Muninn - 01.12.1961, Blaðsíða 9

FÆ EG EKKI BREF I DAG?
Nóvemberdag nokkurn leggjum við und-
irritaðir, einn blaðamaður og einn ljós-
myndari, upp a£ Karlavistum. Báðir erum
við frá Munin. Förinni er að sjálfsögðu
heitið á Kvennavistir. Þar er barið að dyr-
um á herbergi, er ber liið skuggalega nafn
Helgrindur og er núrner 12, og vaðið inn.
— í nafni Munins eruð þið krafðar sagna,
og minnist þess, að allt, sem þið segið, kann
að verða notað gegn ykkur síðar.
Fyrir svörum verður Jóhanna Jónsdóttir
frá Siglufirði, póstvörður m. m.:
— Eruð þið með myndavél og allt hvað
eina, eruð þið orðnir kolvitlausir?
Við stöndunt orðlausir gagnvart sköru-
leik ungfrúarinnar, en þó tekst okkur um
síðir að fá hana með okkur inn á herbergi
nr. 15, þar sem Lára Björnsdóttir frá Siglu-
firði eða Egilsstöðum, einnig póstvörður
m. m., liggur veik. Við látum það ekki á
okkur fá, en komum okkur fyrir í beztu
stólunum og tökum fram amboðin. Við er-
um í þann veginn að segja: Jæja, þegar
Heiðar Magnússon ber að dyrum og rekur
inn hausinn. — Upptekið, segjum við, og
hinir virðulegu póstverðir stugga Heiðari
út.
í næsta skipti náum við að segja: Jæja,
áður en Alfa Ragnarsdóttir kemur inn.
— Upptekið, segjum við byrstir, og Alfa
leggur á flótta.
I.oks getum við nú hafið viðtalið.
— Jæja. Við vitum hvaðan þið eruð, segir
blaðamaðurinn, svo að því þurfið þið ekki
að svara. En segið okkur í staðinn, hver það
er, sem skipar ykkur í þessi póstvarða-
embætti.
— Stelpurnar á Kvennavistum halda fund
um málið á hverju hausti og ákveða, hverjir
verði póstverðir yfir veturinn. En þið meg-
ið annars ómögulega skrifa niður hvert ein-
asta orð, sem yið segjum, segir Lára.
— Hm. Þurfið þið alltaf að sjá um að
sækja póstinn í bæinn?
— Já, við þurfum þess náttúrulega, en
hinar stelpurnar eru okkur oft Iijálplegar,
einkum þegar mikið er að gera.
— Af hverju lenti á ykkur að bera líka
Moggann út í fyrra, en ekki núna?
— Hann hringdi í okkur, hann Einar . . .
— Svanberg, leiðréttir ljósmyndarinn.
— Já, Svanberg, þessi í Moggaturninum,
og bað okkur að gera það.
— Og hvernig gekk það?
— Sæmilega. Reyndar voru sumir strák-
arnir svo vitlausir, að þeir skömmuðu okk-
ur, þegar karlinn gleymdi að senda Mogg-
ann.
— Nú, það er eins og þegar strákarnir
skamma mig, e£ Tíminn kemur ekki á rétt-
um tíma á ganginn, af því að ég pantaði
hann, segir blaðamaðurinn.
— Eru það fyrst og fremst bréf, sem þið
berið út, eða slæðast bögglar með?
— Það eru mest bréf og blöð og tímarit,
en með bögglunum koma fylgibréf, sem
við berum út. Annars tökum við allt, sem
kemur í hólf M. A. á pósthúsinu.
muninn 33