Afturelding - 01.08.1962, Síða 10

AFTURELDING
Það §em for§æti§ráðherrann
liaiði lært af nioður §inni.
Johann Nygaardsvold, sem var
forsætisráðherra Noregs yfir öll
styrjaldarárin, segir í bók sinni
„Bernsku og æskuár mín,“ frá þess-
ari skemmtilegu minningu um móð-
ur sína:
Móðir mín var innilega trúuð
kona. Var það svo mjög, að það
hafði áhrif á lesefni og lærdóm
okkar barnanna.
Áður en ég fermdist, hafði ég
lesið alla Biblíuna spjaldanna milli.
Margt var það auðvitað, sem ég
skildi ekki, og varð móðir mín að
útskýra það fyrir mér. Eðlilega las
ég allar bækur, sem til voru á heim-
ilinu, og margt var það í Biblíunni,
er mér þótti einkar skemmtilegt að
lesa.
Árið eftir að ég fermdist, kom
sjálfur biskupinn til Hommelvíkur.
Það var Jóhannes Skarr biskup, og
ætlaði hann að yfirheyra okkur.
Fermingarbörnunum frá Hommel-
vík var stillt upp annars vegar í
kirkjunni, og síðan var okkur, sem
vorum frá Bakken og Mostadmark,
stillt upp hinum megin.
Biskuj)inn hlustaði á okkur og
Johann Nypaardsvold.
prófaði okkur, hvað eftir annað.
Fyrstu spurningarnar voru léttar.
Gat ég svarað öllum spurningunum,
er kennimaðurinn spurði um, og
það gerði einnig meirihlutinn af
unglingunum. Síðan byrjaði bisk-
upinn aftur á ný að spyrja okkur,
sem fremst stóðum. Voru nú spurn-
ingarnar til muna erfiðari. Ég kom
aftur með rétt svör, en nú voru þeir
margir, sem gátu ekki svarað.
„Ég held, að ég byrji aftur með
ykkur, sem standið hérna fremst,“
sagði biskupinn. Hann lagði svo
fram nýjar spurningar, og ég gat
enn svarað þeim öllum, og á þann
veg, sem móðir mín hafði kennt
mér.
Eftir litla stund gekk biskupinn
upp að grátunum, og snéri sér svo
að söfnuðinum, sem sat í kirkjunni.
„Ég hugðist leggja fram svo erf-
iðar spurningar, að ég fengi ekki
svör við þeim, en ég hef þó fengið
svör við öllum spurningum mínum.
— Af hverjum hefur þú, drengur
minn, lært þetta?“ spurði biskup-
inn og snéri sér að mér.
Ég sagði alveg eins og var, að ég
hefði lært það allt af móður minni.
Móðir mín var þarna meðal safn-
aðarfólksins. — Ég held að ég hafi
aldrei síðar fengið tækifæri til að
greiða henni jafn mikið af Jiakkar-
skuld minni, til hennar, eins og
þennan sunnudag í Holmmelvíkur-
kirkju.
Lítlll drengur ætlaði að biðja kvöld-
bænina sina með mömmu.
— Mamma, ég á allt, sem ég þarfnast
og get óskað mér! Ég velt ekki hvers
vegna ég á að biðja.
— Reyndu þá að þakka i staðinn, þakka
Guði fyrir allt, sem hann hefur gefið þér,
svaraði móðirin.
Drengurlnn samþykktl það og byrjaði:
— Góði Guð, ég þakka þér íyrir nýja
rugguhestinn minn, fyrir fallega mynda-
kassann og fyrlr að ég hef rétt skapaða
fætur svo að ég þarf ekki að ganga við
hækjur eins og Karl í nágrannahúslnu.
Ég þakka þér fyrir heilbrigðu augun min,
að ég er ekki blindur eins og veslings
Bo. Ég þakka þér fyrir góða rúmið mitt
og fyrir elsku mömmu og pabba.
— En mamma, greip drengurinn framl
fyrir sjálfum sér, það tekur aldrei enda!
— Nei, þvi er þannig varlð, barnið mitt,
svaraði móðirln með tárln i augunum,
vlð getum aidrei tallð upp öll þakkar-
cfnin!
kvíkví sem hann og Elía spámaður dvöldu í. Um morguninn, er Jtjónninn
sá her óvinanna, missti hann kjarkinn og fór að örvænta. En þá bað guðs-
maðurinn stutta bæn til Drottins, að hann opnaði augu þjóns hans, svo að
hann fengi að sjá það, að fleiri væru Jreir, sem væru með þeim, en allur
þessi óvinaher, er í móti þeim var. Svo opnaði Drottinn augu þjónsins, og
þá sá hann sýn, er hann gleymdi aldrei síðan. Hann sá að fjallið var
alþakið hestum og eldlegum vögnum hringinn í kringum Elísa. (2. Kon. 6).
Hvað mun þá verða þegar tjaldið verður dregið frá við Opinberun Jesú
Krists og heimsbyggðin sér alla hina heilögu í mætti og dýrð, að allir dauð-
legir menn munu falla örmagna til jarðar og hrópa til fjallanna og hamr-
anna: „Hrynjið yfir oss, og felið oss fyrir ásjónu hans, sem í hásætinu
situr.“
58
Byrja á8 þakka.