Good-Templar - 01.05.1900, Side 5

57
álfu, sera fær vínsölubann leitt í lög, og tekur skýrt fram
ástæðurnar fyrir þeirri von vorri, að ekkert áfengi er búið til
á íslandi, en alt er að flutt, og svo legu landsins.
Aukaþing 1900. I’ess heflr áður verið getið, að norðan-
menn mundu vilja fá aukaþing á Akuróyri í sumar. Þegar
þetta er skrifað, hafa ekki komið hingað fleiri en flmm áskor-
anir til Stór-Stúkunnar um að halda aukaþing 1900. Áskor-
anirnar taka það allar fram, að aukaþing mundi verða til
mikils góðs fyrir Regluna á Norðurlandi, en slá þann varnagla
(3 af 5), að áskorunin gildi þó því að eins, að fjárhagur Stór-
Stúkunnar leyfi það. Eftir reikningnum síðasta dag Aprílmán.
átti St.-St. 10 kr. í sjóði, og stendur í skuld um laun til starfs-
manna, svo það verður ekki sagt, að fjárhagurinn leyfi auka-
þing í sumar. Áskoranirnar eru hins vegar fáar. Eftir því
sem enn er komið fram, eru því litlar líkur fyrir, að auka-
þing verði kallað saman á þessu sumri, því með hverri viku,
sem líður, verður minna ráðrúm til þess, þót.t fleiri áskoranir
komi um bað.
Systir Ólavía Jóhannsdóttir skrifaði síðast frá Akureyri,
og hafði iegið þar í Inflúenzu. Hún var á Sauðárkróki og
Hofsós á ákveðnum tíma. Á Ilofsós gengu 14 manns inn í
„Sumargjöfina." í stúkuna á Skagaströnd gengu 7 nýir fó-
iagsmenn, og von á mörgum með haustinu. Á Miklabæ
í Skagafirði hélt systir Ólavia fund, sem háfði in beztu áhrif.
Sömuleiðis á Akureyri. Þeir sem skrifa að norðan, láta mikið
af mælsku systur Ólaviu, og þoim áhrifum til góðs, sem hún
hefir á alla. Síðast þegar fróttist var hún á leið til Vopna-
fjarðar.
Biblían í stúkusalnum. Good-Tempar hefir farið ýmsum
orðum um það, þegar Háv. St.-Templar leyfði stúkum á Ind-
landi, þar sem að eins Indverjar væru meðlimir, að hafa „Veda“-
bækurnar á borðinu í stúkusalnum. Þetta leyfi getur ekki
verið í gildi nú (það mun hafa verið afnumið 1897), því úr-
skurður í Rob. Digest 1898, bls. 11,7 hljóðar svo: „Opin biblía
á að vera í stúkusalnum og liggja á milli starfsmannsins, sem
les upp skuldbindinguna og innsækjandans, og biblíuna á ekki
að taka burtu eða leggja hana aftur, svo lengi sem stúkan
heldur fund.“ Væri það leyft 1898, þegar úrskurðasafnið er
gefið út, að Indverjar mættu hafa „Veda“-bækurnar í stað