Muninn - 01.02.1955, Blaðsíða 5

MUNINN
5
Vökublómi skal í nótt
vekja söng, er álfadrótt
vatnabúum mætir.
Andar lífi í fölnuð strá
anganblær og vekur þrá,
angurbömin kætir.
Á geiminn bláu ljósi slær,
og gimsteinninn í djúpi hlær.
— Gaman væri að deyja,
fyrr en hverfur allt á braut
og fögur blóm í vænni laut
fjólukollinn hneigja.
LANDNÁM.
Þeir sigldu um höfin, unz sólin hneig
og sólin úr djúpi var risin,
en geislablátt hafið sem gullin veig
glóði við árdagsblysin.
Þá birtist landið og ljómandi skein,
en lindir og blævindar sungu.
Þá heyrðu þeir fyrst frá hlyni og grein
hljómfegm-ð íslenzkrar timgu.
Og vorið glóði um víðan geim,
vor yfir nesjum og xmnum.
Þér vonglöðu gestir, ó velkomnir heim,
var sungið í limi og runnum.
KVEÐJA.
Hver smárós á leiði hins liðna dags
var löngu fölnuð og dáin.
Og svo kom haustið með hrím á blað
og húm yfir visnuð stráin.
— Þú kvaddir mig út í kvöldsins þögn
og kveðjunni þeirri gleymi
ég aldrei, á meðan sólin sést
synda í bláum geimi.
Þú kvaddir mig út í kvöldsins þögn
með kvöldsól og blæ um vanga.
Svo blika ekki framar í bleikum mó
þau blóm, sem hætt eru að anga.
Þú fórst í annan og fegri heim,
sem fjarlægðin bláa geymir.
Og kveðju mína þér blærinn ber
og báran, sem til þín streymir.
í sögutíma hjá 3. B., dúxinn í sögu er uppi.
Siglaugur: Hver voru helztu störf hreppa
í þjóðríkinu forna?
Nem.: Vátrygging eigna og ómagafram-
leiðsla.
Sigl.: Nú, einmitt það.
Kisa.
Hafið þið tekið eftir hvað stúlkurnar í
VI. bekk elska „hrausta menn?“
íslenzka í VI. M.
Gísli Jónsson skilar stílum og segir við
Eyvind, sem hafði talað um jörðina sem
hvílu Óðins:
„Annars var jörðin ekki hvíla Óðins
heldur eiginkona hans — þó að stundum sé
nú skammt á milli.“
Landafræðitími í I. bekk.
R. E. (tekin upp).
Kennarinn: Hvað heitir höfuðborgin í
Ungverjalandi?
R. E.: (hugsar sig um og segir svo): Ég
stóð nú í flutningum í gær, og svo var nú
dimmt og maður má ekki nota kerti, og eftir
kl 10 er svo nrikill bölvaður hávaði, að en°--
inn getur lesið. Og auk þess veit ég ekkert,
hvað borgin heitir.
Kennarinn (hristir höfuðið): Er það ekki?
Jæja, Ragnhildur, þú verð mál þitt vel. Þú
mátt fara,.