Fróði - 01.05.1912, Síða 11

FRÓÐI
363
ég- þurii að skjóta hvern franskan bjálfa hðr til þess, að þið
skiljið mig.’
‘K o nju r og b ö r n hafa ástæðu til að öttast yður, fylkis-
stjóri.’ Þessi unga stúllca stendur langt fyrir ofan yður.'
‘Þör segið þatta við mig, herra minn.’
‘Það er það besta er ég get sagt við yður.’
'Eg sendi yður í varðhald með stelpunni, ef þðr temjið
elcki betur tunguna yðar, fangi, sem hefur aflagt eið um lioll*
ustu. hefur ekki rðtt til að viðhafa ósvífin orð.’
‘Eg leysi mig sjálfur af hollustu eið mfnum og skoða hann
ekki lengur bindandi fyrir mig,’ sagði Beverley. ‘Eg vil ekki
vera eiðbundinn mannhundi, sem ekki veit hvernig hann á að
liaga sðr f nærveru ungrar ineyjar, Það er hyggilegra fyrir
yður, að láta setja mig í varðhald. Ég skal strjúka við fyrsta
fáanlegt tækifæri 0g koma aftur með her manna, er hegnir
yður fyrir níðingsverk yðar. Og ef þðr dirfist að snerta hár á
höfði Aliee, skal ðg hengja yður eins 0g liund.
Hamilton horfði á liann með fyrirlitning og áleit sig hafa
ráð hans í liendi sðr. Hann skoðaði orð Beverleys sein brjáb
semis ofstopa í ungum manni. Hann sá Ijóst að óskir stýrðu
tungu hans 0g kættist með sjálfum sðr yflr flónsku hans,
‘Mig minnir að ög segði yður að fara út,’ sagði Hamilton
með átakanlegri mikilrnensku, ‘og ég óska sannarlega að mér sö
hlýtt. Farið út, herra, og ef þér reynið að rjúfa eið yðar. læt
ég tafarlaust skjóta yður.’
‘Ég hef þegar rofið eiðinn. Frá þes3ari sekúndu álít ég mig
lausan allra mála við yður. Ilagið yður samltvæmt þvf.‘
Með þessum orðum rauk Beverley út hamslaus af reiði.
Hamilton liló kaldahlátur, leit til Helms og sagði við
hann:
‘Helm, mðr fellur vel við yður, ég vil ekki vera yður
vondur, en þðr verðið að leggja af að skifta yður af ráðstöf-
unum mínuin. Vera má að ég hafl geíið yður og Beverley
helst til mikið frelsi. E£ sá ungi asni gætir ekki betur að sér
fær hann að kenna á kulda. Þér ættuð að gefa honum bend-
ingu, Hann hefur þörf fyrir hana.
‘Ég held það líka,’ sagði Helm, feginn, að koinast aftur í