Good-Templar - 01.03.1899, Síða 2

34
svara því stigi, sem bindindisáliuginn og hugsunarháttur
þjóðarinnar gagnvart áfenginu nú er kominn á.
Skiftar geta verið og munu ef til vill verða skoðan-
irnar um það, hver lög mundu verða hagfeldust og hyggi-
legust í þessu efni eins og nú stendur á, með því að
sumir vilja halda lengra aðrir skemur; sumir vilja auð-
vitað helzt fá algjört aðflutningsbann lögleitt þegar í stað,
aðrir að eins lítilfjörlega hækkaðan áfengistollinn og enn
aðrir eitthvað þar á milli; en um eitthvað verða menn
að koma sér saman, að öðrum kosti verður ekkert úr
neinu, situr alt við það sem er.
Það er alkunnugt, og þess verið getið áður hér f
blaðinu, að von er á áfengisfrumvarpi frá stjórninni.
Þeir, sem kunnugastir þykjast vera, segja að þetta frum-
varp stjórnarinnar eigi að stefna í þá átt, að selja leyfi
til áfengisverzlunar, þannig, að nýir kaupmenn geti því
að eins fengið leyfi til að verzla með áfengi, að þeir
kaupi til þess leyfisbréf til 5ára i senn. Auk þess skulu
bæði þeir og aðrir, er áfengi selja eða veita, hvort held-
ur eru eldri kaupmenn eða veitingamenn, greiða árlegt
gjald til landssjóðs fyrir áfengissöluheimildina.
Það hefir verið fundið að slikum lögum, að þau
dragi ekki úr áfengiskaupunum og áfengisnautninni nema
fyrst í stað, en eftir nokkur ár verði alt komið í sama
horfið aftur, að þau færi upp verðið á áfenginu og gjöri
kaupendurna þeim mun fátækari, og að flytjendur, og selj-
endur áfengisins muni gjöra hina áfengu drykki því verri
og óhollari, sem þeir neyðist til að hafa þá dýrari, til
þess að leggja sem minst í sölurnar og til þess að geta
selt þá fyrir hæfilegt verð, er kaupendur vilji ganga að.
Auk þess er á að líta í þessu sambandi, hve rík bind-
indissannfæringin er orðin hér á landi, bindindisáhuginn
almennur viðast hvar og hugsunarháttur almennings gjör-
samlega breyttur frá þvi sem áður var. svo breyttur, að
nú þarf víða hvar eigi nema littlfjörlega hreyfingu til
þess að hrinda Bakkusi algjörlega af stóli. Vér eigum
að vera og erum — með öðrum orðum — komnir svo
langt, að vér getum eigi látið oss lynda neitt kák. En