Good-Templar - 01.12.1901, Blaðsíða 10

ÍBO
var eg á fundi, sem stúkan „Trúföst* hélt. 5 raenn voru teknir
inn af 11, sem voru bornir upp; stúkan er ný-stofnuð, en
horfir við góðri framtíð. Ki. 5 næsta dag talaði eg á fundi,
en samkoman var ekkí vel sótt, því að almenningur var önn-
um kafinn í síldarveiði. Kl. 7 var fundur í „ísafold — Fjall-
konan“, elztu stúku landsins, og eg var þar viðstaddur. „ísa-
fold“ er staðföst, meðlimirnir grónir saman. Elztu og helztu
menn hennar eru, eins og allir lesendur G.-Templars vita, þeir
Friðbjörn Steinsson og Jón Chr. Stefánsson. Stúkan er róleg,
fer hægt áfram, gerir sjaldan neinar harðar árásir, og missir
sjaldan liðið, sem hún einu sinni hefir fengið. „Trúföst" hefir
meira af ungu blóði í æðunum en hún.
Klukkan 9 sama dag vorum við Einar Hjörieifsson boðnir
til kvöidverðar hjá Templurum á Akureyri. Þar voru ræðu-
höld all-mikii, og öllu raðað niður með forsjá. Ræðumenn-
irnir hældu mér alt of mikið fyrir það, að eg væri kominn,
svo eg vissi ekki hverju eg átti að svara, og bað Einar Hjör-
leifsson að svara fyrir mig, því hann átti hka sinn skerf af
því sem þeir sögðu. Einar Hjörleifsson svaraði með ræðú, og
er þetta stuttur útdráttur úr henni:
Þegar eg var heima, kom kirkjufólkið inn eftir messu
einu sinni sem oftar, og fékk kaffi áður en það hélt af stað.
Þá hafði eitthvert slys nýlega viljað til af völdum brennivíns-
ins, og margir töluðu um það, hvernig þessháttar yrði fyrir-
bygt. Bóndi einn var í stofunni, sem var álitinn heimskur
maður, og hann kom með ráðið: „Það er ekki annað, en að
banna að flytja það“. — Af kirkjufólkinu var þetta tekið sem
ný sönnun fyrir því, hve heimskur maður hann væri. Það
þótti svo óliklegt ráð. — Ræðumaður mintist á kafla í „Manni
og konu“ Jóns Thóroddsens. Gestur að sunnan er kominn á
sveitabæ og er spurður tíðinda. í fyrstu man hann ekkert,
en alt í einu rankar hann við því, að fyrir sunnan hafi farist
skip nýlega, og skiptapinn hafi orsakast svo, að þeir komu
mjög hlaðnir úr kaupstað; svo fer að gefa á, og til að létta skip- *
ið stinga þeir upp á því að kasta út stórum fullum brenni-
vínskút. Formaðurinn vildi ekki kasta út kútnum, skipinu
hvolfdi og nokkrir mennirnir druknuðu. — Yið G. T. viljum
kasta út kútnum af skipinu, en hinir vilja það ekki, og hirða
ekki um þótt einhverjir drukni vegna þess að hann er innan-