Muninn - 01.02.1972, Page 12
ÞAÐ ER DÝRT AÐ ALA AÐRA
Margt hefur verði ritað og
rætt um nrötuneytið á undan-
förnum árum, en fátt fengið
þann hljómgrunn hjá skóla-
yfirvöldum, sem æskilegt
mætti teljast.
í fyrra var borin fram sú
tillaga, að kornið yrði á ein-
hverju því kerfi, sem kæmi í
veg fyrir að fólk utan úr bæ
borðaði á okkar kostnað í
mötuneytinu. Einnig var fjall-
að urn, hvernig mætti lækka
kostnað til mötuneytisins.
Sú tillaga, sem mestu fylgi
átti að fagna nreðal nemenda
þá, var sú, að hver einstakl-
ingur keypti gataspjöld, sem
götuð yrðu við hverja máltíð,
og gjald til mötuneytisins yrði
ákveðið samkvæmt fjölda mál
tíða, senr viðkomandi hefði
neytt.
Þetta átti að útiloka, að ó-
viðkomandi fóllc borðaði þar.
En þegar menn fóru að at-
huga þetta nánar, komust þeir
að þeirri niðurstöðu, að þetta
Ég
Ég
sem er aðeins hópur frumna
sem urðu ásáttar um það
að búa til eitt eintak
af þeirri dýrategund
sem nefnt hefur sig mann
höfuð sköpunarverksins
sjálfa dýrðina að eilífu •
og. það er ekkert frábært eintak
hvað er ég að ybba gogg
og sletta mér útí hluti,
sem ég hef ekkert vit á.
Morgunsár
Ég guðaði á glugg þinn
er fyrstu geislar sólarinnar
smugu uppyfir sjóndeildarhring.
Og þú komst útí gluggann
og dróst niður rúllugardínuna.
Ó kojbjakk — barasta X .
mamma segir þú mátt ekki
kojbjakk ekki namm namm
svona hættu barn-
oj bara — ekkert nema drulla á puttunum
ekki má — ekki má ____________ ____
kojbjakk — oj barasta
ó ésús — þetta barn — ésús — kojbjakk
ekki hlaupa um berrassaðúr.
KRÓI.
var -jafnvel dýrara heldur en
að láta fólk stela frá okkur.
Er það helzt, að mötuneyt-
ið þarf á vissum hóp starfs-
manna að halda til að mæta
þeim fjölda nemenda, sem læt
ur skrá sig í mötuneytið að
hausti.'
Einnig myndu viðkomandi
ekki mæta til fisks-áts, þar af
leiðandi myndi fæðið hækka í
verði, þar sem ekki yrði neytt
hinnar ódýrari fæðu.
Því gerum við það að til-
lögu okkar, að gataspjaldahug
myndin verði söltuð, en tekin
verði upp sú nýbreytni, að
hver einstaklingur, sem borð-
ar í mötuneytinu, sýni passa
þar tii gerðan, einnig mætti til
hægðarauka stimpla vissan
stimpil á nafnspjöld viðkom-
andi nemanda. Þeir, sem ekki
geta sýnt réttan passa, yrðu
annað hvort að fara út eða
greiða umsamið verð til ráðs-
konu.
Þetta kerfi kemur tvímæla-
laust í veg fyrir, að fólk utan
úr bæ borði á okkar kostnað.
Einnig leggjum við til að selt
verði hálft fæði fyrir þá, sem
það vilja. Gætu viðkomandi
þá ákveðið það að hausti eða
áður en þeir yfirgæfu skólann
að vori. Þannig gæti mötu-
neytið ráðið starfsfólk sam-
lcvæmt eigin þörfum og ósk-
um nemenda. Myndi þetta að
oldcar mati stórauka aðsókn í
mötuneytið, þar sem allmarg-
ir nemendur notfæra sér þettá
fyrirkomulag nú þegar hjá
fólki úti í bæ.
Nánari framkvæmd þessa
máls mætti hugsa sér eitthvað
á þá leið, að máltíðirnar yrðu
númeraðar, 1., 2., 3., 4., og
fengju þá þeir sení ætluðu að
kaupa t. d. tvær máltíðir á
dag númer viðkomandi mál-
tíða stimplað á sinn passa,
sem þeir sýndu svo við mál-
tíðirnar. Með þessu mætti
koma í veg fyrir að menn
keyptu hálft fæði en ætu fullt.
Einar Sigurjónsson og
Rúnar Sigþórsson.
Jón Guðmmnz
Helvítis Alkatorarnir birta
ekkert nema myndir af sjálf-
um scr í blaðinu.
Vitið þér enn — eða hvað?
Framhald af bls. 1.
MUM
IMM
Magnús Torfi lætur Laugvetn-
ingum lyklavöldin i té.
Sjá greinina ,,Um vistarmál"
UMDIR FÍFLI
URSUS
ET VULPES
Ursus quondam vulpi ob-
viam venit, quae nonnullos
pisces in ore portabat.
„Unde hos tulisti?" rogavit
ursus. „Domine mi“ respond
it vulpes, „ego multas iam
horas piscor et hos cepi.“
Deinde ursus etiam piscari
discere voluit, et vulpem
rogavit, quomodo hoc fac-
ere posset. „Age vero,“ in-
quit vulpes,“ iilud haud-
quaquam difficile est factu.
Necasse est ad glaciem Iac-
us ire et ibi cavum fodere,
ubi caudam tuam in aquam
demittas. Necesse est ibi
manere quamdiu poteris. Ne
caudam moveris, si quid
doloris senseris. Tum enim
pisces mordere incipient.
Quo diutius manebis, eo
plures pisces capies. Deni-
que caudam quam celerrime
extrahere debes. Itaque urs-
us id, quod vulpes praeceper
at, facere conatus est. Ad
lacum profectus cavum in
glacie fecit. Tum caudum per
cavum in aquam demisit . . .
***.