, við erum hlaðnir
ýmis konar ætlunarverkum, sem
lieyra söfnuðinum til á sama tíma
sem aðalstarf safnaðarins, sem sé
það, að vinna mennina fyrir Guð
og bjarga hinum tíndu, er því nær
með öllu vanrækt.
Hvar er sannfæringin um synd,
sem áður var svo sterk? Heyrir það
ef til vill til hinu liðna?
Já, mennirnir hafa gleymt Guði.
Syndin ræður ríkjum alls staðar, og
boðunin grípur ekki fólkið. Og ég
þekki ekkert annað, sem ráðið geti
bót á ástandinu, en úthelling Heil-
ags Anda. Slík vakning hefur um-
breytt borgum í hundraðatali, og
hún getur einnig umbreytt okkar
samtíð.
Hvernig getum við öðlazt slíka
Heilags Anda úthellingu. Þú svar-
ar. Gegnum bæn. Hárrétt! En það
er eitt, sem verður að ganga á
undan bæninni. Fyrst verðum við
að ganga í dóm við syndina, því að
ef líf okkar er ekki réttlátt í augum
Guðs, og syndin fjarlægð, getum við
beðið til dómsdags og vakningin
kemur aldrei. „En það eru mis-
gjörðir yðar, sem skilnað hafa gjört
milli yðar og Guðs yðar, og syndir
yður, sem byrgt hafa auglit hans
fyrir yður, svo að hann heyrir ekki.“
(Jes. 59.2).
Vinur minn, ég veit ekki, hver
synd þín er. En Guð veit það og
þú veizt það. Ég vildi óska, að þú
færir að íhuga þetta. Þú skalt hætta
að biðja og standa upp frá þinni
knéfallandi bæn, unz að þú hefur
gengið í dóm við syndina og fjar-
lægt hana.
„Ef ég hygg á illt í hjarta mínu,
þá heyrir Drottinn ekki.“ (Sálm.
66,18). Leyf Guði að rannsaka
hjarta þitt og fjarlægja hindrunina.
Það verður að játa syndina og yfir-
gefa hana.
Ef til vill neitar þú Guði um
eitlhvað, rænir frá honum því, sem
er hans eign. En þetta áhrærir þig
einan, ekki mig. Það er hlutur, sem
kemur einungis þér og Guði við.
Bræður mínir, Biðjið! Hefjið
ákall frammi fyrir augliti Guðs
fyrir borginni ykkar? Ákallið hann
nætur og daga um að hann megi
gefa Heilags Anda úthellingu! -—
Nú er tími bænarinnar. Við lesum
um það, að á vissum tíma í starfi
Finneys, dó vakningin út. Hann
bað þá æskufólkið að koma saman
til bænar morgun, kvöld og miðjan
dag, þrem sinnum á dag. Á ný
helltist Andinn blessaði frá Guðs
himni yfir þá og samkomusalirnir
fylltust áheyrendum.
En auðvitað verður það að vera
trúarbæn, bæn sem væntir svars. Ef
Guð uppvekur menn og konur til að
biðja um vakningu, er það öruggt
tákn þess, að hann þráir að gefa
slíka vakningu, og hann stendur
ávallt trúlega á bak við sitt orð. —